Σελίδες

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Η Εκκλησία και «η απειλή της μεγάλης πείνας»

Σε συνέχεια της ανάρτησης «Η απειλή της μεγάλης πείνας» και με αφορμή τα παρακάτω σχόλια:
-- με την περιουσία που έχει η εκκλησία μπορεί να ταϊσει πολύ περισσότερους 
-- Όσο για το αν η εκκλησία αδυνατεί να τους θρέψει.......ασχολίαστο
θα θέλαμε να πούμε τα εξής:
Ας υποθέσουμε ότι η Εκκλησία μπορεί να ταΐσει πολύ περισσότερους από όσους πεινούν. 
Αυτή είναι μια εύκολη τοποθέτηση που σκοπό έχει μόνο να μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα και να μπορούμε να κοιμόμαστε ανάλαφρα. 
Τα πράγματα όμως κατα την γνώμη μου δεν είναι έτσι. Ανεξάρτητα τί κάνουν οι άλλοι, ακόμη και η Εκκλησία, σημασία έχει, εμείς τι κάνουμε. 
Η Εκκλησία μπορεί να μη κάνει την δουλειά της, εμείς όμως διακριτικά και με ευγένεια μπορούμε να βοηθήσουμε. Εμείς, όχι ο άλλος. 
Οι συνάνθρωποι μας, πλεον, δίπλα μας, υποφέρουν, πεινάνε κι εμείς έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε. Να βοηθήσουμε με τον καλύτερο τρόπο κι όταν λέμε με τον καλύτερο τρόπο, εννοούμε να προσέχουμε να μην πληγώσουμε την υπερηφάνεια αυτών που μας έχουν ανάγκη. 
Βρέστε τον καλύτερο τρόπο αρωγής και προσφέρτε τον με την καρδιά σας, όχι μίζερα, όχι με μισή καρδιά, με αγάπη από το υστέρημά σας.
Κι αν το κάνετε αυτό, πιστέψτε με, θα νιώσετε καλύτερα, πολύ καλύτερα και ούτε που θα σας νοιάζει τι κάνει η Εκκλησία.

Δωρεάν Φαγητό ανά Νομό

Αν όμως σας νοιάζει τι κάνει η Εκκλησία, ψάξτε, ερευνήστε, μην κατηγορείτε επειδή είναι της μόδας, επειδή ορισμένοι δεν επιτελούν το έργο τους.
Εμείς αυτό που διαπιστώσαμε, με μια απλή έρευνα, είναι ότι παράγεται έργο και μάλιστα σημαντικό, ειδικά τώρα που πολλοί συνάνθρωποί μας δεν έχουν που να πιαστούν και το μόνο τους καταφύγιο είναι η εκκλησία της γειτονιάς τους και ο εφημέριος της.

Μερικά επίσημα στοιχεία:
Στις 3 Σεπτεμβρίου 2010, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ενημερώθηκε από την Έκθεση της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Παρακολουθήσεως Ευρωπαϊκών Θεμάτων για την Ημερίδα, με γενικό θέμα την «Φτώχεια» και τον «Κοινωνικό αποκλεισμό» η οποία πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιουλίου 2010, στα Γραφεία της Αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα. Στην Ημερίδα συμμετείχαν Στελέχη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων του Λεκανοπεδίου Αττικής, Πελοποννήσου, Στερεάς Ελλάδος και των νήσων Ιονίου και Αιγαίου Πελάγους.

Εκτός των Εισηγήσεων, στην Ημερίδα παρουσιάσθηκαν και στατιστικά στοιχεία, τα οποία αφορούν την κοινωνική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος.  
Σήμερα, η Εκκλησία της Ελλάδος δια της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των κατά τόπους Ιερών Μητροπόλεων, εκτός των Γενικών και Ενοριακών Φιλοπτώχων Ταμείων τα οποία ανέρχονται σε 2.325 λειτουργεί επιτυχώς :
• 10 Βρεφονηπιακούς Σταθμούς.
• 10 Παιδικούς Σταθμούς για να μπορούν να εργασθούν οι μητέρες των παιδιών.
• 19 Στέγες Γερόντων στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
• 66 Γηροκομεία στις Ιερές Μητροπόλεις.
• 13 Θεραπευτήρια Χρονίως Πασχόντων.
• 8 Ιδρύματα για άτομα με ειδικές ανάγκες.
• 10 Νοσοκομεία - Ιατρεία.
• 7 Ιδρύματα Ψυχικής Υγείας.
• 6 Ξενώνες για αστέγους.
• 1 Ξενώνα για την φιλοξενία συγγενών – συνοδών ασθενών, στην Ιερά Μητρόπολη Σύρου
• 36 Οικοτροφεία - Ορφανοτροφεία, Ιδρύματα Παιδικής Προστασίας.
• 195 Κέντρα Αγάπης (Συσσίτια) Ιερών Ναών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας μας.
• Φοιτητικά Οικοτροφεία :
• 1 της Ιεράς Συνόδου, (Αλλοδαπών Φοιτητών).
• 1 της Αποστολικής Διακονίας, (Θεολογικό Οικοτροφείο).
• 2 των Ιερών Μητροπόλεων Ηλείας και Σύρου, στην Αθήνα. 
11 Φοιτητικά Οικοτροφεία σε επαρχιακές Μητροπόλεις.

Επίσης λειτουργούν Κέντρα Κοινωνικής Συμπαραστάσεως, ευρέσεως εργασίας καθώς και λειτουργία Προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», επιπλέον Σχολές Γεωργικές, Οικοκυρικών, Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής, φροντιστήρια σχολικών μαθημάτων κ.λπ.
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών έχει το Πρόγραμμα διανομής φαγητού σε αστέγους «Κιβωτός αγάπης», χώρο για προσφορά δωρεάν ρουχισμού «Ταβιθά» καθώς και το Ίδρυμα Ψυχοκοινωνικής αγωγής και στήριξης «ΔΙΑΚΟΝΙΑ». Σε διάφορες Ιερές Μητροπόλεις λειτουργούν παρόμοια κέντρα διανομής τροφίμων και ρουχισμού.

Πρόγραμμα της Ιεράς Συνόδου υποδοχής μεταναστών και προσφύγων με 2 γραφεία (Αθήνα, Θεσσαλονίκη).
Επιπλέον λειτουργούν 30 διάφορα Ιδρύματα σε Ιερές Μητροπόλεις, Ιεραποστολικά, Φιλανθρωπικά, Συμπαραστάσεως κρατουμένων, πνευματικής και κοινωνικής συμπαραστάσεως, αποκαταστάσεως απόρων και αγάμων Μητέρων.

Εξαιρετικές στις εγκαταστάσεις και υποδειγματικές στην λειτουργία τους είναι και οι 54 Κατασκηνώσεις που λειτουργούν στις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις και οι οποίες κατά τους θερινούς μήνες δέχονται μεγάλο αριθμό παιδιών για κοινοτική και πνευματική ζωή, επιμόρφωση, παιχνίδι, μπάνιο. Αξιοσημείωτη είναι και η φιλοξενία παιδιών ομογενών οικογενειών από το Εξωτερικό, κατόπιν του σχετικού ενδιαφέροντος των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών μας, για την γνωριμία της Πατρίδας και την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας.

Βασική προσφορά είναι και η λειτουργία τραπεζών αίματος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, σε κάθε Ιερό Ναό της, δηλαδή 145 Τράπεζες αίματος και 35 στην περιφέρεια (Ιερές Μητροπόλεις).

Εκτός των παραπάνω επίσημων στοιχείων που ανακοινώθηκαν σε Ημερίδα, έχουμε δημοσιεύσει επειδή η ανάγκη το επιβάλλει τα σημεία που παρέχονται συσσίτια από την Ορθόδοξη Εκκλησία σε όλη την Ελλάδα. Παραθέτουμε τον τόπο για να ενημερώσετε όσους το έχουν ανάγκη και να τους πείτε ότι εκεί θα βρουν ένα πιατο φαγητό:

Δωρεάν Φαγητό ανά Νομό

'Ομως περισσότερο με πειράζει που ξεχάσαμε... | Ksexasame

Ξεχάσαμε να μιλάμε με τους φίλους μας...
Ξεχάσαμε να μιλάμε με τα παιδιά μας...
Ξεχάσαμε να σωπαίνουμε...
Ξεχάσαμε να αφηγούμαστε...
Ξεχάσαμε τι θα πει ελεύθερος χρόνος...
Ξεχάσαμε την αξία της κάθε στιγμής...
Ξεχάσαμε την μαγεία της κάθε ρωγμής...
Ξεχάσαμε να διαβάζουμε...
Ξεχάσαμε να γράφουμε...
Ξεχάσαμε να ακούμε...
Ξεχάσαμε να τραγουδάμε...
Ξεχάσαμε να αγαπάμε...
Ξεχάσαμε να συνεργαζόμαστε...
Ξεχάσαμε να δημιουργούμε...
Ξεχάσαμε να σταματάμε...
Ξεχάσαμε να ξαναρχίζουμε...
Ξεχάσαμε να κοιτάζουμε και να ΒΛΕΠΟΥΜΕ...
Ξεχάσαμε ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα...
Ξεχάσαμε ότι ένα κι ένα μπορεί να κάνει ΠΟΛΥ...
Ξεχάσαμε να θαυμάζουμε...
Ξεχάσαμε να σεβόμαστε...
Ξεχάσαμε να προσευχόμαστε...
Ξεχάσαμε να χαμογελάμε...
Ξεχάσαμε να γευόμαστε...
Ξεχάσαμε να ξεχωρίζουμε τα χρώματα...
Ξεχάσαμε να ξεχωρίζουμε τις νότες...
Ξεχάσαμε να χαρίζουμε...
Ξεχάσαμε να λέμε πικρές αλήθειες...
Ξεχάσαμε να λέμε γλυκά ψέματα...
Ξεχάσαμε να φεύγουμε...
Ξεχάσαμε να ερχόμαστε...
Ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε...
Ξεχάσαμε πως είναι να ανασαίνεις καθαρό αέρα...
Ξεχάσαμε πως είναι να ανασαίνεις ελεύθερα...
Ξεχάσαμε να ζούμε...

Όμως, περισσότερο με πειράζει που ξεχάσαμε να περπατάμε ΟΡΘΙΟΙ και με ψηλά το κεφάλι! 
Σαν άνθρωποι δηλαδή!