Αγαπητέ Βαγγέλη,
Χαίρομαι που με πήρες πίσω και με ενημέρωσες στη γιορτή του πατέρα σου.
Εύχομαι Καλή Ανάσταση και καλό Παράδεισο στον αγαπημένο Νίκο.
Στην Βιέννη, έξω από το ξενοδοχείο είδα ένα ζευγάρι και αμέσως ήξερα ότι ήταν ο πατέρας σου. Κοντοσταθήκαμε και οι δυο και δώσαμε γνωριμία. Στην επιστροφή κάθισα δίπλα στον πατέρα σου, το αεροπλάνο.
Είχε τότε την Photosyn και με κάλεσε να πάω στο γραφείο του να δω την δουλειά του.
Πήγα μια μέρα στο γραφείο του, μεσημέρι, με κράτησε στον χώρο του, παρήγγειλε φαγητό για μένα και κρασί. Μου σέρβιρε κρασί ο ίδιος, ένα κόκκινο κρασί που το ξεσφράγισε για μένα. Τέτοιος ήταν ο πατέρας σου, ανοιχτόκαρδος, φιλόξενος, καλόκαρδος, πανέξυπνος και εργατικός. Με κατέκτησε κυριολεκτικά.
Με ξενάγησε στους χώρους τις δουλειάς του και συμφωνήσαμε να πηγαίνω όποτε μπορούσε. Η συνεργασία μας έγινε τακτική και σε μόνιμη βάση. Ετοίμαζε τότε κείμενα για περιοδικά και εφημερίδες. Είχε δυο σταθμούς εργασίας, πανάκριβους για data entry, κοστίζανε τότε, ένα εκατομμύριο δραχμές ο καθένας, με πολύ δύσκολη την καταχώρηση, επειδή έπρεπε να βάζεις σύμβολα μπροστά και πίσω από τις λέξεις για να βγουν τελικά έντονα, πλάγια, υπογραμμισμένα οι λέξεις του κειμένου και φυσικά δεν ήξερες τι θα τυπωθεί τελικά. Το έβλεπες μετά την εκτύπωση και αν ήταν λάθος, άντε πάλι από την αρχή. Το τελικό τυπωνόταν σε φιλμ και πήγαινε στο τυπογραφείο.
Κάναμε τότε, με τον πατέρα σου, την εξής δουλειά. Πήραμε σταθμούς εργασίας προσωπικούς υπολογιστές, με δισκέττες ήταν τότε, φθηνούς σε σχέση με τους πανάκριβους σταθμούς εργασίας που είχε ο Νίκος. Εκεί άρχισαν οι κειμενογράφοι να καταχωρούν τα κείμενα και μπορούσαν να χαρακτηρίζουν στους πρωτόγονους επεξεργαστές κειμένου με έντονα, πλάγια κλπ. γράμματα. Πήραμε τότε και ένα Macintosh, ίσως το πρώτο στην Ελλάδα που μπήκε στην παραγωγή. Καταφέραμε και συνδέσαμε το PC με το Macintosh που δεν είχαν καμμιά συνεργασία τότε, με μετατροπή του αλφάβητου του προσωπικού υπολογιστή στο αλφάβητο του Macintosh. Το πείραμα πέτυχε. Μπορούσαμε να γράφουμε σε ένα φθηνό PC κείμενα και να τα βλέπουμε στο Macintosh Ο δρόμος είχε ανοίξει, η ιστορία αυτοί δούλεψε, οι σταθμοί εργασίας πλήθαιναν και σταδιακά ο Νίκος αντικαθιστούσε τα φτωχά Pc’s με ακριβά Macintosh. Η Photosyn ήταν το πιο σύγχρονο μαγαζί στην χώρα. Τότε πήρε συνεργασίες με Elle, Γυναίκα, τα περιοδικά του Λαμπράκη, αναβαθμίστηκε η συνεργασία με την εφημερίδα Ποντίκι, κλπ.
Ο Νίκος ήταν πρωτοπόρος και ρηξικέλευθος. Μου είπε, να πας Δημήτρη στο Λονδίνο, να δεις τι έχει η έκθεση γραφικών τεχνών. Και πήγα, ήμασταν ισότιμα με τους ξένους μπροστά. Διάβασα τότε για τις γραφικές τέχνες και κάποια φορά, από αυτά που έμαθα δίπλα στον πατέρα σου, κάναμε στο Ελληνικό Κέντρο Παραγωγικότας ένα σεμινάριο για Desktop Publishing, σε παραγωγικούς φορείς, ένα Σαββατοκύριακο, δύο οκτάωρα συνεχόμενα. Ήταν τόσο πρωτοποριακό το σεμινάριο που μία που παρακολουθούσε, με τις σημειώσεις που κατέγραψε, πήγε στο μόνο πανεπιστήμιο γραφικών τεχνών που υπήρχε στο Λονδίνο και την πήραν μετά από εξετάσεις στο τρίτο έτος.
Ο Νίκος έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και στην μνήμη μου να ζήσετε να τον θυμάστε.
Τελευταία φορά μίλησα μαζί του, την μέρα της γιορτής μου, που με πήρε για ευχές. Τώρα ήταν η σειρά μου να τον πάρω.
Δ. Μυγδάνης
