Ο Φώτης, τα φαντάσματα και το χρυσό σπαθί remember your childhood fears?

remember your childhood fears?

"Κάθε βράδυ η ίδια ιστορία. Μόλις αρχίσει να νυχτώνει, ο Φώτης γίνεται ανήσυχος, ρωτά πότε θα πρέπει να κοιμηθεί, πότε θα μπει στο κρεβάτι. Πρέπει να ξαπλώσω μαζί του μέχρι να κοιμηθεί, κι όταν φύγω τότε σκεπάζεται μέχρι ψηλά πάνω, ιδρώνει, συχνά κλαίει στο κρεβάτι. 
 

Το ξέρω, φοβάται. Όμως τι; 

Και δεν είναι μόνο αυτό. Δεν ανεβαίνει τις σκάλες μόνος του, δεν μένει λεπτό σ' ένα δωμάτιο μόνος. Κι αυτός ο διάδρομος, πως τον τρομάζει!" 

Είναι τα πρώτα λόγια της μητέρας του εξάχρονου Φώτη. Είναι ένα αγόρι, που με κοιτά χαμογελώντας. Τα μαύρα του μάτια προδίδουν εξυπνάδα και περιέργεια. Μιλά για το σχολείο και τους φίλους του, δείχνοντας ότι τ' αγαπά, ότι του αρέσουν. Το πρόσωπο του και η συμπεριφορά του αλλάζουν όταν μου μιλά για τους βραδινούς του φόβους. Βλέπεις τότε ότι τα καθαρά του μάτια σκοτεινιάζουν, ότι η φωνή του δεν είναι σίγουρη και ζωντανή, κι ότι στριφογυρίζει στην καρέκλα του.

Σε κάποια συνάντηση μας, μου μιλά γι' "αυτά". Αυτά, είναι οι φόβοι του. Φαντάσματα, ντυμένα με μακριά πράσινα και μαύρα ρούχα, τις περισσότερες φορές χωρίς πρόσωπα, να κατεβαίνουν τη σκάλα σαν αυτός ανεβαίνει, να περπατούν στο διάδρομο βγαίνοντας από το ερμάρι, να μπαίνουν από το παράθυρο στο δωμάτιο του. Κι αυτός να παγώνει και να μη μπορεί να κάνει τίποτα, νιώθοντας τόσο μικρός. Κι όμως, σε κάποιο μας παιγνίδι, ο Φώτης βρίσκει τη λύση: "Ξέρεις", μου λέει, και τα μάτια του λάμπουν και πάλι, "ξέρω τι θα κάνω. Νομίζεις ότι ο αδελφός μου και οι γονείς μου θα γελούσαν, αν το βράδυ στο κρεβάτι έπαιρνα μαζί μου το χρυσό μου σπαθί, που πήρα δώρο τα Χριστούγεννα; Τότε δεν θάμουν μόνος με τα φαντάσματα, και θάνιωθα δυνατός".

Ο Φώτης, χάρη στη ζωντάνια του, στο χρυσό σπαθί και την κατανόηση των γονιών του, που δε γέλασαν, σε μερικές βδομάδες δε φοβόταν πια τα φαντάσματα. Χαρούμενος λέει: "Φαίνεται με φοβήθηκαν και δεν έρχονται πια".  

Και το χρυσό σπαθί είναι και πάλι ανάμεσα στ' άλλα του παιγνίδια. 

Ποιές είναι οι μορφές των φόβων στα παιδιά;

 Στη νηπιακή ηλικία οι φόβοι είναι στενά συνδεδεμένοι με τη σχέση του παιδιού και της μητέρας και την εξάρτηση του απ' αυτή. Το παιδί αρχίζει να κάνει τα πρώτα βήματα "ανεξαρτησίας". Αρχίζει να λέει "εγώ" και να κατανοεί τον εαυτό σαν ξέχωρο άτομο. Είναι "κάποιος". Όμως ταλαντεύεται μεταξύ αυτής της νέας ανεξαρτησίας και της επιστροφής στη μητέρα. Κάνει θαρραλέα βήματα μακριά από τη μητέρα, λέγοντας "είμαι κάποιος", αρκεί όμως κάποια κίνηση της μητέρας ή η εμφάνιση κάποιου άλλου για να τρέξει και πάλι στην αγκαλιά της. 

Κάποιο τυχαίο γεγονός είναι δυνατό σ' αυτή τη φάση να τρομάξει το παιδί και να δημιουργήσει κάποιο φόβο σαν αντίδραση. Πολλοί γονείς γνωρίζουν το κλάμα στην πόρτα του νηπιαγωγείου, ή και τα προβλήματα ύπνου, "δεν πάω μόνος", ή τα κλάματα κατά τη διάρκεια της νύκτας και τις νυχτερινές επισκέψεις στο κρεβάτι των γονιών.

Στην προσχολική ηλικία, αλλά και σχολική, εμφανίζονται φόβοι για διάφορα αντικείμενα ή καταστάσεις. Π.χ. σκύλους, γιατρούς, σκοτάδι. Εδώ είναι βασικό να ξεχωρίσουμε μεταξύ του φόβου, γιατί κάτι συνέβη πραγματικά, δηλαδή το παιδί είχε κάποια άσχημη εμπειρία με το αντικείμενο/κατάσταση και του "εικονικού" φόβου, αν το παιδί μεταφέρει κάποια εσωτερική σύγκρουση του πάνω σε ένα αντικείμενο ή μια κατάσταση, στην προσπάθεια του να γίνει κύριος του προβλήματος. Σ' αυτή την ηλικία είναι δυνατό το βράδυ μια με δυο ώρες, αφού τα παιδιά κοιμηθούν και μετά, να φωνάξουν τρομαγμένα. Είναι ανάστατα, κλαίνε, έχουν τα μάτια ανοιχτά χωρίς όμως νάναι εντελώς ξύπνια. Ηρεμούν γρήγορα και ξανακοιμούνται. Τα επεισόδια αυτά είναι δυνατό να επαναληφθούν δυο και τρεις φορές το βράδυ. Τα παιδιά δεν θυμούνται το επόμενο πρωινό, τι συνέβη το βράδυ.

Μια άλλη συχνή μορφή φόβου σ' αυτή την περίοδο, είναι και η άρνηση των παιδιών να πάνε σχολείο. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές μορφές.
1. Η σχολική φοβία, που είναι ο φόβος του αποχωρισμού.
2. Ο φόβος για το σχολείο, που' χει να κάνει με μαθησιακά και κοινωνικά προβλήματα στο χώρο του σχολείου.
3. Το σκασιαρχείο, συνδεδεμένο τόσο με μαθησιακά προβλήματα, αλλά και με αντικοινωνική συμπεριφορά.

Προς το τέλος της δημοτικής ηλικίας και στην εφηβεία είναι δυνατό να εμφανιστούν φόβοι που είναι στενά συνδεδεμένοι με τη ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη των παιδιών. Εκδηλώνονται με φόβους για το σκοτάδι, κλέφτες, φόβο θανάτου. Αυτοί οι φόβοι είναι δυνατό να οδηγήσουν συχνά σε αναγκαστικές πράξεις, όπως συνεχή τακτοποίηση πραγμάτων και τελετουργίες.

Ημερομηνία 19/06/2003

Στη νηπιακή ηλικία οι φόβοι είναι στενά συνδεδεμένοι με τη σχέση του παιδιού και της μητέρας και την εξάρτηση του απ' αυτή. Το παιδί αρχίζει να κάνει τα πρώτα βήματα "ανεξαρτησίας". Αρχίζει να λέει "εγώ" και να κατανοεί τον εαυτό σαν ξέχωρο άτομο. Είναι "κάποιος". Όμως ταλαντεύεται μεταξύ αυτής της νέας ανεξαρτησίας και της επιστροφής στη μητέρα. Κάνει θαρραλέα βήματα μακριά από τη μητέρα, λέγοντας "είμαι κάποιος", αρκεί όμως κάποια κίνηση της μητέρας ή η εμφάνιση κάποιου άλλου για να τρέξει και πάλι στην αγκαλιά της. Κάποιο τυχαίο γεγονός είναι δυνατό σ' αυτή τη φάση να τρομάξει το παιδί και να δημιουργήσει κάποιο φόβο σαν αντίδραση. Πολλοί γονείς γνωρίζουν το κλάμα στην πόρτα του νηπιαγωγείου, ή και τα προβλήματα ύπνου, "δεν πάω μόνος", ή τα κλάματα κατά τη διάρκεια της νύκτας και τις νυχτερινές επισκέψεις στο κρεβάτι των γονιών.

Στην προσχολική ηλικία, αλλά και σχολική, εμφανίζονται φόβοι για διάφορα αντικείμενα ή καταστάσεις. Π.χ. σκύλους, γιατρούς, σκοτάδι. Εδώ είναι βασικό να ξεχωρίσουμε μεταξύ του φόβου, γιατί κάτι συνέβη πραγματικά, δηλαδή το παιδί είχε κάποια άσχημη εμπειρία με το αντικείμενο/κατάσταση και του "εικονικού" φόβου, αν το παιδί μεταφέρει κάποια εσωτερική σύγκρουση του πάνω σε ένα αντικείμενο ή μια κατάσταση, στην προσπάθεια του να γίνει κύριος του προβλήματος. Σ' αυτή την ηλικία είναι δυνατό το βράδυ μια με δυο ώρες, αφού τα παιδιά κοιμηθούν και μετά, να φωνάξουν τρομαγμένα. Είναι ανάστατα, κλαίνε, έχουν τα μάτια ανοιχτά χωρίς όμως νάναι εντελώς ξύπνια. Ηρεμούν γρήγορα και ξανακοιμούνται. Τα επεισόδια αυτά είναι δυνατό να επαναληφθούν δυο και τρεις φορές το βράδυ. Τα παιδιά δεν θυμούνται το επόμενο πρωινό, τι συνέβη το βράδυ.

Μια άλλη συχνή μορφή φόβου σ' αυτή την περίοδο, είναι και η άρνηση των παιδιών να πάνε σχολείο. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές μορφές.
1. Η σχολική φοβία, που είναι ο φόβος του αποχωρισμού.
2. Ο φόβος για το σχολείο, που' χει να κάνει με μαθησιακά και κοινωνικά προβλήματα στο χώρο του σχολείου.
3. Το σκασιαρχείο, συνδεδεμένο τόσο με μαθησιακά προβλήματα, αλλά και με αντικοινωνική συμπεριφορά.

Προς το τέλος της δημοτικής ηλικίας και στην εφηβεία είναι δυνατό να εμφανιστούν φόβοι που είναι στενά συνδεδεμένοι με τη ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη των παιδιών. Εκδηλώνονται με φόβους για το σκοτάδι, κλέφτες, φόβο θανάτου. Αυτοί οι φόβοι είναι δυνατό να οδηγήσουν συχνά σε αναγκαστικές πράξεις, όπως συνεχή τακτοποίηση πραγμάτων και τελετουργίες.

Ποιοι είναι οι λόγοι των παιδικών φόβων και πως αντιμετωπίζονται;

* Οι παιδικοί φόβοι μπορούν να εξελιχτούν ξαφνικά, από το "τίποτα".
* Συχνά, όμως, εμφανίζονται σε παιδιά ευαίσθητα, παιδιά που αντιδρούν σε καινούργιες καταστάσεις. Δηλαδή, ένας βασικός παράγοντας στη δημιουργία τους ή μη είναι το ταμπεραμέντο του παιδιού.
* Περιβαλλοντικές αλλαγές, όπως κάποια αρρώστια, θάνατος, χωρισμός, επηρεάζουν το παιδί.
* Η αναπτυξιακή ηλικία του παιδιού, παίζει σημαντικό ρόλο, στη δημιουργία φόβων. Υπάρχουν λιγότερο και περισσότερο ευαίσθητες περίοδοι.
* Προεμπειρίες του παιδιού είναι δυνατό να επηρεάσουν θετικά, έτσι ώστε κάποιος φόβος να ξεπεραστεί γρήγορα, ή αρνητικά και νάχουμε κάποια χρόνια κατάσταση.
* Οι οικογενειακές σχέσεις, το πώς η οικογένεια αντιμετωπίζει προβλήματα, πώς δρα σαν μοντέλο για το φόβο, παίζει όχι μόνο σημαντικό ρόλο αιτιολογικά, αλλά θεραπευτικά και προγνωστικά.

Πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε το παιδί που φοβάται:
* Οι φόβοι της προσχολικής ηλικίας εξαφανίζονται τόσο εύκολα όσο και όταν εμφανίζονται.
* Τα παιδιά ζητούν κατανόηση, μη γελάσετε με τους φόβους ή τις αντιδράσεις τους.
* Σε μερικές περιπτώσεις είναι καλά να ρωτήσουμε κάποιον ειδικό. Συνήθως μια καλή καθοδήγηση των γονιών ή μια συνομιλία με το παιδί αρκεί. 

Ιουλιέτα Λαούρη, Παιδοψυχίατρος

Ο φυσιολογικός τοκετός χαρίζει δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - Ο φυσιολογικός τοκετός χαρίζει στα παιδιά που έρχονται στον κόσμο πιο θωρακισμένο ανοσοποιητικό σύστημα σε σύγκριση με όσα γεννιούνται με καισαρική τομή, σύμφωνα με ειδικούς του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια. 
.

Τα βακτήρια που «εποικούν» το νεογνό την ώρα που έρχεται στον κόσμο με φυσιολογικό τοκετό αποτελούν «ασπίδα» ενάντια στους εχθρούς του οργανισμού (ΑΡ/ FΑΒΙΑΝ ΒΙΜΜΕR)

Ασπίδα ενάντια στους εχθρούς του οργανισμού φαίνεται ότι αποτελούν πολλά και διαφορετικά βακτήρια τα οποία «εποικούν» το νεογνό την ώρα που έρχεται στον κόσμο με φυσιολογικό τοκετό, όχι όμως και όταν γεννιέται με καισαρική.

Το «πακέτο» βακτηρίων, όπως έδειξε μελέτη των ειδικών από το Στάνφορντ σε εννέα γυναίκες και τα νεογέννητά τους, προέρχεται από τη μητέρα και μεταφέρεται στο παιδί καθώς βγαίνει στον κόσμο μόνο από την οδό που έχει ορίσει η φύση.
Τα «καλά» βακτήρια του φυσιολογικού τοκετού προστατεύουν τον οργανισμό των παιδιών από την αρχή της ζωής τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι άλλα ερευνητικά στοιχεία έδειξαν ότι ποσοστό της τάξεως του 64% ως 82% νεογέννητων που είχαν προσβληθεί από το επικίνδυνο ενδονοσοκομειακό βακτήριο ΜRSΑ είχαν γεννηθεί με καισαρική τομή.
Παράλληλα μελέτες μαρτυρούν ότι τα παιδιά της καισαρικής είναι πιο ευάλωτα σε αλλεργίες και άσθμα.

Το Βήμα

40.000 τον χρόνο σκοτώνει το «junk food» στη Βρετανία Junk food kills more than 40,000 in the UK every year

Τα παιδιά πρέπει να καταναλώνουν πολύ λιγότερο αλάτι σε σχέση με τους ενηλίκους, επειδή η δίαιτά τους περιλαμβάνει πολλά έτοιμα τρόφιμα, όπως ψωμί, δημητριακά, σούπες, αλλαντικά και τυριά. 

Οι παρασκευαστές τροφίμων πρέπει να λάβουν και οι ίδιοι μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση. 

ΛΟΝΔΙΝΟ

Oι καρδιαγγειακές παθήσεις που συνδέονται με την κατανάλωση έτοιμων γευμάτων, επεξεργασμένων τροφίμων και γενικότερα «junk food» επιφέρουν τον θάνατο σε τουλάχιστον 40.000 ανθρώπους κάθε χρόνο στη Βρετανία, προειδοποιεί ανεξάρτητος οργανισμός για την Υγεία. 

Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Κλινικής Αριστείας (ΝΙCΕ) μάλιστα απηύθυνε έκκληση για δραστική μείωση λιπαρών και αλατιού στα φαγητά των φαστ φουντ.

Ο οργανισμός, με οδηγία που εξέδωσε για λογαριασμό του βρετανικού υπουργείου Υγείας, υποστηρίζει ότι τα «τοξικά» τρανς λιπαρά πρέπει να απαγορευτούν διά παντός από όλα τα τρόφιμα, τα επίπεδα των κορεσμένων λιπαρών να περιοριστούν και η πρόσληψη αλατιού να μειωθεί στο μισό ως το 2025. 

Αν αυτές οι αλλαγές εφαρμοστούν, μπορεί να προληφθούν δεκάδες χιλιάδες θάνατοι αλλά και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής περίπου 5 εκατομμυρίων ανθρώπων που υποφέρουν καθημερινά από τις επιπτώσεις των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων. Συνολικά οι καρδιαγγειακές παθήσεις στη Βρετανία ευθύνονται για 150.000 θανάτους ετησίως.

Σύμφωνα με τον ΝΙCΕ οι μη υγιεινές τροφές επιβαρύνουν στον μέγιστο βαθμό τη δημόσια υγεία αλλά και την οικονομία καθώς μόνο οι καρδιακές παθήσεις κοστίζουν στο Δημόσιο περίπου 36 δισ. ευρώ τον χρόνο. Ο οργανισμός προτείνει τα τρόφιμα με χαμηλά επίπεδα αλατιού και λιπαρών να διατίθενται στην αγορά σε πιο φθηνές τιμές σε σχέση με τα μη υγιεινά τρόφιμα, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι το κράτος θα πρέπει να προχωρήσει στις απαραίτητες επιχορηγήσεις.

O μέσος άνθρωπος στη Βρετανία καταναλώνει περισσότερα από οκτώ γραμμάρια αλατιού καθημερινά, όταν ο οργανισμός χρειάζεται για τη λειτουργία του μόλις ένα γραμμάριο. Στόχος του ΝΙCΕ είναι να μειωθεί η κατανάλωση αλατιού στα 6 γραμμάρια ως το 2015 και στα 3 γραμμάρια ως το 2050. 

Τα παιδιά πρέπει να καταναλώνουν πολύ λιγότερο αλάτι σε σχέση με τους ενηλίκους, επειδή η δίαιτά τους περιλαμβάνει πολλά έτοιμα τρόφιμα, όπως ψωμί, δημητριακά, σούπες, αλλαντικά και τυριά. Οι παρασκευαστές τροφίμων πρέπει να λάβουν και οι ίδιοι μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση.

«Αυτό δεν σημαίνει ότι παρακινούμε τον κόσμο να προτιμήσει τις σαλάτες από τα πατατάκια. Σημαίνει ότι θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι τα πατατάκια που όλοι απολαμβάνουμε κατά καιρούςείναι όσο το δυνατόν πιο υγιεινά» υπογράμμισε ο διευθυντής δημόσιας υγείας του ΝΙCΕ, καθηγητής κ. Μάικ Κέλι. Ο οργανισμός υποστηρίζει επίσης ότι η κυβέρνηση πρέπει να προσφέρει κίνητρα στους αγρότες προκειμένου να παράγουν υψηλής ποιότητας τρόφιμα, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, και να απαγορεύσει τη λειτουργία εστιατορίων φαστ φουντ κοντά στα σχολεία.

ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Τα τρανς λιπαρά να απαγορευτούν από όλα τα τρόφιμα και τα επίπεδα κορεσμένων λιπαρών και αλατιού να μειωθούν.
Η Κοινή Αγροτική Πολιτική να εστιάσει περισσότερο στη δημόσια υγεία, διασφαλίζοντας ότι οι ευρωπαίοι αγρότες πληρώνονται για την παραγωγή υγιεινών τροφών.
Τα τρόφιμα με χαμηλά επίπεδα αλατιού και λιπαρών να διατίθενται στην αγορά σε πιο φθηνές τιμές σε σχέση με τα μη υγιεινά τρόφιμα

Το Βήμα

Junk food kills more than 40,000 in the UK every year

LONDON

More than 40,000 Britons are dying unnecessarily every year because of high levels of salt and fat in their diets, a government health watchdog has warned.
In a landmark guidance to the government, the National Institute for Health and Clinical Excellence said that junk food have wreaked a "terrible toll of ill health" on Britain and placed a "substantial" strain on the economy.
The organisation calls for sweeping changes to food production and government policy to encourage lifestyle changes, and to reduce the amount of salt and saturated fat the nation consumes.

It says "toxic" artificial fats known as trans fats should be banned. The organisation says that the government should consider introducing legislation if food manufacturers fail to make their products healthier.
The health watchdog says there are about 5 million people in the country suffering the effects of cardiovascular disease and that it causes 150,000 deaths annually.
It says 40,000 of these deaths could be prevented, and hundreds of millions of pounds saved, if its measures were introduced. 

THE DAILY TELEGRAPH

todayonline