Προετοιμασία του παιδιού για μετάβαση στο Γυμνάσιο

Υπεύθυνος γραπτού λόγου: Δημήτρης Μικελλίδης,  Βοηθός Διευθυντής, Λεμεσός, Κύπρος      Αρκετοί έχουν την εντύπωση πως η μετάβαση του παιδιού από το δημοτικό στο γυμνάσιο είναι ένα θέμα που αφορά όσους γονείς έχουν παιδιά στην Στ΄ Δημοτικού. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να πειστούν κάποιοι πως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αλίμονο, αν περιμένουμε την τελευταία στιγμή να ασχοληθούμε με θέματα που αφορούν  το μέλλον των παιδιών μας. Το άρθρο αυτό καταπιάνεται με όσα εμείς, ως γονείς, οφείλουμε να κάνουμε ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας, τώρα που μεγαλώνουν και φεύγουν από το δημοτικό για το γυμνάσιο. Δεν έχει σκοπό να αναλύσει τις δεδομένες και επισημασμένες διαφορές του δημοτικού και του γυμνασίου ούτε και θα καταπιαστεί με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, ώστε οι δυο βαθμίδες της εκπαίδευσης να ενιαιοποιηθούν ουσιαστικά. Ως γονείς, έχουμε υποχρέωση να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας για το κάθε μελλοντικό τους βήμα. Για το γυμνάσιο, την εφηβεία, την επαγγελματική καθοδήγηση. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τη σωστή σχέση μας με το παιδί από τη μικρή του ηλικία. Ακρογωνιαίος λίθος για την όποια μελλοντική επιτυχία του παιδιού μας είναι η σχέση που θα αναπτύξουμε μαζί του από τη μικρή ηλικία και καθόλη τη διάρκεια της παρουσίας του παιδιού στο σπίτι μας.             Κατ' αρχήν οφείλουμε να καλλιεργήσουμε στο παιδί μας την αυτοπεποίθησή του, την αυτοεικόνα του. Όταν λέμε αυτοεικόνα ή αυτοεκτίμηση εννοούμε το βαθμό που το ίδιο το άτομο εκτιμά τον εαυτό του. Αυτό εξαρτάται όμως από τις σχέσεις που το άτομο ανάπτυξε με το περιβάλλον γύρω του.  Αν, δηλαδή, τα πρόσωπα που περιστοιχίζουν το παιδί το αναγνωρίζουν, επαινούν τις επιτυχίες του, εκτιμούν τις ικανότητές του και του δημιουργούν ευκαιρίες για περισσότερες επιτυχίες, τότε και το παιδί εκτιμά σε μεγάλο βαθμό τον ίδιο τον εαυτό του.  Όταν όμως, τα παιδιά ζουν μέσα στο χλευασμό, στη συνεχή επίκριση και αποδοκιμασία, αν τονίζονται συνεχώς από τους γύρω του  τα λάθη του και οι αδυναμίες του τότε το παιδί αναπτύσσει χαμηλή αυτοεκτίμηση. Εδώ θα πρέπει να τονίσω πως η αυτοεκτίμηση του παιδιού, ψηλή ή χαμηλή, είναι καθοριστικός παράγοντας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του παιδιού. Η επιτυχία ή αποτυχία του ατόμου στη ζωή είναι συνυφασμένη με το βαθμό αυτοεκτίμησης που έχει το άτομο για τον εαυτό του. Επομένως, αν μιλάμε για σωστή προετοιμασία του παιδιού για μετάβαση από το δημοτικό στο γυμνάσιο, αυτή περνά μέσα από την ενίσχυση της θετικής εικόνας που το παιδί διαμορφώνει για το εαυτό του. Περνά μέσα από την αυτοπεποίθηση την οποία οφείλουμε να καλλιεργήσουμε στο παιδί μας.  Δυστυχώς, συχνά, χωρίς να το επιδιώκουμε, υπονομεύουμε την αυτοεικόνα και την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας. Πώς γίνεται αυτό; Όταν εμείς έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση για τον εαυτό μας τότε του μεταδίδουμε τα δικά μας άγχη, τις δικές μας ανασφάλειες. Επίσης, η χρήση τιμωρίας, η άσκηση βίας έναντι των παιδιών μας, οι χαρακτηρισμοί «είσαι βλάκας», «είσαι τούβλο», «δεν ξέρω τι θα σε κάνω εσένα», «είσαι το ρεζίλι της οικογένειας», «καμιά σχέση δεν έχεις με τον αδελφό σου» κλπ μειώνουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού μας. Ακόμη, ως γονείς, μας βολεύει να ανακαλύπτουμε συνέχεια λάθη στο παιδί μας. Εύκολα απομονώνουμε το λάθος και το τονίζουμε. Αντίθετα, αφήνουμε απαρατήρητα τα όποια θετικά έχει κάνει το παιδί. Υποδεικνύοντας συνέχεια στο παιδί μας τα λάθη του εκείνο που πετυχαίνουμε είναι να τα φορτώνουμε άγχος, ανασφάλειες και να τα οδηγούμε στην απώλεια της αυτοπεποίθησής τους.  Τέλος, θα έλεγα πως και η υπερπροστασία, ένα χαρακτηριστικό που παρατηρείται ιδιαίτερα στον Κύπριο γονιό, έχει ως αποτέλεσμα να μην αφήνει ιδιαίτερα περιθώρια ανάπτυξης πρωτοβουλίας στο παιδί με αποτέλεσμα και πάλι να το οδηγούμε στη διαμόρφωση αδύνατου χαρακτήρα, με έλλειψη εμπιστοσύνης στις δικές του δυνάμεις. Η ανάπτυξη και η ενίσχυση της αυτοεικόνας του μαθητή περνά μέσα από μια σειρά θετικών στάσεων που ως γονείς πρέπει να διαμορφώσουμε και να αναπτύξουμε έναντι των παιδιών μας. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ευκαιρίες για επιτυχία των παιδιών σε διάφορους τομείς. Να μάθουμε να λέμε «μπράβο» στις θετικές προσπάθειες που καταβάλλουν τα παιδιά μας, να δίνουμε λιγότερη σημασία στους βαθμούς και στα εξωτερικά κίνητρα. Είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να αναλαμβάνουν διάφορες πρωτοβουλίες και ευθύνες. Κι αυτό πρέπει να ξεκινήσει από το σπίτι με τα απλά και καθημερινά. Με την ετοιμασία του υπνοδωματίου, με το συγύρισμα του γραφείου και της σχολικής τσάντας, με την περιποίηση ενός κατοικίδιου ζώου, με τη βοήθεια για στρώσιμο του τραπεζιού για φαγητό, με τη διαχείριση του προσωπικού του χαρτζιλικιού, κλπ. Στην προσπάθειά μας να αναπτύξουμε την αυτοπεποίθηση του παιδιού μας θα πρέπει να το ενθαρρύνουμε να αναπτύξει κοινωνικές σχέσεις, να το ασκήσουμε να σκέφτεται θετικά για τον εαυτό του, να μάθει να αγαπά τον εαυτό του όπως είναι. Να μην ξεχνούμε ποτέ τους σπουδαίους στίχους ενός ποιήματος που έγραψε η Ντόροθυ Λο Νόλτε στα 1954: «Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ανεκτικότητα, μαθαίνουν να έχουν υπομονή. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν. Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αποδοχή, μαθαίνουν να αγαπούν. Όταν ζουν μέσα στην επιδοκιμασία, μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους. Όταν ζουν μέσα στην αναγνώριση, μαθαίνουν ότι είναι καλό να έχουν στόχους. Όταν ζουν μέσα στην προσφορά, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα. Όταν ζουν μέσα στην ειλικρίνεια, μαθαίνουν να είναι φιλαλήθη. Όταν ζουν μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνουν να είναι δίκαια.  Όταν τα παιδιά ζουν μέσα σε φιλική ατμόσφαιρα, μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι φιλικό κι ευχάριστο μέρος για να ζουν». Με άλλα λόγια, το ποίημα μας λέει πως τα παιδιά μας μαθαίνουν αυτό που ζουν. Γι? αυτό κι οφείλουμε να τα βοηθήσουμε να ζήσουν σε τέτοιο περιβάλλον ώστε να γίνουν άτομα με ψηλό βαθμό αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης. Όταν τα παιδιά φτάσουν στην ηλικία των δώδεκα ετών, όταν είναι έτοιμα να φύγουν από το δημοτικό για το γυμνάσιο, θα πρέπει, πέρα από τις όποιες γνώσεις έχουν κατακτήσει στο δημοτικό, να είναι και συναισθηματικά και ψυχολογικά έτοιμα για τη νέα πρόκληση που θα αντιμετωπίσουν. Το γυμνάσιο δεν είναι μπαμπούλας. Είναι απλά η αλλαγή από το ένα είδος σχολείου στο άλλο. Ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται απ' όλους και ως τέτοια πρέπει να καλλιεργείται από τους γονείς στα παιδιά. Πρόσθετο άγχος και ανασφάλειες δεν πρέπει να φορτώνουμε τα παιδιά μας.  Βέβαια, εμείς, ως μεγαλύτεροι, ξέρουμε πως όπως είναι σήμερα η κατάσταση θα υπάρξουν δυσκολίες. Αν είχαμε καλλιεργήσει τα προηγούμενα χρόνια την αυτοπεποίθηση του παιδιού μας, αν το μάθαμε να λέει και «όχι» στους άλλους και όχι μόνο «ναι», αν πετύχαμε να έχουμε ένα παιδί, όχι άβουλο αλλά με τη δική του γνώμη, τότε τίποτε αρνητικό δεν πρόκειται να του συμβεί.  Σίγουρα στο παιδί θα γεννηθούν απορίες για το νέο άνοιγμα της ζωής του, σίγουρα θα υπάρξουν προβληματισμοί και ακόμη κλονισμοί στα πιστεύω του, θα υπάρξουν αμφιταλαντεύσεις. Η δύναμη της παρέας των συνομηλίκων, η τάση για μίμηση των άλλων από φόβο μην απορριφθεί από την παρέα θα είναι εκεί και θα τα συναντήσουν όλοι. Το θέμα είναι να ανοίξει το παιδί μας την καρδιά του, να μιλήσει για τα όσα θα συναντήσει και για τα όσα θα το απασχολούν. Εδώ, θα φανεί και η επιτυχία μας ως γονείς, τώρα που τα παιδιά μας είναι μικρά. Αν περιμένουμε, να πάνε τα παιδιά μας στο γυμνάσιο και μετά να τα πλησιάσουμε τότε αποτύχαμε. Από μικρή ηλικία θα πρέπει να επικοινωνούμε με τα παιδιά μας. Να είμαστε κοντά τους, να συζητάμε τα όσα τα απασχολούν, να τα μάθουμε να λένε αυτά που νιώθουν και να τα αντιμετωπίζουμε σαν αυτόνομες οντότητες, σαν ξεχωριστές προσωπικότητες. Ο αμοιβαίος σεβασμός είναι απαραίτητος για να αναπτύξουμε μαζί τους μια σχέση ειλικρίνειας που θα τα βοηθήσει να μας εμπιστεύονται και αργότερα στο γυμνάσιο.  Η ένταξη του παιδιού στο γυμνάσιο είναι ο προθάλαμος για τη μετάβαση από την παιδική στην εφηβική ηλικία. Είναι ένα στάδιο μεταβατικό. Θα πρέπει να θυμούμαστε πως η ανάπτυξη χτίζεται πάνω σε ό,τι προϋπάρχει. Επομένως πολλά εξαρτώνται πάνω στα βιώματα που το παιδί κουβαλά από τη μικρότερη ηλικία. Αν το παιδί καταπιέζεται στην ηλικία που βρίσκεται τώρα στο δημοτικό, αν βιώνει αρνητικές εμπειρίες (συγκρούσεις, καταπίεση, τιμωρίες, αποτυχίες, απόρριψη), τότε λογικά θα πρέπει να αναμένουμε δυσκολίες και προβλήματα στο γυμνάσιο.   Το γυμνάσιο και η ένταξη του παιδιού σ' αυτό είναι ό,τι εμείς ως γονείς και βέβαια ως σχολείο έχουμε ετοιμάσει όλα αυτά τα χρόνια. Κι επειδή η πρόληψη οποιονδήποτε προβλημάτων είναι καλύτερη από την όποια αντιμετώπισή τους καλό θα είναι να ξεκινήσουμε μια συνειδητή προσπάθεια να βάλουμε τις σχέσεις μας με τα παιδιά μας και γενικότερα μέσα στην οικογένειά μας πάνω σε ορθότερες βάσεις που θα στηρίζονται στο διάλογο, τη δημοκρατικότητα, την συχνή επαφή κι επικοινωνία, τους χαμηλούς τόνους, τον αλληλοσεβασμό, το χιούμορ, την αποδοχή. Έτσι, θα μπορούμε να νιώθουμε ήρεμοι, όταν τα παιδιά μας θα φτάσουν στην ηλικία που θ' αλλάξουν σχολικό περιβάλλον πηγαίνοντας από το δημοτικό σχολείο στο γυμνάσιο. πηγή

Σοκ! Περιέλουσαν με οινόπνευμα 9χρονο και τον έκαψαν

Σοκ προκαλεί η είδηση ότι ενήλικες επιτέθηκαν σε εννιάχρονο παιδί το περιέλουσαν με οινόπνευμα και του έκαψαν το πόδι. 

Το ανήλικο παιδάκι έπαιζε σε λόφο της Νίκαιας, όταν για άγνωστους λόγους κάποιοι... ενήλικες τον κυνήγησαν, το...

 ...έπιασαν και του έριξαν οινόπνευμα, με αποτέλεσμα να του κάψουν το πόδι από το γόνατο έως το πέλμα.

Το παιδί βρήκαν περίοικοι και το μετέφεραν στο νοσοκομείο Νίκαιας, όπου νοσηλεύεται στην παιδιατρική μονάδα σε κρίσιμη κατάσταση.

πηγή

Πέταξε δίδυμα από τον 8ο όροφο

Δίδυμα οχτάχρονα κοριτσάκια έριξε από το παράθυρο οκταόροφου κτιρίου ο φίλος της μητέρας τους στη Ρωσία.

Τα κορίτσια  νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση σε νοσοκομείο της Μόσχας.

«Οι δίδυμες Κάτια και Ντάσα έχουν υποστεί πολλαπλά κατάγματα και ζημιά σε ζωτικά όργανά τους και η κατάστασή τους είναι εξαιρετικά κρίσιμη», δήλωσε αστυνομική πηγή 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Ο φόβος του πρωτάρη στο Γυμνάσιο

Έρευνα καταγράφει τις δυσκολίες της μετάβασης από το Δημοτικό 
Ένας στους τέσσερις δηλώνει ότι φοβάται τους μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων.
 .

ΕΡΕΥΝΑ του Χρήστου Κάτσικα , xkatsikas@xkatsikas.gr ,
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Εύη Σαλτού
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

«Τον πρώτο καιρό στο Γυμνάσιο φοβόμουν. Όλοι ήταν μεγαλύτεροι, δεν ήξερα κανέναν. Δεν ήμουν πολύ ομιλητικός στην αρχή, περίμενα σ΄ ένα παγκάκι να χτυπήσει το κουδούνι, να τελειώσει το μάθημα και να φύγω από το σχολείο».

Για τον Στάθη, την Έφη, τον Ροβέρτο και την Κωνσταντίνα οι πρώτες ημέρες ως «πρωτάκια» στο Γυμνάσιο δεν ήταν όπως τις περίμεναν. Μαθητές σήμερα της Β΄ Γυμνασίου στο 9ο Γυμνάσιο Καλλιθέας «Μάνος Χατζιδάκις», θυμούνται ότι τέτοια περίοδο πέρυσι τα συναισθήματά τους ήταν μπερδεμένα. 

Τα μαθήματα που ήταν πιο δύσκολα, το γεγονός ότι βρίσκονταν σε έναν άγνωστο χώρο με παιδιά που δεν ήξεραν, αλλά και η εναλλαγή καθηγητών που έμπαιναν στη σχολική αίθουσα ήταν από τις βασικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν. «Ήμουν με μεγαλύτερα παιδιά με τα οποία δεν μπορούσα να κάνω παρέα. Στο Δημοτικό είχαμε φιλίες με όλες τις τάξεις. Ήμασταν πιο δεμένοι», λέει ο 13χρονος Ροβέρτος. Όπως δηλώνουν οι μαθητές, χρειάστηκε να περάσει το πρώτο «κρίσιμο» τρίμηνο προκειμένου να αρχίσουν να προσαρμόζονται στα νέα σχολικά δεδομένα.

Ένας στους τέσσερις δηλώνει ότι δεν πολυκαταλαβαίνει τα μαθήματα και επίσης ένας στους τέσσερις φοβάται τους μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων στα διαλείμματα. Μιλάμε για τα 100.000 «πρωτάκια» που μόλις πέρασαν από τη Στ΄ τάξη του Δημοτικού στην Α΄ τάξη του Γυμνασίου.

Οι αντιθέσεις

Η μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο αποτελεί μια ολόκληρη διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει όλες τις περιπλοκές που συνεπάγεται μια αλλαγή, μια μετάβαση. Στη χώρα μας, η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση χαρακτηρίζεται από την παροχή γενικών γνώσεων, ενώ η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση χαρακτηρίζεται από τη διαφοροποίηση των μαθημάτων. 

Και καθώς η βασική φιλοσοφία που διέπει τη λειτουργία, την οργάνωση και τον ρόλο Δημοτικού και Γυμνασίου είναι αυτή των δύο σχολείων που εργάζονται αυτόνομα, η μετάβαση των 12χρονων έχει επιπτώσεις στη σχολική τους πορεία ενώ για το 10% αυτής της ηλικιακής ομάδας η αλλαγή σχολείου αποτελεί τραυματική εμπειρία και πολλά απ΄ αυτά τα παιδιά έχουν συνεχιζόμενα προβλήματα.

Τα πιο εμφανή στοιχεία της αλλαγής είναι ότι αυτή συνεπάγεται χάσιμο φίλων, νέες γνωριμίες, περισσότερους από έναν εκπαιδευτικούς, το να γίνεται κάποιος ο νεώτερος ενώ ήταν ο μεγαλύτερος, διαφορετικές διδακτικές μεθόδους και πιο απαιτητική εργασία στο σπίτι. 

Οι αγωνίες των μαθητών περιστρέφονται γύρω από πέντε κύρια ζητήματα: το μέγεθος και την πιο σύνθετη οργάνωση του νέου σχολείου, τους νέους τύπους πειθαρχίας και εξουσίας, τις νέες απαιτήσεις για δουλειά, την προοπτική να γίνει ένας μαθητής αντικείμενο άσκησης βίας και την περίπτωση να χάσει τους φίλους του.

Ο ΦΟΒΟΣ:
Ένας στους τέσσερις δηλώνει ότι φοβάται τους μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων 

 Δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα νέα μαθήματα

ΔΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ, ο δρ Νίκος Αναστασάτος και η Λίνα Κεχαγιά, θέλοντας να απαντήσουν σε μια σειρά από προβλήματα που παρατηρούσαν στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου μελέτησαν το πώς βίωναν τη μετάβαση από το Δημοτικό.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, στην ομάδα των ερωτήσεων που αφορούσαν την πληροφόρηση που είχαν από το Δημοτικό και τον χρόνο προσαρμογής τους καθίσταται σαφές το έλλειμμα ενημέρωσης για τους μαθητές της Στ΄ Δημοτικού προτού αλλάξουν βαθμίδα εκπαίδευσης, καθώς ο ένας στους δύο μαθητές δηλώνει ότι δεν ήταν ενημερωμένος από το Δημοτικό για το νέο περιβάλλον που θα συναντούσε. 

Το ένα τρίτο των μαθητών δηλώνουν ότι οι πρώτες ημέρες στο Γυμνάσιο «ήταν δύσκολες και ένιωθαν μοναξιά», θα ήθελαν από τους καθηγητές τους «να είναι πιο φιλικοί και ανεκτικοί» (κυρίως τα κορίτσια) και «περισσότερη βοήθεια για την προσαρμογή τους» (κυρίως τα αγόρια).

Ως προς τα μαθήματα, επτά στους δέκα μαθητές θεωρούν τα μαθήματα της Στ΄ του Δημοτικού ευκολότερα, ενώ δύο στους τρεις θεωρούν ότι τα μαθήματα του Γυμνασίου δεν αποτελούν συνέχεια της Στ΄ Δημοτικού και ότι δυσκολεύονται από τα νέα μαθήματα και τους πολλούς καθηγητές.

Ένας στους τέσσερις μαθητές επισημαίνουν ότι δεν πολυκαταλαβαίνουν τα νέα μαθήματα, ότι οι πολλοί καθηγητές τους δυσκολεύουν και αναγκάστηκαν να πάνε φροντιστήριο. Σχεδόν οι μισοί μαθητές ζητούν από τους καθηγητές τους να είναι περισσότερο φιλικοί και να μην ξεχνούν ότι αντιμετωπίζουν παιδιά και όχι ενηλίκους.

Τέλος, στα ζητήματα αισθήματος ασφάλειας και πειθαρχίας, πολλοί δηλώνει ότι ένιωθαν μεγαλύτερη ασφάλεια στο Δημοτικό ενώ ένας στους τέσσερις δηλώνουν ότι φοβάται, πάντα ή μερικές φορές, στα διαλείμματα τους μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων. 

Οι μισοί μαθητές επιθυμούν μεγαλύτερη προστασία από μεγαλύτερους συμμαθητές τους στα διαλείμματα (υπερδιπλάσιο το ποσοστό των κοριτσιών από το αντίστοιχο των αγοριών). «Όταν τα μεγαλύτερα παιδιά μας φόβιζαν έξω, φεύγαμε», λέει ο Στάθης, ενώ η 13χρονη Έφη προσθέτει ότι αντιμετώπισε και παιδιά που ήταν υπεροπτικά απέναντί της.

Saferinternet| ΠΡΟΣΟΧΗ "Μπήκαμε σε ιστοσελίδες πορνογραφίας μέσα από τον "μαθητικό υπολογιστή"

Το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου, εξετάζοντας τους φορητούς υπολογιστές που δόθηκαν στους μαθητές της A’ Γυμνασίου στο πλαίσιο του προγράμματος «Ψηφιακή Τάξη», διαπίστωσε ότι δόθηκαν με τρόπο αντίθετο προς τους θεμελιώδεις κανόνες ασφαλούς πρόσβασης των παιδιών αυτής της ηλικίας στο Διαδίκτυο, λαμβάνοντας υπόψη ότι:

 
α) Στο σπίτι οι υπολογιστές που χρησιμοποιούν τα παιδιά της ηλικίας αυτής πρέπει να τοποθετούνται σε χώρο εύκολα εποπτεύσιμο από τον γονέα, και συνίσταται τα παιδιά να πλοηγούνται στο Διαδίκτυο με την επίβλεψη των κηδεμόνων τους.

β) Στο σχολείο οι υπολογιστές που χρησιμοποιούνται πρέπει να είναι συνδεδεμένοι στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο, το οποίο παρέχει προστασία από επιβλαβές περιεχόμενο και η χρήση τους γίνεται υπό την επίβλεψη των αρμόδιων εκπαιδευτικών.

Πού είναι ο Μήτσος; - www.SaveMitsos.gr

Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι με μεγάλη ευκολία μπορέσαμε να εισέλθουμε σε ιστοσελίδες με επιβλαβές περιεχόμενο, όπως π.χ. πορνογραφικό υλικό. Συγκεκριμένα αξίζει να σημειωθούν τα παρακάτω:

* Εκτός του εκπαιδευτικού υλικού που περιλαμβάνει, ο υπολογιστής είναι εφοδιασμένος μεν με λογισμικό προστασίας, ωστόσο, η ρύθμισή του απαιτεί γνώσεις τις οποίες κατά κανόνα δεν έχουν ούτε οι γονείς, ούτε οι μαθητές.
* Πρόκειται για υπολογιστή που δεν ευνοεί τον γονεϊκό έλεγχο δεδομένης της φορητότητάς του. Αξίζει να αναφέρουμε ότι κάτω από τις συνθήκες που δόθηκε αυτός ο υπολογιστής, ο έλεγχός του ανήκει στο μαθητή.
* Ενώ, βάσει του σχεδίου ενσωμάτωσης του υπολογιστή στις σχολικές τάξεις, ο γονέας θα είχε τη «δυνατότητα οριοθέτησης της χρήσης, επιλέγοντας τις ώρες που θα επιτρέπεται η ενεργοποίηση του υπολογιστή στο σπίτι καθώς και τις ώρες που θα του επιτρέπεται η πρόσβαση στο Διαδίκτυο», κάποιες προσφορές απόκτησης του υπολογιστή (πέραν του ίδιου του υπολογιστή) παρείχαν δωρεάν ασύρματη σύνδεση στο Διαδίκτυο, με αποτέλεσμα οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου να αποκτήσουν απεριόριστη πρόσβαση στο μέσο, οποτεδήποτε και από οπουδήποτε, δίχως όρια ή γονεϊκό έλεγχο. 

Αποτέλεσμα αυτού είναι η δυνατότητα χρήσης του, ακόμα και στο σχολικό περιβάλλον (στα διαλείμματα π.χ.), για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που αφορούν την μαθησιακή διαδικασία και «την αξιοποίηση του φορητού μαθητικού υπολογιστή ως αναπόσπαστου εργαλείου εκπαίδευσης και δημιουργικότητας στην τάξη», αυξάνοντας έτσι τους κινδύνους:
α) πρόσβασης σε παράνομο και επιβλαβές περιεχόμενο (πορνογραφία, ναρκωτικά, τζόγος, κ.λπ.)
β) ανάπτυξης συμπτωμάτων «εθισμού» στο Διαδίκτυο
γ) σεξουαλικής παρενόχλησης, εκφοβισμού, κ.λπ.

Όπως μας είπαν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, ο υπολογιστής δίνεται σε παιδιά που ξεκινούν την Α’ τάξη του Γυμνασίου και τα οποία, σύμφωνα με το ελληνικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, δεν έχουν παρακολουθήσει μαθήματα πληροφορικής και ασφαλούς πρόσβασης στο Διαδίκτυο στο Δημοτικό σχολείο.
Να θυμίσουμε, ότι σε πολύ πρόσφατη online έρευνα που υλοποίησε η δράση ενημέρωσης Saferinternet.gr σε εκπαιδευτικούς σε όλη τη χώρα και που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε 1, το 70% των εκπαιδευτικών θεωρεί την πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως την πιο κατάλληλη βαθμίδα για να ξεκινήσει η εκπαίδευση στο Διαδίκτυο. Αυτή τη θέση στηρίζει εδώ και χρόνια το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου, εθνικός εκπρόσωπος του προγράμματος Saferinternet στην Ελλάδα, ως καταλυτικό παράγοντα για την ανάπτυξη της ικανότητας χρήσης του Διαδικτύου ως εργαλείου, με σωστό και ασφαλή τρόπο.

Το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου σκοπεύει σύντομα να δημοσιεύσει τις προτάσεις του για τη σωστή χρήση του μαθητικού υπολογιστή.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε με το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου:

Δράση Ενημέρωσης Saferinternet.gr: Δρ. Βερόνικα Σαμαρά

Τηλ. 210 6212365, Κιν. 6948 729 493

Email: info@saferinternet.gr

Γραμμή Βοηθείας ΥποΣΤΗΡΙΖΩ: Κος Γιώργος Κορμάς

Τηλ. 6977 194 024

Email: help@saferinternet.gr

Ανοιχτή Γραμμή Safeline.gr: Δρ. Νίκος Φρυδάς

Τηλ. 6944 174 000

Email: report@safeline.gr 

πηγή: news24gr

Πόσοι σιδερόφραχτοι χρειάζονται για να "κάνουν καλά" ένα παιδί;

Πέμπτη, 12 Νοεμβρίου 2009 
 
Μερικές φορές ντρέπομαι για τους ανθρώπους...

. 

6 Απριλίου 2001: Νεαρός παλαιστίνιος συλλαμβάνεται από συνοριοφύλακες του Ισραήλ στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ

το είδα στο Glenti και ανατρίχιασα. Σας μιλάω ειλικρινά, δάκρυσα... 

Πόσοι σιδερόφραχτοι χρειάζονται για να "κάνουν καλά" ένα παιδί; Πόση απόγνωση, πόσο φόβο, πόση οργή χρειάζεται να σταλάξουν μέσα σε μια παιδική ψυχή για να "καλλιεργήσουν" έναν αυριανό βομβιστή αυτοκτονίας; 

Τι μπορεί να σκέπτεται ο μέχρι τα δόντια οπλισμένος στρατιώτης που σηκώνει το χέρι του όταν βλέπει το ικετευτικό ύφος του μικρού, τα παιδικά χεράκια που υψώνονται σαν μια τελευταία απόπειρα άμυνας, το καταβρεγμένο από τον φόβο παντελόνι; 

από aletri