«Σ΄ αγαπάω αλλά μόνο όταν δεν κάνεις αταξίες» Πρέπει να αγαπάμε τα παιδιά άνευ όρων γι΄ αυτό που είναι, όχι γι΄ αυτό που κάνουν.

Πριν από 50 χρόνια και πλέον, ο ψυχολόγος Καρλ Ρότζερς είπε ότι το να αγαπάμε απλώς τα παιδιά μας δεν είναι αρκετό. Και τόνισε ότι πρέπει να τα αγαπάμε άνευ όρων γι΄ αυτό που είναι, όχι γι΄ αυτό που κάνουν.

Ως πατέρας ξέρω ότι αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα, που μάλιστα σήμερα αμφισβητείται από συμβουλές για το αντίθετο: για το πώς να γίνουμε «γονείς υπό όρους», πώς να αυξάνουμε τη στοργή όταν το παιδί είναι «καλό» και να την περιορίζουμε όταν δεν είναι.
 

Έτσι ο παρουσιαστής τοκ-σόου Φιλ Μακγκρό μας λέει στο βιβλίο του «Family First» («Πρώτα η οικογένεια», Free Ρress, 2004) ότι πρέπει να προσφέρουμε με φειδώ στα παιδιά αυτά που χρειάζονται ή με τα οποία χαίρονται, να τα μετατρέπουμε σε επιβραβεύσεις που θα τους προσφέρουμε ή θα τους αρνούμαστε ώστε να «συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις επιθυμίες μας». Και «ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα για ένα παιδί», προσθέτει, «είναι η αποδοχή και η έγκριση των γονιών του».

Σύμφωνα με τους «Νιου Γιορκ Τάιμς», με τον τρόπο αυτό τα παιδιά διδάσκονται ότι τα αγαπούν και ότι είναι αξιαγάπητα μόνον όταν κάνουν οτιδήποτε αποφασίζουμε εμείς ότι είναι καλό. Ο έπαινος γίνεται άλλη μία μέθοδος ελέγχου, ανάλογη της τιμωρίας. Με τη στάση αυτή, είχε προειδοποιήσει ο Ρότζερς, τα παιδιά μπορεί να χρειαστούν κάποια στιγμή ψυχαναλυτή για να τους δώσει την άνευ όρων αποδοχή, την οποία δεν βρήκαν όταν ήταν σημαντικό να βρουν. Είχε άραγε δίκιο ο Ρότζερς; Ας δούμε τα δεδομένα.
 

Το 2004, δύο Ισραηλινοί ερευνητές, οι Αβί Ασόρ και Γκάι Ροθ, μαζί με τον Αμερικανό ψυχολόγο Έντουαρντ Ντέτσι, ρώτησαν περισσότερους από 100 φοιτητές αν η αγάπη που είχαν δεχθεί από τους γονείς τους φαινόταν να εξαρτάται από αν πετύχαιναν στο σχολείο, αν προπονούνταν πολύ στα σπορ, αν νοιάζονταν τους άλλους ή αν κατέπνιγαν αισθήματα όπως ο θυμός και ο φόβος. Αποδείχθηκε ότι τα παιδιά που δέχονταν αυτήν την υπό όρους αγάπη ήταν πιθανότερο να ενεργούν όπως ήθελαν οι γονείς.

Όμως το τίμημα ήταν βαρύ. Πρώτον, τα παιδιά αυτά είχαν την τάση να δυσανασχετούν με τους γονείς τους και να τους αντιπαθούν. Δεύτερον, είχαν την τάση να λένε ότι ο τρόπος που ενεργούν οφείλεται περισσότερο σε μια «ισχυρή εσωτερική πίεση», παρά στην αίσθηση ότι επιλέγουν πραγματικά. Επιπλέον, η ευτυχία τους έπειτα από μια επιτυχία ήταν συνήθως σύντομης διάρκειας και συχνά αισθάνονταν ενοχή ή ντροπή. Φέτος τον Ιούλιο, οι ίδιοι ερευνητές, επανέλαβαν την έρευνα του 2004 επεκτείνοντάς την.
 

Διαπιστώθηκε ότι η γονική «αγάπη υπό όρους» είτε δημιουργεί στα παιδιά ανθυγιεινά αισθήματα «εσωτερικού καταναγκασμού» είτε αυξάνει τα αρνητικά αισθήματα των εφήβων για τους γονείς τους. Αυτό που μας λένε οι μελέτες είναι ότι το να επαινούμε τα παιδιά επειδή έκαναν κάτι σωστό δεν αντισταθμίζει τα αρνητικά συναισθήματα που τους δημιουργούνται όταν παίρνουμε πίσω την αγάπη μας ή τα τιμωρούμε επειδή κάνουν κάτι λάθος. Και τα δύο είναι παραδείγματα γονικής αγάπης υπό όρους και είναι αμφότερα αντιπαραγωγικά.

Οι περισσότεροι γονείς θα διαμαρτύρονταν λέγοντας ότι φυσικά και αγαπούν τα παιδιά τους άνευ όρων. Όμως αυτό που μετράει είναι πώς φαίνονται τα πράγματα από την πλευρά των παιδιών - αν αισθάνονται ή όχι ότι τα αγαπούν εξίσου όταν τα κάνουν θάλασσα ή όταν δεν τα καταφέρνουν. Ο Άλφι Κον έχει γράψει 11 βιβλία για την ανθρώπινη συμπεριφορά και την εκπαίδευση, ανάμεσα στα οποία τα «Unconditional Ρarenting» (Γονείς άνευ όρων) και «Ρunished by Rewards» (Τιμωρία με επιβράβευση).
   
Με μια ματιά

Τι δείχνουν οι έρευνες για τα παιδιά που δέχονται αγάπη «υπό όρους» από τους γονείς τους:  

ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ να ενεργούν όπως θέλουν οι γονείς 

ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΤΑΣΗ να δυσανασχετούν με τους γονείς τους και να τους αντιπαθούν

ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ πως ο τρόπος που ενεργούν οφείλεται σε μια «ισχυρή εσωτερική πίεση» 

Η ΕΥΤΥΧΙΑ που αισθάνονται έπειτα από μια επιτυχία είναι συνήθως σύντομης διάρκειας ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ συχνά ενοχή ή ντροπή 

Ο ΕΠΑΙΝΟΣ του παιδιού επειδή έκανε κάτι «σωστό» δεν αντισταθμίζει την τιμωρία του γιατί έκανε κάτι «λάθος»

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι πώς φαίνονται τα πράγματα από την πλευρά του παιδιού αν αισθάνεται ή όχι ότι το αγαπούν εξίσου όταν τα κάνει θάλασσα ή δεν τα καταφέρνει

Δημοσίευση: 21-9-2009

Περιμένουν ακόμα τους καθηγητές 65 παιδιά με αναπηρία Υπάρχουν μόλις 4 εκπαιδευτικοί, ενώ χρειάζονται 25

Σε αδιέξοδο βρίσκονται οι γονείς 65 παιδιών με προβλήματα αναπηρίας στην Αχαϊα καθώς το Εργαστήρι Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης στο οποίο φοιτούν δεν έχει λειτουργήσει ακόμα, λόγω έλλειψης καθηγητών.

Ολα τα σχολεία της Ελλάδας ξεκίνησαν να λειτουργούν στις 11 Σεπτεμβρίου, όμως στο Ειδικό Εργαστήρι της Πάτρας οι καθηγητές δεν έφθασαν ποτέ με αποτέλεσμα οι γονείς των παιδιών και οι υπεύθυνοι του σχολείου να βρίσκονται σε απόγνωση.

Πιο συγκεκριμένα, αυτή τη στιγμή στο ΕΕΕΕΚ του νομού Αχαϊας υπάρχουν μόνο τέσσερις καθηγητές, ενώ για να λειτουργήσει πλήρως θα πρέπει να έχει συνολικά 25 εκπαιδευτικούς διαφόρων ειδικοτήτων. 
Φιλόλογοι, μαθηματικοί, γυμναστές, καθηγητές μουσικής, οικιακής οικονομίας, αλλά και κηπουρικής, ακόμα δεν έχουν πάει στο Εργαστήρι, με αποτέλεσμα, όπως έχει γίνει και άλλη φορά, η λειτουργία τους να ξεκινά τον Οκτώβριο.

Στο σχολείο φοιτούν μαθητές με νοητική στέρηση, πολλοί από τους οποίους έχουν και άλλα προβλήματα, όπως: όρασης, ακοής, σοβαρά νευρολογικά - κινητικά προβλήματα, σύνθετες γνωστικές συναισθηματικές και κοινωνικές δυσκολίες, αυτισμό κ.ά.

«Η αγωνία των γονιών έχει φθάσει στο απροχώρητο. Πόσω μάλλον των παιδιών αυτών που παραμένουν στα σπίτια τους την ίδια ώρα που οι υπόλοιποι μαθητές έχουν ξεκινήσει μαθήματα από τις 11 Σεπτεμβρίου. Καθημερινά το τηλέφωνο στο γραφείο μου χτυπάει και στην άλλη άκρη βρίσκονται οι μαθητές του Εργαστηρίου και με ρωτούν απεγνωσμένα ποτέ θα έρθουν στο σχολείο τους», λέει στο «Εθνος» ο διευθυντής του Εργαστηρίου Σπύρος Μαρίνης. Μέχρι χθες καθηγητές δεν είχαν φθάσει ακόμα στο σχολείο αν και από το υπουργείο προκηρύχθηκαν κάποιες θέσεις.

Αργά χθες το απόγευμα ο διευθυντής του σχολείου πήρε τη διαβεβαίωση από το υπουργείο ότι μέχρι τη Δευτέρα περίπου 10 καθηγητές θα βρίσκονται στο ΕΕΕΕΚ της Πάτρας.

Εν τω μεταξύ, σε χειρότερη κατάσταση βρίσκονται πάνω από 20 παιδιά με κινητικά προβλήματα που κατοικούν στην ορεινή επαρχία Καλαβρύτων. Ο χρόνος που χρειάζεται για να φτάσουν στο Εργαστήρι στην Πάτρα είναι περίπου 2 ώρες, με αποτέλέσμα να μην μπορούν να πάνε και να μην εκπαιδεύονται.

ΛΙΝΑ ΜΠΑΣΤΑ

Το χαστούκι πλήττει την ευφυία των παιδιών Child abuse, it is never OK

Ένα χτύπημα με την παλάμη στα μαλακά μόρια του παιδιού, ενδέχεται να προκαλέσει κάτι πολύ περισσότερο από δάκρυα. Μπορεί να μειώσει τον δείκτη ευφυίας του, σύμφωνα με τον Αυστραλό κοινωνιολόγο Μάρι Στράους. 

Έχοντας ως δείγμα 800 παιδιά, ηλικιών από 2 έως και 4 χρόνων, μελέτησε την επίδραση του ξύλου στα απείθαρχα παιδιά και συμπέρανε ότι εκείνα, που δέχονταν χτυπήματα από τους γονείς τους, είχαν δείκτη ευφυίας, πέντε βαθμούς χαμηλότερο από τα άλλα, που δεν υποβαλλόταν σ' αυτήν την μέθοδο επιβολής πειθαρχίας. 

Σε παιδιά ηλικιών από 5 έως και 9 χρόνων, που πήραν μέρος στην ίδια έρευνα, διαπιστώθηκε ότι το ξύλο μείωνε το IQ τους κατά 2,8 βαθμούς.

Ο Μάρι Στράους δήλωσε ότι το αποτέλεσμα της έρευνάς του έχει μεγάλη σημασία για τη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών όλου του κόσμου. Αλλά και η ψυχολόγος δρ. Τζούντιθ Κέννεντι, από το Σίδνεϊ, υποστήριξε ότι, ενώ ένα ελαφρό χτύπημα στα οπίσθια -σε αραιά διαστήματα- δεν αναμένεται να έχει τραυματική επίδραση στο παιδί, το συχνό ξύλο έχει σίγουρα βλαβερά αποτελέσματα, τόσο στην εξυπνάδα, όσο και στον χαρακτήρα του.

 ΠΗΓΗ: ΑΠΕ

πηγή

---

Child abuse, it is never OK

It's our misfortune that every day there are children living hungry, neglected, sexually exploited, feeling unloved and fearful and the sad reality is that child abuse is severely underreported. Even if abuse has been reported victims almost never speak of their abuse for fear of retaliation. Child abuse refers to any form of physical, psychological, social, emotional or sexual maltreatment of a child.

Types of Child Abuse:

Neglect: Not giving the child what they need to develop is a kind of neglect. It can hurt the child both emotionally and physically. 

A parent or a guardian is neglecting a child when they:

• don't make them feel loved, wanted, safe and worthy
• don't let them see a doctor or take personal care of themselves
• don't intervene when the child is at risk of harm
• deny them an education
• deny food, clothing and shelter, even though they can afford to provide them
• leave the child alone at home too often. Parents are responsible for watching over their children until they are at least 16.

Emotional: Emotional maltreatment is all about attacking on Child's sense of self-worth, insults, isolation, rejection, unrealistic expectations or constant criticism. The law also considers children at risk of emotional abuse if they live in situations of family violence.  

Emotional abuse includes:

• Isolating a child.
• Intimidating or terrorizing a child.
• Exploiting a child.
• Making unreasonable demands.

Physical: physical abuse means causing physical harm on a child's body single time or repeatedly. Often parents punish their child physically in order to discipline however sometimes this results to permanent disability.   Some examples of child abuse:? Shaking, choking, biting, kicking or burning a child Handling a child roughly when helping them with dressing and going to the bathroom Using force or restraint in any other harmful way

Sexual: When any adult uses a child for sexually purpose forcefully, it refers to sexual abuse. Its really sad to note that child sexual abuse is increasing rapidly in our society.

• touching and kissing a child's breasts or genitals
• inviting the child to touch someone else sexually
• having sex with a child family member
• forcing a child into prostitution or pornography.

We can all protect child from harm by identifying and recognizing the signs of abuse as mostly children fear to say their problem. If you suspect a child is a victim of abuse or neglect, report your concerns to Child Protection at the Department of Social Development as soon as possible. You do not need proof.

Signs of Abuse:

• Child has physical cut marks.
• Change in behavior.
• Problem in walking or sitting.
• Child prefers to be alone.
• Child is in depression.
• Child is not interested in playing or making friends.
• Child is suffering from chronic untreated illness.

Sometime child takes the courage and speaks about the abuse, you should handle the situation very intelligently. You should stay calm, listen to them carefully in a caring manner. Never act like you are shocked or upset about the matter. And the most important never blame the child.

DO NOT probe for details promise the parents will understand make promises you can't keep say you won't tell anybody

        DO report the disclosure immediately to Social Development offer your support tell about helpful services

Tips for Parents: Children depend on their parents to grow up safely. With growing age they come across many difficult things and needs your help to understand. So always be supportive and talk to your child.

1. Participate with your child in any activity of their choice.
2. Keep an eye on changes in the behavior of your child.
3. Speak to them.
4. Support them at every juncture of their life.
5. Never hit your child and always show your love and care.
6. Talk to your children about their bodies. Explain to them what is appropriate and inappropriate touching and how to get help when required.

Reporting: To report child abuse is your responsible duty and you should realize that. As soon as child reveals abuse to you, contact your local police or your local child welfare agency. And even if you come across any reasonable grounds to suspect abuse, report it immediately. Delay in report will increase the threat and risk for the victim.

Remember, there is always help out there, and it is never too late to get help. All you have to do is speak up.

Support Groups

Broken Spirit

Child Abuse Survivor Monument

Vaonline

Child welfare

source