Σημειώνεται ότι παλαιότερη έρευνα του Ι.Υ.Π. για όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας έως τα 18 χρόνια ανεβάζει τα ποσοστά αυτά στο 17% για τα κορίτσια και στο 7-8% για τα αγόρια.
Παράλληλα από την έρευνα, που φέρει τον τίτλο «Έκταση και χαρακτηριστικά της βίας κατά ανηλίκων σε δείγμα μαθητών/-τριών γυμνασίου και των γονέων τους των Περιφερειών Βορείου και Νοτίου Αιγαίου», προκύπτει ότι οι δράστες των περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων προέρχονται από τον στενό οικογενειακό πυρήνα του θύματος, από τον περίγυρο της οικογένειας και μόνο ένα μικρό ποσοστό είναι άγνωστα πρόσωπα.
Όπως επισημαίνει, μιλώντας στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής», ο Γιώργος Νικολαΐδης, τραγικό περιστατικό στο Ελαιοχώρι Αρκαδίας, αναδεικνύει ένα ιδιαίτερα ειδεχθές φαινόμενο, εκείνο της σεξουαλικής βίας σε βάρος των παιδιών. Το φαινόμενο αυτό, που φαίνεται πως λίγο-πολύ πάντα σοβούσε αλλά συγκαλύπτονταν, σιγά σιγά αποκαλύπτεται, καταγγέλλεται, συζητιέται».
Όπως τονίζει «τα ποσοστά που βρίσκονται από τις σχετικές ερευνητικές προσπάθειες για τον καθορισμό της συχνότητάς του, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, υποδηλώνουν αφενός πως ακόμη και σήμερα οι καταγγελλόμενες περιπτώσεις είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, αφετέρου ότι η έκταση του φαινομένου είναι πολύ ευρύτερη του αναμενόμενου. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό πως και στην περίπτωση του Ελαιοχωρίου, ο δράστης και το θύμα συνδέονταν με μια προηγούμενη σχέση γνωριμίας και οικειότητας».
«Οι σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις διεθνώς υπαγορεύουν τα παιδιά να ενημερώνονται με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία τους για τα δικαιώματά τους, να διδάσκονται πως το σώμα τους είναι δικό τους και πώς να το προστατεύουν, να εκπαιδεύονται στο να καταγγέλλουν άμεσα στους οικείους τους οποιαδήποτε ανεπιθύμητη σε αυτά ανάλογη εμπειρία, να ερωτώνται για να μαθαίνουν πως η σιωπή και η ενοχή είναι οι λάθος αντιδράσεις σε μια τέτοια περίσταση», καταλήγει ο Γιώργος Νικολαΐδης.
Σύμφωνα με την έρευνα, που διεξήχθη σε γονείς και παιδιά, δείχνει ότι αθροιστικά τα ποσοστά που ανέφεραν τα παιδιά για τις εμπειρίες βίας που είχαν βιώσει στο σπίτι τους ήταν μικρότερα από τα ανάλογα ποσοστά που ανέφεραν οι ίδιοι οι γονείς τους, οι οποίοι και ως επί το πλείστον ήταν και οι θύτες των περιστατικών αυτών.
Ειδικότερα, παρόλο που το 98% των γονέων ισχυρίστηκαν ότι η σωματική τιμωρία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέθοδος διαπαιδαγώγησης των παιδιών, στις ερωτήσεις σχετικά με τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι ίδιοι για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους αναφέρουν ότι έχουν τραβήξει το αυτί (35,1%), τα μαλλιά (26,5%) ή το έχουν χτυπήσει στον πισινό με το χέρι (58,2%) ή με κάποιο αντικείμενο (15,6%) κ.ά.
«Το φαινομενικά "παράδοξο" αυτό εύρημα είναι συχνό στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία, καθώς αφενός τα παιδιά "συνηθίζουν" τη βία σε βάρος τους και στο τέλος δεν την αξιολογούν (ως εάν να μη συνέβη) και αφετέρου τα παιδιά-θύματα φαίνεται πως ακόμα και στο επίπεδο μιας ερευνητικού χαρακτήρα συνέντευξης "προστατεύουν" το σπίτι τους (μην αποκαλύπτοντας ό,τι τραυματικό βιώνουν ακόμα και όταν ασκείται βία σε βάρος τους)», εξηγεί ο κ. Νικολαΐδης.
Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμου Υγείας (ΠΟΥ), 40 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο πέφτουν θύματα βίας, ενώ ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών υπολογίζει ότι περίπου 73.000.000 αγόρια και 150.000.000 κορίτσια σε όλο τον κόσμο πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.
Πηγή: Έθνος της Κυριακής
