Παιδοβασία: Το πρόβλημα (δεν) είναι απλό

Αγαπητέ id65, είναι σεβαστή η άποψή σου, είσαι πατέρας πληγωμένος και παρόλα αυτά καλοπροαίρετος. Κι έτσι να είσαι, επειδή πάντα υπάρχει ελπίδα. Πάντα. (Βλέπε σχόλιο προηγούμενου ποστ).

Γνωρίζουμε την έρευνα του κυρίου Γιωτάκου. Ορέστης Γιωτάκος, MD, MSc, PhD, Ψυχίατρος, Πρόεδρος «Ελληνικής Εταιρίας Μελέτης & Πρόληψης Σεξουαλικής Κακοποίησης». Είχαμε βρεθεί σε ένα Συνέδριο του, πέρυσι, παρότι είχαμε αντιρρήσεις για τον σκοπό του, (βλέπε άρθρο «Πως μπορώ να βοηθήσω»), στο Αμφιθέατρο Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, Μασσαλίας 22, στο Κολωνάκι. Συμμετείχε και η ΜΚΟ «Αλληλεγγύη», γνωρίζετε, αυτή της Εκκλησίας της Ελλάδος, δημιούργημα του μακαριστού Χριστόδουλου, επί Γενικού Διευθυντή κ. Φουρλεμάδη.

Τότε ο κ. Γιωτάκος έλεγε: «όλοι είμαστε είπε, όλοι υποψήφιοι παιδόφιλοι, αν ξεκινήσεις να βλέπεις, Εθίζεσαι»

Σαν το τσιγάρο, σαν το κάπνισμα, αν ξεκινήσεις να καπνίζεις, Εθίζεσαι.

Και στο «διάλλειμα» οι κύριοι του πάνελ κάλεσαν το ακροατήριο να επισκεφθεί ένα ιδιαίτερο χώρο για να παρακολουθήσουν την προβολή παιδοφιλικού υλικού. Παιδική πορνογραφία δηλαδή, σε συνέδριο προς χάριν της επιστήμης. Η μισή αίθουσα ακολούθησε και άλλη μισή βγήκε έξω, στο «επίσημο» διάλλειμα, όπου εμβρόντητοι παρακολουθούσαμε καθηγητή από το πάνελ να την «πέφτει» κανονικά σε φοιτήτρια και να την καλεί για να της δείξει ανάλογο υλικό.

Αλλά ας δούμε τα στοιχεία. Η έρευνα που αναφέρεις αφορά μια χρηματοδοτημένη έρευνα στις φυλακές της Τρίπολης. Τριάντα επτά (37) άτομα εξετάσθηκαν. Μόνο 37, όταν από τα περιστατικά της σεξουαλικής κακοποίησης δεν αποκαλύπτεται ούτε το 5%. Όταν από αυτά που αποκαλύπτονται, ελάχιστα καταλήγουν και ελάχιστα κατέληξαν στην συγκεκριμένη φυλακή και βέβαια στην έρευνα αυτή ουδόλως ελήφθη υπόψη της και μελετήθηκε το ψυχιατρικό πορτρέτο της τεράστιας μάζας των διακινητών παιδικής πορνογραφίας. Ασύγκριτα τα μεγέθη. 37 κρατούμενοι σε σχέση με τους χιλιάδες ελευθέρους παιδόφιλους.

Αλλά για να είμαστε σοβαροί, αν ψάξετε στο site Archive, θα βρείτε παλιότερη μελέτη του κυρίου Γιωτάκου, με τεράστια βιβλιογραφία, με τίτλο: «Παιδοφιλία: Αιτιολογία - Εκτίμηση – Αντιμετώπιση όπου παρατίθενται στοιχεία ξένων ερευνητών σε αλλεπάλληλες χρονιές και διατυπώνεται το εξής: 

«Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα σχετικά με την ψυχοπαθολογία των ατόμων αυτών. Βρέθηκε ότι λιγότεροι από 5% πάσχουν από ψυχωτική συνδρομή, ενώ η κύρια διάγνωση σε επίπεδο προσωπικότητας είναι η διαταραχή προσωπικότητας ψυχοπαθητικού τύπου. Οι Abel et al (1985) όμως βρήκαν ότι μόνο 12% αυτών που παρακολουθούνταν στα εξωτερικά ιατρεία είχαν διάγνωση διαταραχής προσωπικότητας ψυχοπαθητικού τύπου, ενώ οι Serin et al (1994), βρήκαν ότι 7,5% μόνο σκόραραν υψηλά στην κλίμακα ψυχοπαθητικότητας του Hare.»

5 έως 12% από τους παιδόφιλους που παρακολουθούσαν είχαν κάποιο πρόβλημα. 5 έως 12%. Δηλαδή από τους 100 οι 7,5 ήταν ας πούμε ψυχωσικοί. Οι υπόλοιποι ήταν μια χαρά.

Μια χαρά είναι, φίλε μας, αυτοί όλοι οι κακοποιοί. Γνωρίζουν τι κάνουν, απλά πιστεύουν ότι δεν θα συλληφθούν, ότι είναι μάγκες και πωρώνονται και το εντάσσουν στην ζωή τους, κανονικά, όπως οι καπνιστές το τσιγάρο.

Ελεύθερα, χωρίς προδιάθεση, βλέπουν, ανταλλάσουν υλικό, αγοράζουν υλικό, νοικιάζουν ζωές, σκοτώνουν ψυχές.

Αυτοί είναι οι παιδόφιλοι, οι ΠΑΙΔΟΒΑΤΕΣ και δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό.