Σελίδες

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Μύθος του Αίσωπου: Το γέρικο λιοντάρι και η αλεπού The Aesop for Children: The old Lion and the Fox

Γέρασε τὸ λιοντάρι κι ἔχασε τὴ δύναμή του καὶ δὲν μποροῦσε πιὰ νὰ κυνηγήσει, γι᾿ αὐτὸ σκέφτηκε κάποιο κόλπο.
Ἔκανε τάχα τὸ ἄρρωστο καὶ δὲν ἔβγαινε ἀπ᾿ τὴ σπηλιά του. Ἕνα-ἕνα τὰ ζῶα πήγαιναν νὰ τὸ ἐπισκεφθοῦν κι ἐκεῖνο τ᾿ ἅρπαζε καὶ τὰ καταβρόχθιζε. Βλέποντας ἡ ἀλεποῦ τὴν ἀπάτη που σκαρφίστηκε, δὲν ἔλεγε νὰ πλησιάσει· καθόταν κάπου μακριὰ καὶ τὸ ρωτοῦσε γιὰ τὴν ὑγεία του.
«Μά, γιατὶ δὲν ἔρχεσαι νὰ τὰ ποῦμε ἀπὸ κοντά;» ἀπόρησε τὸ λιοντάρι.
«Γιατί βλέπω πολλές πατημασιὲς νὰ μπαίνουν στὴ σπηλιά σου, ἀλλὰ καμιὰ νὰ βγαίνει» ἀπάντησε ἐκείνη.

Λέει λοιπὸν ὁ μύθος πὼς πρέπει νὰ κρατιόμαστε μακριά ἀπὸ τοὺς ἐπικίνδυνους ἀνθρώπους καὶ νὰ φυλαγόμαστε ἀπὸ τὴν ὑποκριτικὴ φιλία τους ποὺ σκοπεύει στὴν ἐξόντωσή μας.

Και στη γλώσσα μας, όπως τη μιλούσαν χιλιάδες χρόνια πριν...

Αίσωπος - Aesop
Λέων γηράσας τις καὶ ἀτονήσας καὶ ἑαυτὸν μὴ δυνάμενος διατρέφειν, ἐπειρᾶτο μηχανικῶς διαζῆν.
Νοσεῖν οὖν προσποιούμενος κατέκλινεν ἑαυτὸν ἔν τινι σπηλαίῳ· εἶτα τῶν ἄλλων θηρίων εἰς ἐπίσκεψιν αὐτοῦ παραγινομένων, εὐθὺς ἕκαστον αὐτῶν ἁρπάζων κατήσθιε. Γνοῦσα δὲ ἡ ἀλώπηξ τὴν αὐτοῦ πανουργίαν οὐκ ἤθελε πρὸς αὐτὸν ἀνελθεῖν, ἀλλὰ μακρόθεν ἑστῶσα ἐπηρώτα τὸν λέοντα ὅπως δῆθεν τὰ κατ᾿ αὐτὸν ἔχει. Ὁ δὲ πρὸς αὐτὴν ἔλεγε:
«Τίνος χάριν οὐκ εἰσέρχῃ πρός με;»
Ἡ δὲ ἀλώπηξ ἀντέφησεν ὡς:
«Πολλῶν ἴχνη ἐνταῦθα ἑώρακα εἰσελθόντων μέν, μὴ ἐξελθόντων δέ».
Οὗτος δηλοὶ ὡς καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἀφορᾶσθαι δεῖ τὰ τῶν πρακτέων ἐπικίνδυνα καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποδιδράσκειν, ἀσφαλίζεσθαι δὲ καὶ απὸ τῶν δόλῳ καὶ ὑποκρίσει φιλίας πειρωμένων ἑταίρους λυμαίνεσθαι.


THE OLD LION AND THE FOX
An old Lion, whose teeth and claws were so worn that it was not so easy for him to get food as in his younger days, pretended that he was sick. 
He took care to let all his neighbors know about it, and then lay down in his cave to wait for visitors. And when they came to offer him their sympathy, he ate them up one by one.
The Fox came too, but he was very cautious about it. Standing at a safe distance from the cave, he inquired politely after the Lion's health. 
The Lion replied that he was very ill indeed, and asked the Fox to step in for a moment. But Master Fox very wisely stayed outside, thanking the Lion very kindly for the invitation.

"I should be glad to do as you ask," he added, "but I have noticed that there are many footprints leading into your cave and none coming out. Pray tell me, how do your visitors find their way out again?"

Πολεμικά βιντεοπαιχνίδια: Το παιδί φιλτράρει την εικόνα Media violence and children

Πως το αίμα γίνεται εικονοστοιχείο (pixel)

Τα παιδιά και οι έφηβοι που βλέπουν πολεμικά βιντεοπαιχνίδια κατ’ εξακολούθηση τείνουν να απομονώνουν τον πόλεμο από τα γενεσιουργά αίτιά του.
Media violence and children: a complete guide for parents and professionals 

Στο ζήτημα της σχέσης των παιδιών και των εφήβων με την εικόνα έχουμε δύο αντικρουόμενες προσεγγίσεις. 
Σύμφωνα με την πρώτη, όταν τα παιδιά βλέπουν εικόνες βίας εκείνο που κυριαρχεί είναι το στοιχείο του μιμητισμού, γι’ αυτό και τείνουν να μιμούνται στην πραγματική ζωή τους αυτά που βλέπουν. Γίνονται βίαια και αναπτύσσουν συχνά μια επιθετικότητα που τη στρέφουν ακόμη και εναντίον του εαυτού τους. Θυμάται κανένας την ιστορία του παιδιού που είδε στη γνωστή ταινία τον Μπάτμαν να πηδάει από το παράθυρο – και πήδησε και αυτό.
Σύμφωνα με τη δεύτερη προσέγγιση, που είναι και πλησιέστερη στη δική μου άποψη, το να λέμε ότι απλώς οι σκηνές βίας οδηγούν στη βία είναι μια άποψη αρκετά μηχανιστική. Το παιδί διαθέτει και μηχανισμούς μέσω των οποίων μπορεί να φιλτράρει την εικόνα, όπως εδώ και πολλά χρόνια έχει αποδείξει η ψυχανάλυση. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι παράγοντες που λειτουργούν ως λυτρωτικοί μηχανισμοί. Η επίδραση επομένως δεν είναι άμεση και το να βλέπει κάποιος βιντεοπαιχνίδια από μόνο του δεν οδηγεί στη βία. 
Επί του προκειμένου λειτουργούν και άλλοι παράγοντες: 
η οικογένεια, η κοινωνία, το σχολείο. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάνει να παραγνωρίζουμε τη μακροχρόνια επίδραση των πολεμικών βιντεοπαιχνιδιών η οποία οδηγεί στη γενικότερη εξοικείωση με το φαινόμενο της βίας.  
Τα παιδιά και οι έφηβοι που βλέπουν πολεμικά βιντεοπαιχνίδια κατ’ εξακολούθηση τείνουν να απομονώνουν τον πόλεμο από τα γενεσιουργά αίτιά του. Αδυνατίζουν επίσης και οι μηχανισμοί άμυνας που διαθέτουν. Αυτό βεβαίως συμβαίνει και στους ενηλίκους.
Η εξοικείωση με τη βία οδηγεί στην παραίτηση της αναζήτησης των αιτίων που την προκαλούν. Τα βιντεοπαιχνίδια αυτά επιπλέον δίνουν στους παίκτες την αίσθηση ότι είναι οι δημιουργοί και οι παραγωγοί του παιχνιδιού ενώ φυσικά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο – πράγμα επίσης εξαιρετικά επικίνδυνο.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ - Αναπληρώτρια Καθηγήτρια της Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Το Βήμα, 09/03/2008

Δράμα πίσω από την εγκατάλειψη του βρέφους

Βρέθηκε νεογέννητο στα σκαλιά Εκκλησίας

Μια δραματική ιστορία υπήρχε πίσω από την εγκατάλειψη του νεογέννητου βρέφους στο πεζοδρόμιο της οδού Λυκαίου στου Γκύζη, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Στυλιανού, το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου.

Η 38χρονη Ελληνίδα μητέρα του παιδιού εντοπίστηκε χθες από την Aστυνομία και παραδέχτηκε ότι εγκατέλειψε το παιδί της, λίγες ώρες μετά τη γέννα, γιατί δεν είχε τους πόρους για να το ζήσει. 
Είπε, επίσης, ότι το παιδί ήταν εκτός γάμου και ότι δεν επρόκειτο να έχει καμία βοήθεια από τον πατέρα, διότι αυτός δεν επιθυμούσε να συνεχιστεί η κύηση. 
Το νεογέννητο αγοράκι παραμένει στο νοσοκομείο παίδων «Αγία Σοφία» και είναι πολύ καλά στην υγεία του. 
Για το αν θα παραμείνει με τη μητέρα του ή αν θα καταλήξει σε κάποιο ίδρυμα θα το κρίνει ο εισαγγελέας.