Χρόνια Πολλά στις Αριστούλες
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΙΩΝ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Αλεξανδρείας
Ο Άγιος Αριστίων γεννήθηκε στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. στην επαρχία της Συρίας Απάμεια και έγινε Χριστιανός από τον Άγιο Αντώνιο (9 Νοεμβρίου) σε ηλικία μόλις 10 ετών. Λόγω του ενάρετου βίου του, εκλέχτηκε από τον λαό, δεύτερος επίσκοπος της Αλεξάνδρειας της μικρής που βρισκόταν στην Κιλικία της Μικράς Ασίας (κοντά στην πόλη Ισσόν). Ως ποιμενάρχης, ο Αριστίων, ποίμανε θεάρεστα το ποίμνιο του και δίδασκε με παρρησία το Λόγο του Χριστού με αποτέλεσμά να γίνουν Χριστιανοί πολλοί ειδωλολάτρες. Αυτό όμως δεν άρεσε στον Ρωμαίο έπαρχο που διέταξε να τον συλλάβουν και να τον ρίξουν στην πυρρά. Μέσα στο καμίνι, ο Αριστίων, υμνώντας και δοξάζοντας τον Χριστό έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.
Ορθόδοξος Συναξαριστής
Έγεννήθη κατά τάς αρχάς του 2ου αιώνος μ.Χ., εις την έπαρχίαν της Συρίας Άπάμεια. Ήλκύθη εις την αληθινή του Χριστού πίστιν υπό του μάρτυρος 'Αντωνίου (+ 9 Νοεμβρίου). Εις ήλικίαν μόλις 10 ετών ό 'Αντώνιος ώδήγησε τον Άριστίωνα εις την Χριστιανικήν πίστιν. Ως ενάρετος και πνευματοφόρος άνήρ, εκλεγείς υπό του λάου της 'Αλεξανδρείας της μικρής, εις Κιλικίαν της Μ. 'Ασίας (παρά την πόλιν Ίσσόν), έγένετο ό δεύτερος επίσκοπος της. Ως ποιμενάρχης ό Άγιος έποίμανε θεαρέστως το έμπιστευθέν υπό του Θεού ποίμνιο του. Έδίδασκε μετά παρρησίας μεγάλης και έκήρυττε την του Κυρίου εν Σαρκί έπιδημίαν και την αίωνίαν αυτού Βασιλείαν, ώσπερ και την μακαριότητα και την χαράν της Βασιλείας των Ουρανών. Πολλούς εθνικούς έπειθεν, όπως άπαρνηθώσι την πλάνη τους και άκολουθώσι την άληθινήν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού πίστιν, ους και έβάπτιζεν. Ή δράσις του αυτή δεν ήρεσε εις τον Ρωμαίον Έπαρχον της περιοχής, όστις και διέταξεν να συλλήφθη και να ριφθή εις το πυρ. Παραχρήμα οι στρατιώτες αυτού, ήναψαν μεγάλην κάμινον και έρριψαν εντός αυτής τον μάρτυρα του Χριστού. Εντός της καμίνου ό Άριοτίων, υμνών και δοξάζων τον Θεόν, έλαβεν μακάριον και έπίζηλον τέλος.
Χριστιανική γωνιά
Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Χριστώ ίεράτευσας ώ Άριστίων καλώς, ω ύστερον έθυοας σαυτόν ως θύμα σεπτόν, άθλήσας δι' αίματος· όθεν μη διαλίπης ικετεύειν άπαύστως, υπέρ των σε τιμώντων, και θερμώς έκζητούντων, εϋχάς τάς αγίας σου, μαρτύρων άριστε.
