Στο Λυκαβηττό, που γιορτάζει σήμερα! Άγιοι Ισίδωροι Λυκαβηττού

«Όταν επισκεφτείτε τους Αγίους Ισιδώρους, μην ξεχάσετε να χτυπήσετε την καμπάνα. Μπορεί κάποιος, εκεί, στα βάθη του Λυκαβηττού να έχει χάσει τον δρόμο του. Ίσως τον βοηθήσετε να ανέλθει στο φως…»

Η Σφραγισμένη Έξοδος

"Η οπή που φαίνεται στο ιερό του παρεκκλησίου του Αγίου Γερασίμου, που κτίστηκε στα τέλη του 20ου αιώνα, οδηγούσε ως το Γαλάτσι και από κεί μέσα από άλλη οπή έφθανε ως την Πεντέλη. Έτσι διέφευγαν οι Έλληνες την καταδίωξη των Τούρκων…”
Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Βελισάριος
(Από πινακίδα στο εσωτερικό των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού)

Ο Λυκαβηττός ήταν ανέκαθεν κατάλληλος για μοναχισμό αφού ήταν γεμάτος σπηλιές, φυσικά κοιλώματα και πηγάδια

Εισαγωγή

Όποιος έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με τα μυστήρια της Πεντέλης, θα έχει ακούσει για το περιβόητο υπόγειο πέρασμα που οδηγεί στο κέντρο των Αθηνών. 
Σήμερα δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί με βεβαιότητα ότι το πέρασμα υπάρχει, πόσο μάλλον αν είναι ανοιχτό ή… «ενεργό». Τα έργα που έγιναν στην Πεντέλη, κυρίως στο Σπήλαιο των Αμώμων (που λανθασμένα πιστεύεται ότι ήταν κρησφύγετο του λήσταρχου Νταβέλη) φαίνεται πως σφράγισαν μια και καλή τις εισόδους. Επειδή κάθε μίτος όμως έχει δύο άκρες, αναζητήσαμε τη μία άκρη στην άλλη πλευρά: Στο κέντρο της Αθήνας, και συγκεκριμένα στον Λυκαβηττό, πιστεύεται ότι υπάρχει ένα εκκλησάκι όπου κατέληγε η διαδρομή.
Εκεί, μέσα στην Εκκλησία των Αγίων Ισιδώρων, υπάρχει μία πινακίδα που γράφει ότι... 

Διαβάστε περισσότερα »

Κι όμως ... υπάρχει Ελπίδα!

Μαζεύτηκαν, όσοι χρειάζονταν για να αρχίσει η παρουσίαση.

Πριν μπει στο θέμα ο εισηγητής, ανταλλάχτηκαν μερικές κουβέντες.

Το θέμα πήγε, στον πατέρα που σφαγιάστηκε άγρια για μια κάμερα.

Πήρε τον λόγο ένα από τους παρευρισκόμενους και είπε:

— Την ίδια μέρα που έγινε αυτό, φεύγοντας από την δουλειά μου, πήγα στο αυτοκίνητο, όταν χτύπησε το κινητό μου. Μετά το τηλεφώνημα, στην προσπάθεια μου να ξεκλειδώσω το αυτοκίνητο, άφησα το κινητό μου στην οροφή του αυτοκινήτου. Ξεκλείδωσα, έβαλα μπρος και .. έφυγα και φυσικά το κινητό στην πορεία ... έπεσε από την οροφή του αυτοκινήτου. Όταν έφτασα στο σπίτι, αναζήτησα το τηλέφωνο, αλλά ... τίποτε. Άρχισα να καλώ τον αριθμό μου από το κινητό της γυναίκας μου. Το τηλέφωνο καλούσε, αλλά δυστυχώς, κανείς δεν απαντούσε.

Είχα μεγάλη απογοήτευση. Το τηλέφωνο ήταν ακριβό, όχι από ψώνιο, αλλά σαν εργαλείο της δουλειάς μου. Είχα τα πάντα εκεί μέσα. Στενοχωρήθηκα, αλλά τι να έκανα, ζήτησα και μπήκε φραγή στον αριθμό μου.

Αργότερα, χτύπησε το κινητό της γυναίκας μου.

— Ορίστε ...

—...

— Παρακαλώ;

— Χάσατε το τηλέφωνό σας;

— Ναι, ναι, παρακαλώ, πέστε μου

— Βασανίστηκα πολύ κύριε, αν έπρεπε να σας καλέσω. Ομολογώ, ότι έψαξα την συσκευή σας, ήταν ξεκλείδωτα όλα και διαπίστωσα ότι ήταν σημαντικό για σας. Αποφάσισα λοιπόν να σας το επιστρέψω.

Πήγα, στον τόπο που μου είπε και συναντήθηκα μαζί του. Ήταν ένα παλικάρι, δούλευε σε delivery.

— Όταν ήμουν φαντάρος, είπε το παλικάρι, έχασα το κινητό μου. Δυστυχώς δεν μου το επέστρεψε κανείς, αλλά στενοχωρήθηκα πολύ διότι, τότε το τηλέφωνάκι μου, ήταν μεγάλη συντροφιά για μένα. Έτσι αποφάσισα να σας το επιστρέψω, αν και ... βασανίστηκα πολύ.

Κανείς μας δεν μιλούσε, ο κύριος που μας έλεγε τα παραπάνω, είχε ένα κόμπο ...

— Θέλω να βοηθήσω αυτό το παλικάρι, μεσολάβησα σε ένα μαγαζί McDonald που γνώριζα και τον προσέλαβαν. Ο νέος σπουδάζει, θέλω να τον βοηθήσω στις σπουδές του, είπε με χαμηλή φωνή, σαν να μονολογούσε...

-----------

Καλοί μου, αναγνώστες, μαθαίνουμε τα άσχημα, επειδή το κακό σοκάρει. 
Καλά γίνονται συνέχεια, αλλά το Καλό είναι διακριτικό. 
Το Καλό δεν κομπάζει. 
Το Καλό ... κάνει το καλό και ... σιωπά, επειδή έτσι λειτουργεί το Καλό. 
Και λειτουργεί συνέχεια, δίπλα μας, διακριτικά.

Γι' αυτό υπάρχει ελπίδα.

Τίποτε δεν χάθηκε.

Ούτε πρόκειται να χαθεί.