Σελίδες

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

«Οι φωνές των γονιών είναι το νέο ξύλο»

Η επιστήμη έχει καταλήξει με πολυάριθμες μελέτες και οι περισσότεροι γονείς έχουν συμμορφωθεί: το ξύλο στα παιδιά είναι αντιπαιδαγωγικό.
 
Τι συμβαίνει όμως με τις φωνές και τα ουρλιαχτά που για πολλούς έχουν αντικαταστήσει ως παιδαγωγική μέθοδος τις παραδοσιακές ξυλιές στον πισινό;
Για να βρει κάποιος την πιο πρόσφατη επιστημονική μελέτη για το ζήτημα πρέπει να ανατρέξει στο 2003 και την επιθεώρηση «Journal of Μarriage and Family». Από τους 991 γονείς που συμμετείχαν στην έρευνα, 88% παραδεχόταν ότι τουλάχιστον μία φορά τον προηγούμενο χρόνο είχε φωνάξει στα παιδιά του.

Για παράδειγμα, η Τζάκι Κλάιν είναι μια αφοσιωμένη μητέρα δυο μικρών αγοριών. Σύμφωνα με τους "Νιου Γιόρκ Τάιμς" ξοδεύει πολλές ώρες για να τα πηγαινοφέρνει σε διάφορες δραστηριότητες και διαβάζει βιβλία για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Μπορεί να εξηγήσει με ήρεμη και αποφασιστική φωνή ότι το να μην πλένουμε τα δόντια μας «είναι λάθος».
Όλα αυτά, το 90% του χρόνου. Υπάρχει όμως και το 10%, όπου όπως παραδέχεται, «χάνω τον έλεγχο και βγαίνω εκτός εαυτού».
Φαύλος κύκλος

«Έχω δουλέψει με εκατοντάδες γονείς και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι τα ουρλιαχτά είναι το νέο ξύλο», δηλώνει η ειδικός Έιμι ΜακΚρίντι. «Καθώς οι γονείς έχουν καταλάβει ότι το ξύλο δεν είναι κοινωνικώς αποδεκτό, υψώνουν τη φωνή τους για να επιβληθούν στα παιδιά τους. Έπειτα αισθάνονται ένοχοι και ο φαύλος κύκλος αρχί ζει ξανά», προσθέτει. Το ίδιο παραδέχεται και η συντάκτρια του μπλογκ Μotherblogger. «Είμαι η Φραντσέσκα Καστανιόλι, μια μητέρα που ουρλιάζει», είναι η φράση με την οποία αρχίζει ένα από τα κείμενά της. Η παραδοχή αυτή, όπως εξομολογείται στους επισκέπτες της, την κάνει να αισθάνεται ότι «αποκαλύπτει ένα φοβερό οικογενειακό μυστικό».

Το μυστικό

Από την έρευνα του 2003 μαθαίνουμε ότι οι περισσότερες οικογένειες μοιράζονται το ίδιο «φοβερό οικογενειακό μυστικό». Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι, ωστόσο, επισημαίνουν ότι ο σωφρονισμός διά της υψωμένης φωνής πρέπει σε γενικές γραμμές να αποφεύγεται.
Στην καλύτερη περίπτωση, η μέθοδος είναι αναποτελεσματική όσο περισσότερο και συχνότερα φωνάζουν οι γονείς τόσο τα παιδιά εθίζονται και δεν υπακούν. Στη χειρότερη, μπορεί το παιδί να πάψει να αισθάνεται χαρούμενο και ευτυχισμένο ή να χάσει την αυτοεκτίμησή του. «Δεν είναι οι φωνές που κάνουν τη διαφορά, αλλά ο τρόπος που ερμηνεύονται», εξηγεί ο Ρόναλντ Ρόχνερ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ. Αν ο γονιός είναι απλά φωνακλάς οι συνέπειες είναι μικρές, προσθέτει.
Αν όμως οι φωνές συνοδεύονται από οργή, προσβολές ή ακόμη και σαρκασμό, μπορεί να εκληφθούν από το παιδί ως σημάδι απόρριψης. Η συμβουλή που δίνει ο καθηγητής στους γονείς είναι να μην ουρλιάζουν στα παιδιά τους. Όπως επισημαίνει, «είναι ένας παράγων κινδύνου για την οικογένεια».
Οι συμβουλές των ειδικών προς τους γονείς
● ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ. Δώστε ένα σύστημα κανόνων στα παιδιά αλλά μην απαιτείτε να κάνουν πάντα τις σωστές επιλογές.
● ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ. Οι γονείς δεν είναι μηχανές σωστών αποφάσεων. Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις για όλα τα θέματα δεν βοηθούν κανένα από τα δυο «στρατόπεδα».

● ΟΙ ΦΩΝΕΣ. Δεν εκπαιδεύουν και δεν είναι αποτελεσματικές. Όταν τα νεύρα σας φτάνουν στο «κόκκινο» μετράτε μέχρι το πέντε ή πηγαίνετε σε κάποιο άλλο δωμάτιο για να ηρεμήσετε.
● ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ. Αποδραματοποιήστε την κατάσταση χρησιμοποιώντας χιούμορ και εκδηλώστε τον θυμό σας χωρίς ουρλιαχτά.


Δημοσίευση: 26-10-2009

Τραγωδία στη Μυτιλήνη: Πνίγηκαν τέσσερα παιδάκια και τέσσερεις γυναίκες

Τραγωδία στη θαλάσσια περιοχή Ακρωτηρίου Κόρακα Μυτιλήνης όταν, σήμερα το πρωί, ξύλινο σκάφος που μετέφερε συνολικά 18 μετανάστες, οι οποίοι στερούνταν ταξιδιωτικών εγγράφων, προσέκρουσε στα βράχια της ακτής και οι επιβάτες του έπεσαν στη θάλασσα.



Σκάφη του Λιμενικού που έφτασαν στην περιοχή περισυνέλεξαν μέχρι στιγμής οκτώ πτώματα, τέσσερα παιδιά και τέσσερις γυναίκες, ενώ ανέσυραν σώους εννέα μετανάστες και τον 20χρονο Τούρκο διακινητή τους.
Στην περιοχή πραγματοποιούνται παρατεταμένες έρευνες για τον εντοπισμό ενός μικρού παιδιού που αγνοείται ακόμα. 
Στις έρευνες για τον εντοπισμό του παιδιού παίρνουν μέρος δύο πλωτά σκάφη, ένα σούπερ πούμα, άνδρες της ΕΛΑΣ, κλιμάκιο ειδικών αποστολών και ένα αλιευτικό.

Cerrie Burnell, η μονόχειρ τηλεπαρουσιάστρια

Ακολουθεί η είδηση που δημοσιεύτηκε στις 3/3/2009 στην εφημερίδα «Απογευματινή»:
Οι εννιά επίσημες καταγγελίες που έγιναν προς τη διεύθυνση του BBC πιστοποιούν ότι στην εποχή των ίσων ευκαιριών και της καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού, τα κοινωνικά ταμπού καλά κρατούν: «Είναι τραυματικό για τα παιδάκια να βλέπουν μία γυναίκα με ένα χέρι να παρουσιάζει παιδική εκπομπή», υποστηρίζουν οι «αγανακτισμένοι πολίτες».
Ιδού τί συνέβη: Στη Βρετανία, η 29χρονη και γλυκύτατη Cerrie Burnell (Τσέρι Μπαρνέλ), άγαμη μητέρα μιας κορούλας πέντε μόλις μηνών, παρουσιάζει εδώ και τριάντα μέρες στο BBC την παιδική εκπομπή «ανακάλυψέ το και φτιάξτο» του παιδικού προγράμματος CBeebies του BBC. Απευθύνεται σε παιδιά του νηπιαγωγείου και τους δείχνει πώς να φτιάχνουν κατασκευές -κυρίως από πηλό και πλαστελίνη- με το… ένα χεράκι, αφού και η ίδια έχει δυστυχώς κομμένο το δεξί της χέρι λίγο πιο κάτω από τον αγκώνα της.
Την εκπομπή αυτή, η Τσέρι παρουσιάζει μαζί με το νεαρό Αλεξ Γουΐντερς και αποτελούν ένα αρμονικό τηλεοπτικό ζευγάρι. Η παρουσιάστρια εξήγησε ότι προσελήφθη, τόσο αυτή όσο και ο Αλεξ, μετά από διαγωνισμό που προκήρυξε το παιδικό τμήμα του σταθμού και κέρδισε τη θέση μεταξύ χιλίων αιτούντων. Στο Διαδίκτυο πολλοί γονείς «κουβεντιάζουν» τον τηλεοπτικό παιδαγωγικό ρόλο της Τσέρι, με αρκετή επιφύλαξη, θεωρώντας ότι τα παιδάκια τρομάζουν, δεν μπορούν να κοιμηθούν και γενικώς «αγριεύουν» στη «θέα μιας κουλής».
Αντιδράσεις πάντα θα υπάρχουν και αυτές οι αντιδράσεις είναι ένδειξη δημοκρατίας και ισοτιμίας. Ας μην μας μείνει μόνο το αρνητικό της ιστορίας, δηλαδή οι αντιδράσεις κάποιων τηλεθεατών.
Ας μας μείνει και το θετικό αυτής της ιστορίας, το ότι ένας από τους μεγαλύτερους ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς διεθνούς εμβέλειας επέλεξε για παρουσιαστή κάποιον άνθρωπο με εμφανή αναπηρία. Αυτό καθεαυτό είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία που δύσκολα θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε στον νεοελληνικό μας πολιτισμό.
Στην Ελλάδα, ακόμη και σήμερα, έχουμε έλλειμμα στελεχών που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας. Η αναπηρία εξακολουθεί και αποτελεί ένα τεράστιο εμπόδιο για κάθε άνθρωπο, αλλά και για την εξέλιξή του.

πηγή μας: I-DIADROMI
πηγή της πηγής:  disabled.gr

«Ο πατριωτισμός έχει ουσία όταν εκφράζει ανιδιοτελή έμπρακτη αγάπη για την πατρίδα» Λαός απαίδευτος είναι λαός τελειωμένος

 Το αληθινό νόημα του πατριωτισμού

«Απόδειξη αγάπης για τον τόπο μας, δηλαδή πατριωτισμού, είναι η προστασία του φυσικού του πλούτου. Παραλάβαμε έναν υπέροχο τόπο, με μοναδική ομορφιά, και τον παραδίδουμε στην επόμενη γενιά με λιγότερα δάση, με λιγότερα νερά, με χειρότερο κλίμα.
Απόδειξη αγάπης για τον τόπο είναι η μάχη για μια καλύτερη παιδεία για όλους. 
Η συστράτευση σε μια τέτοια προσπάθεια έχει οραματικό περιεχόμενο και αποτελεί μονόδρομο για τη θεραπεία κάθε υστέρησης που παρουσιάζει σήμερα η πατρίδα μας.
Λαός απαίδευτος είναι λαός τελειωμένος.
Απόδειξη για τον τόπο μας, είναι ακόμα η διάθεση μας για αλλαγή του πολιτισμού της καθημερινότητας. Πολιτισμός της καθημερινότητας είναι ο σεβασμός του περιβάλλοντός μας, του άλλου, του εαυτού μας τελικά. Είναι ο σεβασμός των ατόμων με αναπηρία, ο σεβασμός των γερόντων και των παιδιών, κάθε ευπαθούς ομάδας, κάθε μειοψηφίας.
Απόδειξη αγάπης για τον τόπο μας, είναι η συμβολή, όσων έχουν αυτή τη δυνατότητα, στην προσπάθεια για κοινωνική συνοχή που τίθεται σε κίνδυνο όταν καλπάζει η ανεργία, όταν εντείνονται οι αποκλεισμοί».
Με αφορμή τις εορταστικές εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης, για την 28η Οκτωβρίου, την απελευθέρωση της πόλης και τον Άγιο Δημήτριο, ο κ. Παπούλιας τόνισε ότι δίνεται η ευκαιρία «να θυμίσουμε τις εθνικές επετείους και να κάνουμε σκέψεις που μας βοηθούν να νοηματοδοτήσουμε συλλογικά ιδανικά, αρχές και αξίες. Οι επόμενοι θα κρίνουν τον δικό μας πατριωτισμό, αξιολογώντας όχι μόνο τις τιμές που αποδώσαμε στους προγόνους μας αλλά και τι κάναμε εμείς για την πατρίδα μας. Ας αφήσουμε κι εμείς κάτι σε αυτό τον τόπο. Ας μετρήσουμε την προσφορά μας κι ας μετρηθούμε με βάση το μέγεθος και την ποιότητα της».
Κάρολος Παπούλιας
με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ