ΑμεΑ καταγγέλουν εμπόδια στην κίνηση

Μπορεί λεωφορεία να αγοράστηκαν και να κυκλοφορούν για να εξυπηρετούν και άτομα με αναπηρίες, ωστόσο δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή για την πρόσβαση σε αυτά, ούτε ανάλογη προθυμία να εξυπηρετηθούν ανάπηροι.
Καταγγέλλουν αδυναμία πρόσβασης από έλλειψη ραμπών που να οδηγούν στις στάσεις ή όταν υπάρχουν, αρκετές είναι κατειλημμένες από παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
 
Χρήστες αναπηρικού αμαξιδίου καταγγέλλουν επίσης ότι δεν εξυπηρετούνται είτε από βλάβη του συστήματος... ή άγνοια του τρόπου λειτουργίας του... ή από απλή αδιαφορία, στις
περιπτώσεις αυτές πρέπει να γίνεται γνωστό στην Οργάνωση τους ή την Ομοσπονδία η ημέρα, η ώρα και η συγκεκριμένη στάση που συνέβη το περιστατικό, στη συνέχεια να γνωστοποιείτε από τα όργανα εκπροσώπησης των αναπήρων στον Οργανισμό για να αποδοθούν οι ανάλογες ευθύνες.
Πάντως δύο πράγματα είναι βέβαια,
α/ Η ελλιπής αστυνόμευση των ραμπών και
β/ Η έλλειψη υποδομής για την προσέγγιση των χρηστών αναπηρικού αμαξιδίου στις στάσεις...
Θυμίζουν βιτρίνες που δεν έχεις λεφτά για να αγοράσεις τα εκτιθέμενα προϊόντα.
Μεγάλο κομμάτι ευθύνης αναλογεί στους ΟΤΑ που σχεδόν αδιαφορούν για την προσπελασιμότητα των Κινητά Αναπήρων και των εμποδιζομένων ατόμων και στην δημοτική τους αστυνομία που δεν ελέγχει τις λιγοστές ράμπες που καταλαμβάνονται από αδιάφορους οδηγούς - ελλείψει σαφών εντολών και ελέγχου εφαρμογής των. 

Αναρτήθηκε από I-DIADROMI

Το Kαλό και το Kακό

Σε ένα Πανεπιστήμιο υπήρχε ένας καθηγητής με φήμη για την εχθρότητά του προς την Χριστιανική πίστη.
Στo πρώτο μάθημα κάθε εξαμήνου, εάν υπήρχε ανάμεσα στους φοιτητές κάποιος Χριστιανός, επιχειρούσε να χλευάσει την πίστη του.
Ρώτησε λοιπόν τους φοιτητές:

- Είναι τα πάντα δημιουργήματα του Θεού;

Ένας φοιτητής με βεβαιότητα του απάντησε:

- Μάλιστα, κύριε καθηγητά.

Ο καθηγητής τότε του είπε:

- Αφού τα πάντα τα δημιούργησε ο Θεός, τότε και το Κακό είναι δικό του δημιούργημα και σύμφωνα με την αρχή ότι τα έργα καθορίζουν τι είμαστε, ο Θεός είναι το Κακό.

Ο φοιτητής αυτός αποστομώθηκε και δεν είχε να απαντήσει κάτι. Ο καθηγητής ικανοποιημένος με τον εαυτό του είπε στους φοιτητές πως η πίστη στο Θεό είναι παρά ένας μύθος.

Ένας άλλος φοιτητής στη συνέχεια σήκωσε το χέρι του και τον ρώτησε :

- Κύριε καθηγητά, μπορώ να σας κάνω κι εγώ μία ερώτηση ;

- Βεβαίως, απάντησε ο καθηγητής.

- Το κρύο υπάρχει, κύριε καθηγητά;

- Τι ερώτηση είναι αυτή; Βεβαίως και υπάρχει. Ποτέ δεν ένιωσες το κρύο;

Οι υπόλοιποι φοιτητές γέλασαν με την ερώτηση του συμφοιτητή τους.

Όμως αυτός ο φοιτητής συνέχισε απτόητος :

- Στην πραγματικότητα όμως το κρύο δεν υπάρχει. Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, εκείνο που εμείς θεωρούμε σαν κρύο δεν είναι τίποτε άλλο από την απουσία της θερμότητας. Στο απόλυτο «μηδέν» (-460 βαθμούς Fahrenheit ή -273 Celsius) υπάρχει πλήρης απουσία θερμότητας. Το κρύο αυτό καθαυτό δεν υπάρχει. Εμείς δημιουργήσαμε τη λέξη αυτή για να περιγράψουμε τι νιώθουμε όταν δεν υπάρχει θερμότητα.

Και ο φοιτητής συνέχισε:

- Τι λέτε, κύριε καθηγητά, το σκοτάδι υπάρχει;

- Βεβαίως και υπάρχει, απάντησε ο καθηγητής.

- Όχι κύριε καθηγητά, ούτε το σκοτάδι υπάρχει. Στην πραγματικότητα το σκοτάδι είναι η απουσία του φωτός. Εμείς μπορούμε να ερευνούμε το φως, αλλά δεν μπορούμε να ερευνήσουμε το σκοτάδι. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την πρίσμα του Νεύτωνα για να αποσυνθέσουμε το φως σε αλλά χρώματα και να ερευνήσουμε το μήκος κύματος του κάθε χρώματος. Όμως δεν μπορούμε να μετρήσουμε και να αποσυνθέσουμε το σκοτάδι. Η ακτίνα του φωτός μπορεί να μπει στο σκοτάδι και να το φωτίσει. Πως μπορείτε να μετρήσετε σε πιο βαθμό έχουμε σκοτάδι; Μόνο μετρώντας το ποσοστό του φωτός. Δηλαδή, το σκοτάδι είναι μία έννοια την οποία οι άνθρωποι χρησιμοποιούν για να περιγράψουν την κατάσταση που υπάρχει όταν απουσιάζει το φως.

Και μετά ο φοιτητής συνέχισε:

- Κύριε καθηγητά, το κακό υπάρχει;
Ο καθηγητής απάντησε με, όχι και μεγάλη, βεβαιότητα:

- Δεν είναι Κακό αυτό που βλέπουμε καθημερινά; Η σκληρότητα μεταξύ των ανθρώπων, τόσα εγκλήματα και βία παντού στον κόσμο, όλα αυτά κατά τη γνώμη μου είναι παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι υπάρχει το Κακό.

- Και όμως, το Κακό δεν υπάρχει, κύριε καθηγητά. Το Κακό είναι απλά η απουσία του Θεού. Είναι μία λέξη που μοιάζει στο κρύο και το σκοτάδι, δηλαδή μία λέξη που οι άνθρωποι επινόησαν για να περιγράψουν την απουσία του Θεού.
Ο Θεός δεν δημιούργησε το Κακό. Το Κακό δεν είναι σαν την αγάπη, που υπάρχει όπως η θερμότητα και το φως. Το Κακό είναι αποτέλεσμα της απουσίας στην καρδιά του ανθρώπου της Θεϊκής Αγάπης. Είναι σαν το κρύο που έρχεται όταν απουσιάζει η θερμότητα, η σαν το σκοτάδι που έρχεται όταν δεν υπάρχει το φως.

Και ο καθηγητής δεν είχε να απαντήσει τίποτα.

paidika

Απ' τους καλούς πάντα καλό θα μάθης. Αν πηγαίνεις με τους κακούς, και το μυαλό που σούλαχε θα χάσης.

Ιστορικός και Φιλόσοφος

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ 

Απομνημονεύματα 1.2.19–1.2.23

Η σημασία της άσκησης της αρετής

Κείμενο

[1.2.19] Ἴσως οὖν εἴποιεν ἂν πολλοὶ τῶν φασκόντων φιλοσοφεῖν

ὅτι οὐκ ἄν ποτε ὁ δίκαιος ἄδικος γένοιτο, οὐδὲ ὁ σώφρων ὑβριστής, οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν ὧν μάθησίς ἐστιν ὁ μαθὼν ἀνεπιστήμων ἄν ποτε γένοιτο. ἐγὼ δὲ περὶ τούτων οὐχ οὕτω γιγνώσκω·  

ὁρῶ γὰρ ὥσπερ τὰ τοῦ σώματος ἔργα τοὺς μὴ τὰ

σώματα ἀσκοῦντας οὐ δυναμένους ποιεῖν, οὕτω καὶ τὰ τῆς ψυχῆς ἔργα τοὺς μὴ τὴν ψυχὴν ἀσκοῦντας οὐ δυναμένους·

οὔτε γὰρ ἃ δεῖ πράττειν οὔτε ὧν δεῖ ἀπέχεσθαι δύνανται.

[1.2.20] δι’ ὃ καὶ τοὺς υἱεῖς οἱ πατέρες, κἂν ὦσι σώφρονες, ὅμως ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων εἴργουσιν, ὡς τὴν μὲν τῶν χρηστῶν ὁμιλίαν ἄσκησιν οὖσαν τῆς ἀρετῆς, τὴν δὲ τῶν πονηρῶν κατάλυσιν. μαρτυρεῖ δὲ καὶ τῶν ποιητῶν ὅ τε λέγων·

Ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ’ ἐσθλὰ διδάξεαι· 

ἢν δὲ κακοῖσι συμμίσγῃς, 

ἀπολεῖς καὶ τὸν ἐόντα νόον, 

καὶ ὁ λέγων·

Αὐτὰρ ἀνὴρ ἀγαθὸς τοτὲ μὲν κακός, ἄλλοτε δ’ ἐσθλός.

Μετάφραση:  Κ. Βάρναλης. [1939] χ.χ. 

Ξενοφών. Απομνημονεύματα.

Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.

Ίσως λοιπόν ημπορούσαν να ειπούν πολλοί από εκείνους, που λέγουν ότι φιλοσοφούν, ότι ουδέποτε ο δίκαιος ημπορεί να γίνη άδικος ούτε ο σώφρων αυθαίρετος ούτε κατ' άλλο τίποτε εξ εκείνων, τα οποία μανθάνονται, ο μαθών μπορεί να γίνη ανεπιστήμων. 

Εγώ όμως περί τούτων δεν φρονώ ούτω· διότι παρατηρώ, ότι, καθώς τα σωματικά έργα εκείνοι, που δεν εξασκούν τα σώματα, δεν ημπορούν να τα εκτελούν, έτσι και τα ψυχικά έργα εκείνοι, που δεν εξασκούν την ψυχήν, δεν ημπορούν να τα εκτελούν, διότι, ούτε όσα πρέπει να κάμνουν, ημπορούν να τα κάμνουν, ούτε από όσα πρέπει να απέχουν, ημπορούν να απέχουν.

Διά τούτο και οι πατέρες τους υιούς των, και αν είναι σώφρονες, όμως τους εμποδίζουν από τους πονηρούς ανθρώπους, επειδή η μεν συναναστροφή των εναρέτων είναι άσκησις της αρετής, η δε συναναστροφή των πονηρών καταστροφή. Είναι δε μάρτυς τούτου από τους ποιητάς και εκείνος που λέγει:

Απ' τους καλούς πάντα καλό θα μάθης.

Αν πηγαίνεις με τους κακούς,

Και το μυαλό που σούλαχε θα χάσης.

και εκείνος που λέγει:

Ο καλός άλλοτε κακός και άλλοτε καλός είναι.