Σελίδες

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Δίκη παιδεραστών στο Ίλιον: Συγκλονιστική κατάθεση από την παιδοψυχίατρο του «Αγλαϊα Κυριακού»

Έκανε λόγο για βαριά κακοποίηση των παιδιών 

Το συγκλονιστικό ψυχογράφημα τεσσάρων παιδιών ενός κατώτερου Θεού, που φέρονται ως θύματα μίας φρικώδους υπόθεσης παιδεραστίας αλλά και κακοποίησης, περιέγραψε καταθέτοντας στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων η παιδοψυχίατρος στο «Αγλαϊα Κυριακού», κ. Παρθένια Παπανικολάου.


 Το σκίτσο της 11χρονης αποτυπώνει την επιθυμία της να φυλακιστούν η μητέρα και ο σύντροφός της, αλλά και την ανάγκη της για φροντίδα

Υπενθυμίζεται ότι στο εδώλιο κάθεται η Ειρήνη Τσονοπούλου, η οποία κατηγορείται ότι εξέδιδε την 11χρονη κόρη της. 
Στο θλιβερό αυτό «κάδρο» βρίσκεται και ο μικρότερος αδελφός του κοριτσιού, αλλά και ακόμη δύο ανήλικα παιδιά μίας φιλικής οικογένειας (της κατηγορούμενης και του συντρόφου της), που επίσης ζούσαν στο σπίτι-κόλαση, στο Ιλιον.
Συγκατηγορούμενοι της Τσονοπούλου είναι ο σύντροφός της (που φέρεται ότι κακοποιούσε τον 9χρονο αδελφό της 11χρονης), ένας ηλικιωμένος ιερέας και ένας συνταξιούχος, που φέρονται ότι βίαζαν το κοριτσάκι.
Η παιδοψυχίατρος στην κατάθεσή της έκανε λόγο για βαριά ψυχική και σωματική κακοποίηση των παιδιών. Όπως τόνισε, τα παιδιά χρήζουν ενδιαφέροντος αλλά και παρακολούθησης από ειδικούς, ώστε να ξεπεράσουν τη μαρτυρική εμπειρίας τους.
Κυρίως όμως η μάρτυρας εστίασε την κατάθεσή της στη σοκαριστική εξιστόρηση που της έκανε η 11χρονη όταν την εξέτασε στο νοσοκομείο.
Το κοριτσάκι κλαίγοντας έλεγε στη γιατρό για τον μεγάλο ψυχικό και σωματικό πόνο που της προκαλούσε η μητέρα της, που της έβαζε -όπως έλεγε- τακούνια και την πήγαινε στην Ομόνοια να συναντηθεί με διάφορους άνδρες.
Επίσης, σύμφωνα με την αφήγηση που της έκανε το κορίτσι, «η μάνα της την πήγαινε κάθε εβδομάδα σε έναν συγκεκριμένο άνδρα και όταν ήταν μαζί με αυτόν, κάποιος άλλος τράβαγε φωτογραφίες».
Η 11χρονη είπε ακόμη στην παιδοψυχίατρο για τον παπά και τον συνταξιούχο (σ.σ. κατηγορούμενους), στους οποίους την πήγαινε η μητέρα της και έπαιρνε λεφτά.
Όπως είπε η κ. Παπανικολάου, το κοριτσάκι της επαναλάμβανε τη φράση: «Δεν θέλω να ξαναπονέσω ποτέ».
Η μικρή μίλησε στην παιδοψυχίατρο για τα βασανιστήρια, στα οποία όπως είπε υπέβαλε τον αδελφό της ο σύντροφος της μητέρας της.
Όπως της έλεγε, «αυτός ο κακός άνθρωπος» έδενε τον αδελφό της σχεδόν καθημερινά, τον κρέμαγε ανάποδα, τον έδενε από τον λαιμό σαν σκυλάκι και τον έβαζε να περπατάει στα τέσσερα.
Η γιατρός χαρακτήρισε, μεταξύ άλλων, την κατηγορούμενη άνθρωπο με βαριά παθολογία.
Η δίκη συνεχίζεται αύριο.
«E» 14/12

Κίνα: Εβαλαν βελόνα σε κεφάλι νεογέννητου παιδιού επειδή ήταν κορίτσι

Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου 2009

Η επιθυμία για την απόκτηση γιου στην Κίνα είναι τόσο μεγάλη ώστε οι γιατροί πιστεύουν πως κάποιοι συγγενείς προσπάθησαν να δολοφονήσουν ένα κοριτσάκι, βάζοντας βελόνα στο κεφάλι του.
Ο θάνατός της θα είχε επιτρέψει στους γονείς του να προσπαθήσουν και πάλι να αποκτήσουν παιδί βάσει της αυστηρής πολιτικής οικογενειακού προγραμματισμού «ένα ζευγάρι, ένα παιδί» που ισχύει στην Κίνα. Όμως το μικρό κορίτσι, που σήμερα είναι 11 ετών, δεν πέθανε. Πριν από λίγες ημέρες οι γιατροί την υπέβαλαν σε επέμβαση και αφαίρεσαν τη βελόνα η οποία, όπως πιστεύουν, ευθύνεται για τις πνευματικές αναπηρίες του παιδιού.
Σύμφωνα με τους "Τάιμς", η μητέρα της μικρής προσέφυγε στην αστυνομία και σκοπεύει να ασκήσει μηνύσεις σε συγγενείς που ίσως ευθύνονται για την απόπειρα δολοφονίας της κόρης της.
Περιέγραψε πόσο μεγάλη πίεση δεχόταν από την οικογένεια του άνδρα της να του προσφέρει ένα αγόρι, καθώς εκείνος είχε ήδη μια κόρη από τον πρώτο του γάμο. Έκανε έκτρωση στο πρώτο παιδί της όταν έμαθε ότι ήταν κορίτσι έπειτα από πίεση της πεθεράς της, όμως δεν υπέκυψε τη δεύτερη φορά.
Θυμάται ότι το βρέφος δεν έκλαιγε μετά τη γέννηση και ξαφνικά την τέταρτη μέρα δεν σταματούσε να ουρλιάζει.Επίσης εμφάνισε υψηλό πυρετό που έκτοτε παρουσίαζε συχνά. 

Το αθηναϊκό τρίγωνο της αμαρτίας

Ένα οδοιπορικό στους δρόμους της Αθήνας όπου ανθούν το λαθρεμπόριο, τα ναρκωτικά, η πορνεία και τα κυκλώματα του εγκλήματος.
Από την Πειραιώς στο Μεταξουργείο και από την Ομόνοια στην Κολιάτσου  
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

ΠΙΑΤΣΕΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ, στέκια ναρκομανών, πάρκα αστέγων, ερωτικά «στούντιο» με «καθαρές κοπέλες» και μαζί τους μια βρώμικη και αφιλόξενη πόλη. Είναι η άλλη Αθήνα: η Αθήνα του περιθωρίου, των απόκληρων, αυτών που ζουν λάθρα, έξω από τον «δικό μας» κόσμο. 

Είναι αναρίθμητοι, πληθαίνουν και δημιουργούν «αγορές», από τις οποίες καταναλώνουμε δίχως δεύτερη σκέψη. Γυναίκες θύματα του τράφικινγκ, πρεζάκια που τα έχουν χάσει όλα, μετανάστες που κινούνται στο οικονομικό περιθώριο, ανέστιοι, δίχως- στην κυριολεξία- ένα δωμάτιο για να ζήσουν, φοιτήτριες που εκδίδονται για 50-60 ευρώ στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και κορίτσια «ημιπολυτελείας» που βάζουν τον εαυτό τους στο χρηματιστήριο του σεξ- από τα καθαρά «στούντιο» ως τις «βίζιτες» στα κοσμικά μαγαζιά. Αυτό το νέο «μείγμα» απόκληρων και ημιαπόκληρων εξαπλώνεται και κυριαρχεί στη νύχτα της πόλης. Και μαζί τους αναδύονται προστάτες και αφεντικά που ελέγχουν μικρές οικονομίες.
 

Νύχτα. Τα αυτοκίνητα κορνάρουν ασταμάτητα μέσα στο μποτιλιάρισμα της κεντρικής λεωφόρου. Τα περισσότερα καταστήματα έχουν κλείσει, ενώ άνθρωποι εμφανώς κουρασμένοι περιμένουν υπομονετικά τα τρόλεϊ και τα λεωφορεία. Οικονομικοί μετανάστες επιστρέφουν εξουθενωμένοι από τη δουλειά κουβαλώντας μπόγους. Παιδιά «σχολούν» από τα φροντιστήρια και μιλούν δυνατά στα κινητά, ενώ περίοικοι βγάζουν τα σκυλιά τους νυχτερινή βόλτα. Όλα δείχνουν φυσιολογικά, πλην μιας μικρής «καινοτομίας» που απασχολεί όλο και περισσότερο τους κατοίκους της περιοχής. Η λαϊκή, εμπορική και ιστορική Πατησίων από το ύψος της πλατείας Κολιάτσου έως σχεδόν την πλατεία Βικτωρίας έχει αποκτήσει μία ακόμη οικονομική δραστηριότητα: την πορνεία.  
Με το κλείσιμο των καταστημάτων της Πατησίων σε μια ακτίνα χιλιομέτρων εξαπλώνονται δεκάδες κορίτσια και γυναίκες από την Αφρική, οι οποίες εκδίδονται αντί πινακίου φακής. Το φαινόμενο είναι καινοφανές, συζητείται όλο και περισσότερο και ουδείς γνωρίζει επακριβώς τις ρίζες και τους μηχανισμούς του.
Το ξημέρωμα τις δέρνουν
«Μόλις κλείσει η αγορά, τις βλέπω τις κοπέλες που εμφανίζονται. Είναι μικρές και τις λυπάμαι- είναι αμαρτία αυτό που γίνεται. Ακούω το ξημέρωμα που τις δέρνουν, αν δεν τους βγάλουν αρκετά λεφτά. Τις πετάνε κάτω στο πεζοδρόμιο, τις πατάνε και τις κλωτσάνε. Κλαίνε οι καημένες». Έτσι διηγείται την καθημερινότητα της νύχτας στην περιοχή ηλικιωμένη κάτοικος της πλατείας Κολιάτσου, η οποία, όπως λέει, φοβάται πια. «Γεννήθηκα το 1932 και θυμάμαι τη φτώχεια και την απανθρωπιά της Κατοχής. Δυστυχώς, τέτοιες εικόνες εξαθλίωσης βρίσκονται και πάλι έξω από τα σπίτια μας. Κάναμε μια καλή ζωή, μεγαλώσαμε και σπουδάσαμε τα παιδιά μας και, αν είναι δυνατόν, τώρα στα γεράματα να ξαναβλέπουμε τέτοιες εικόνες καταπίεσης» συμπληρώνει σχεδόν δακρύζοντας η παλαιά κάτοικος των Πατησίων.
Λίγο πιο κάτω, μπροστά από θρυλικές οικοδομές-μνημεία της αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα οι μαραμένοι φοίνικες προδίδουν ότι εκεί κάποτε υπήρχε μια δόση πολυτέλειας, αντίστοιχης με αυτήν που παρουσίαζε ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος. Ωστόσο η παρακμή της περιοχής επιταχύνεται και από τα νέα φαινόμενα.
«Εδώ βλέπεις ό,τι θες πια. Όλα
γίνονται. Και όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα. Βλέπεις συχνά εσύ γέρους να “ψωνίζουν” 17χρονα; Εγώ το βλέπω. Αηδία με πιάνει κάθε φόρα που τους αντικρίζω» λέει διανυκτερεύων επαγγελματίας της Πατησίων. Σχεδόν σε κάθε γωνιά νεαρές Αφρικανές περιμένουν πελάτη. Οι περισσότερες περπατούν άλλοτε γρήγορα και άλλοτε αργά. Στην απέναντι πλευρά του πεζοδρομίου καταγράφονται αντίστοιχες κινήσεις από ομάδες ανδρών- και αυτοί Αφρικανοί.