Σελίδες

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Μήνυμα αγωνίας: Παλεύω να φύγω από τα ναρκωτικά…

«Μην ντραπείτε να ψάξετε την τσάντα του παιδιού σας, όσο χρονών και αν είναι. 
Αν έχετε έστω και μια υποψία, μην ξεχάσετε να ρωτήσετε που θα πάει. 
Να γνωρίζετε τους φίλους του. 
Μια αλλαγή στην συμπεριφορά του ίσως σημαίνει ότι άλλαξε δρόμο, και βρίσκεται πλέον σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή (κλισέ πλέον αλλά αληθεύει)».
«…οράματα και όνειρα δικαιούμαστε όλοι μας να έχουμε. Και αν εγώ από λάθος επιλογή τα άφησα στην άκρη, είμαι εδώ για να τα ξαναβρώ…»
Ένα συγκλονιστικό μήνυμα έφτασε σήμερα, νωρίς το πρωί στο «γραμματοκιβώτιο» του ιστολογίου. Ένα μήνυμα αγωνίας, μία φωνή ικεσίας, από μία νέα κοπέλα, που βρίσκεται στον κόσμο των ναρκωτικών και παλεύει να βγει έξω από αυτόν.

Το κείμενο-μήνυμα
Καλησπέρα - καλημέρα και από εμένα. Αφήνω ένα σχόλιο, μια κατάθεση ψυχής, με αφορμή τον τίτλο "
Xωρίς Oράματα". Πιο πολύ αφήνω αυτό το σχόλιο όχι για να το διαβάσει κάποιος, αλλά για να βγει από μέσα μου.
Σίγουρα είμαι εκτός θέματος, σίγουρα θα κάνω ορθογραφικά και η σύνταξη του λόγου δεν θα είναι άρτια. Να με συγχωρείται.
Είμαι 21χρονών. Είμαι χρήστρια εδώ κι ένα χρόνο. Δεν ξέρω πως ακούγεται στους περισσότερους από εσάς. Σε άλλους η λέξη χρήστης σημαίνει κλέφτης, σε άλλους άρρωστος, σε άλλους αλήτης, σε άλλους πιόνι σε ένα παιχνίδι που άλλοι έβαλαν τους κανόνες.
Ίσως να μην κοιμάμαι στο δρόμο, ίσως να μην με καταλαβαίνει κανείς στο δρόμο. Ίσως να μην κλέβω, ίσως να δουλεύω κανονικά όπως οι περισσότεροι από εσάς. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το ότι κατρακυλώ. Το ότι οδηγώ σε αντίθετη κατεύθυνση από εσάς…
Το μόνο που θέλω να σας πω, σε όσους από εσάς είστε γονείς, είναι να μην αφήσετε τα παιδιά σας ποτέ από την προσοχή σας, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω τους δικούς μου γονείς οι οποίοι με πρόσεχαν και εκείνοι, αλλά δίχως να ξέρουν πολλά πράγματα, κάποια στιγμή τους ξέφυγα.
Μην ντραπείτε να ψάξετε την τσάντα του παιδιού σας, όσο χρονών και αν είναι. Αν έχετε έστω και μια υποψία, μην ξεχάσετε να ρωτήσετε που θα πάει. Να γνωρίζετε τους φίλους του. Μια αλλαγή στην συμπεριφορά του ίσως σημαίνει ότι άλλαξε δρόμο, και βρίσκεται πλέον σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή (κλισέ πλέον αλλά αληθεύει).
Έχω 2 μέρες που παλεύω με θεούς και δαίμονες. Ίσως κάποιοι έχετε για μένα μια εικόνα ενός άστεγου περιφερόμενου ατόμου, ίσως ζητιάνου. Είμαι ένας άνθρωπος όπως όλοι, γιατί ο χρόνος χρήσης ήταν τόσος όσο να μην κάνει εξωτερικά αναγνωρίσιμο κάτι.
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλά ξέρω ότι προσπαθώ και θα κάνω τα πάντα. Το ορκίζομαι στη μαμά μου και στην μικρή μου αδερφή. 
Δεν ρίχνω φταίξιμο σε κανέναν από τους 2 μου γονείς, σε κανέναν αστυνομικό και ας αφήνουν ελεύθερους όλους αυτούς ενώ ξέρουν και ας είναι συνένοχοι, σε κανέναν έμπορο και ας μοιράζουν θάνατο σε παιδιά αντί για καραμέλες, σε κανένα κράτος που δηλώνει μονίμως απών…
Ρίχνω το φταίξιμο σε μένα, που επέτρεψα σε όλους αυτούς να με κάνουν πιόνι τους.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι οράματα και όνειρα δικαιούμαστε όλοι μας να έχουμε. Και αν εγώ από λάθος επιλογή τα άφησα στην άκρη, είμαι εδώ για να τα ξαναβρώ.
Ευχαριστώ για το χώρο που μου διαθέσατε.

Μ.Β.

Ζωή Παρασκευοπούλου: Στους Ολυμπιακούς Αγώνες νέων η 17χρονη από τα Λεχαινά Ηλείας

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων της Σιγκαπούρης
(14-26 Αυγούστου) θα συμμετάσχει και η 17χρονη τοξοβόλος 
του ΑΓΣ Στρουσίου Ζωή Παρασκευοπούλου, 
από τα Λεχαινά.
Η έφηβη Παρασκευοπούλου είναι πρωταθλήτρια της τοξοβολίας.
Προσπαθεί να πετύχει πάντα τον στόχο και το καταφέρνει.
Γνωρίζετε ότι, όταν αποκλίνω του στόχου, τότε αμαρτάνω;
Αμαρτία, απόκλιση από τον στόχο. Ελληνική, ελληνικότατη λέξη.
Όταν λοιπόν ξεφεύγω από την ΕυΘεία, τότε αμαρτάνω.
Ευ (Καλώς, Καλό) +
Θέω (Θεός)
Η ευθεία, η καλή πορεία, η πορεία προς το θείον, προς τον Θεό.
Όλα Ελληνικά, όμορφα, ωραία. Καλά και χρήσιμα για μας, χρήσιμα για να σωθούμε, για την Σωτηρία μας.
Εδώ, σε τούτη τη ζωή και στην Άλλη.

Το χαμομηλάκι
Με περισσή αγάπη
Δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα και τρία Πανευρωπαϊκά, καθώς και 18 φορές στο βάθρο στο νικητή είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός για την 17χρονη μαθήτρια από τα Λεχαινά Ζωή Παρασκευοπούλου, αθλήτρια του Αθλητικού Γυμναστικού Συλλόγου Στρουσίου Ανδραβίδας

Πριν από περίπου τρία χρόνια, έπιασε για πρώτη φορά στα χέρια της τόξο και ξεκίνησε να προπονείται. Η κλίση και το ταλέντο της φάνηκαν από τις πρώτες κιόλας μέρες και έτσι, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, βρέθηκε στην Εθνική Ομάδα Τοξοβολίας.
Αυτό που λείπει από τη «συλλογή» της, είναι ένα Ολυμπιακό Μετάλλιο, το οποίο θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει στην Ολυμπιάδα Νέων που θα διεξαχθεί από τις 12 έως τις 26 Αυγούστου στη Σιγκαπούρη.

«Ο δρόμος μέχρι εδώ ήταν αρκετά δύσκολος» λέει στην εφημερίδα «Πατρίς» η 17χρονη Ζωή και συνεχίζει: «Προσπαθώ να μοιράσω το χρόνο μου στις προπονήσεις, στο σχολείο και να βρω και λίγο ελεύθερο χρόνο».

Η μικρή πρωταθλήτρια κέρδισε το «εισιτήριο» για την Ολυμπιάδα των νέων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γιούτα, στην Αμερική, όπου συγκέντρωσε την βαθμολογία που χρειαζόταν για την μεγαλύτερη, μέχρι στιγμής, αθλητική οργάνωση της ζωής της. Και το σημαντικότερο στην επιτυχία αυτή, είναι ότι είναι η μοναδική τοξοβόλος που θα συμμετέχει στην Ελληνική αποστολή!
«Δεν έχει αλλάξει τίποτα»
Τα τελευταία δύο χρόνια, η Ζωή Παρασκευοπούλου έχει ανέβει 18φορές στο βάθρο των νικητών είτε στο πρώτο, είτε στο δεύτερο σκαλοπάτι, με την ζυγαριά να «κλείνει» πιο πολύ στο πρώτο!
Έχει συμμετάσχει σε 2 Παγκόσμια και 3 Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, είναι Κυπελλούχος Ελλάδας και Ευρώπης στην κατηγορία των νεανίδων και ο στόχος της, είναι η κατάκτηση ενός Ολυμπιακού Μεταλλίου στους αγώνες των ενηλίκων το 2012.

Παρόλα αυτά, στην προσωπική της ζωή δεν έχει αλλάξει τίποτα. Προσπαθεί όσο μπορεί να είναι καλή μαθήτρια, έχει τους φίλους και τις φίλες της και όσο μπορεί, στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο της, περνά καλά.
Μιλώντας στην εφημερίδα «Πατρίς» ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν έχει αλλάξει κάτι. Είμαι όπως ήμουν πάντα. Υπάρχουν κάποιοι συμμαθητές μου στο σχολείο που έρχονται και μου λένε ότι είναι περήφανοι και χαρούμενοι που έχουν για συμμαθήτρια μια πρωταθλήτρια, αλλά τίποτα παραπάνω.
Προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι καλή μαθήτρια, οι καθηγητές μου δείχνουν μεγάλη κατανόηση και με βοηθούν αρκετά και δεν έχω κανένα παράπονο. Επειδή οι αγώνες έπεσαν μαζί με τις εξετάσεις του σχολείου έδωσα τα μαθήματα μετά, ενώ μου παραχώρησαν και μία αίθουσα στο σχολείο για να προπονούμαι».
Παράλληλα, αναφερόμενη στους δύο μεγάλους στόχους της, η Ζωή Παρασκευοπούλου είπε: «Στόχος μου είναι η Γυμναστική Ακαδημία και ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2010 σαν ενήλικη πλέον».
Στο «πλευρό» της Ζωής…
Από το «πλευρό» της 17χρονης Ζωής δεν λείπει στιγμή ο πατέρας της και προπονητής της κ. Παναγιώτης Παρασκευόπουλος, αλλά ούτε και ο Αθλητικός Γυμναστικός Όμιλος του Στρουσίου. Στην προετοιμασία μάλιστα της Ζωής για την Ολυμπιάδα των Νέων, οι δήμοι Ανδραβίδας και Λεχαινών δέχθηκαν να βοηθήσουν τη νεαρή αθλήτρια με τη μορφή της χορηγίας, ενώ για βοήθεια, έχει δεσμευτεί και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση.
Αξίζει να σημειωθεί τέλος ότι η 17χρονη Ζωή δεν είναι το μοναδικό ταλέντο της οικογένειας στην τοξοβολία, καθώς, στην 4η θέση του Πρωταθλήματος Ελλάδας ακολουθεί ο 13χρονος αδελφός της Γιάννης.
Από όλους εμάς, καλή επιτυχία, και με το Ολυμπιακό Μετάλλιο στο λαιμό η επιστροφή από τη Σιγκαπούρη!

Ημερομηνία : 22.07.2010