Η έλλειψη πόρων μέσα στο 2010 οδήγησε σε δράσεις με περισσότερη ευρηματικότητα, ιδέες και συλλογικότητα
Με μια δυναμική επιστροφή στις έννοιες της ομάδας, της συλλογικότητας, της ευρηματικότητας και της ενεργού συμμετοχής του κοινού τέλειωσε το 2010.
Το 2010, παρά την οικονομική δυσπραγία ή ίσως και εξαιτίας της, άνοιξε έναν νέο δρόμο στον τρόπο παραγωγής τέχνης. Το κοινό τον ανακάλυψε, τον επιβράβευσε και περιμένει τα επόμενα βήματα. |
Μια σειρά από εναλλακτικούς χώρους και καλλιτεχνικές δραστηριότητες έκαναν την ανάγκη, όχι απλώς φιλοτιμία, αλλά και αποτέλεσμα, με χαμηλού κόστους παραστάσεις, εκθέσεις, ταινίες, προβολές. Και με το κοινό να εντοπίζει, να συμμετέχει και να απολαμβάνει ακόμη και δωρεάν ή με προαιρετικό αντίτιμο.
Τα ονόματα μερικών από αυτές τις ομάδες και τους χώρους δεν είναι τυχαία: «Κινητήρας», «Συνεργείο», «ΕΔΩ», «Exile Room». Δείχνουν ότι κάτι κινείται, ότι υπάρχει ανησυχία, θέληση και αναζήτηση, ότι αποστασιοποιούνται από το νωθρό κατεστημένο και ότι αντιλαμβάνονται την ανάγκη του κοινού να δει καλλιτεχνικά γεγονότα να συμβαίνουν με έναν διαφορετικό τρόπο. Οι πάντες πια αναγκάζονται να δουν τα πράγματα με λιγότερα μέσα και, παρά τους περιορισμένους προϋπολογισμούς, να παράγουν ιδέες και καλλιτεχνική δράση.
Οι περασμένοι μήνες άνοιξαν τον δρόμο σε μια νέα μορφή κολεκτίβας, σε στέγες τέχνης χωρίς βελούδινα καθίσματα, οι οποίες όμως στέγασαν εναλλακτικές προτάσεις δημιουργίας.
Με τον συνασπισμό χώρων διασκέδασης και τη μετατροπή τους σε πολιτιστικό κέντρο, με τη συστέγαση ομάδων, με τη δημιουργία low budget ταινιών, ακόμη και με μια απλή φωτογραφική μηχανή, με την προβολή ντοκιμαντέρ με δωρεάν ποτά και ένα πιάτο τσίλι, με παραστάσεις σε διαμερίσματα, τα πράγματα αλλάζουν: σε σημείο να παρασύρουν και κάποιους πιο ευέλικτους από τους παραδοσιακά δυσκίνητους φορείς.
Μουσεία, όπως το Νομισματικό και το Κυκλαδικής Τέχνης, έδειξαν ότι μπορούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να απαντήσουν στην κρίση, όχι με θηριώδη εκτός κλίμακας γεγονότα, αλλά με μικρού μεγέθους ελκυστικές εκθέσεις.
Το 2010, παρά την οικονομική δυσπραγία ή ίσως και εξαιτίας της, άνοιξε έναν νέο δρόμο στον τρόπο παραγωγής τέχνης. Το κοινό τον ανακάλυψε, τον επιβράβευσε και περιμένει τα επόμενα βήματα.