Σελίδες

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Η Ουκρανέζα, η Άμμος και η συλλογική Μνήμη






Από αρκετούς διαδικτυακούς φίλους λαβαίνουμε αυτές τις μέρες στο e-mail του "Ίσκιου" μας την επισήμανση να δούμε ένα βίντεο στο YouTube, άκρως αξιοπρόσεκτο, όπως αποδεικνύεται. Πρόκειται για απόσπασμα από μιαν εκπομπή της ουκρανικής τηλεόρασης του σόου "Ουκρανία έχεις ταλέντο".

Όλη η Ουκρανία, αλλά και μέσω του βίντεο εκατομμύρια θεατές σε όλον τον κόσμο, είδαν την 24χρονη Kseniya Simonova να πραγματοποιεί ζωγραφική πάνω στην άμμο. Όλοι είδαν (κι εμείς τώρα) τη νεαρή κοπέλα να δημιουργεί, με διαδοχικές αμμένιες εικόνες, τις τρομακτικές απώλειες της χώρας της (20% του πληθυσμού!!!) κατά τη Γερμανική Επέλαση του 1941.

Όπως διαπιστώνετε κι εσείς στο παραπάνω βίντεο της εκπομπής, οι πρώτες εικόνες της Kseniya Simonova (που, εννοείται, επαξίως αρίστευσαν στο σόου, εισπράττοντας μάλιστα 80.000 λίρες) παρουσιάζουν δύο ανέμελους ανθρώπους σ' ένα παγκάκι. Στη συνέχεια εμφανίζονται τ' αεροπλάνα του Πολέμου και τα πρόσωπα σκοτεινιάζουν. Ακολουθεί μια σκηνή χαράς μόλις μια γυναίκα φέρνει στη ζωή το μωρό της. Όμως η χαρά ξαναθλίβεται, όταν ο Πόλεμος σκοτώνει τον άντρα της, ώσπου η εικόνα τελικά παρουσιάζει τον Άγνωστο Ουκρανό Στρατιώτη.

Μετά την επιτυχία της, η Kseniya Simonova επέστρεψε στην κανονική της ζωή, ενώ τα 13.000.000 των Ουκρανών τηλεθεατών συγκλονίστηκαν και δάκρυσαν, όταν την άκουσαν να δηλώνει, ότι έλαβε μέρος στο σόου, για να μπορέσει να βοηθήσει ένα πολύ άρρωστο παιδί, που είχε ανάγκη εγχείρησης!!!

Όλο αυτό, αγαπητοί φίλοι, δεν θα μπορούσαμε να το αφήσουμε να προσπεράσει στα ψιλά. Η νεαρή Ουκρανέζα, μέσω της ροής και των σχημάτων της Άμμου, ευαισθητοποίησε, όχι μονάχα τη συλλογική Μνήμη της Χώρας της, αλλά έκρουσε και τις δικές μας σφαλισμένες πόρτες της Ψυχής!!! Την ευχαριστούμε που υπάρχει στο αχανές του Κόσμου!!!

π. Π.Κ.

Μέχρι να δούμε ουρανό...

Ζωή κάτω από το όριο της φτώχειας


Υπολογίζεται ότι το 1/5 των συμπολιτών μας είναι και τυπικά φτωχοί, αλλά ο αριθμός των πραγματικών φτωχών εκτιμάται ότι είναι αρκετά μεγαλύτερος, καθώς στα καταγραμμένα φτωχά νοικοκυριά δεν προσμετρώνται οι νεόπτωχοι ή οι προσωρινοί μετανάστες - που, φυσικά, αποκλείεται να είναι πλουσιότεροι του ορίου.
Τους ευκαιριακά απασχολούμενους μετανάστες, οι συγγενείς των οποίων βρίσκονται μερικά κράτη παραπέρα, τους άστεγους και τους αποκλεισμένους και, ιδίως, αρκετές δεκάδες χιλιάδες άκληρους χαμηλοσυνταξιούχους λησμονούν εκείνοι που επικαλούνται το τετριμμένο επιχείρημα ότι στην Ελλάδα κανείς δεν πεινάει, επειδή όλοι έχουν ένα σπιτάκι και κάποιον συγγενή που θα τους κεράσει ένα πιάτο φαΐ.
Ανεπιστρεπτί έχει περάσει η εποχή που το τακτικό «καλάθι από το χωριό» βοηθούσε να τελειώσει το μήνα της με γεμάτο στομάχι η οικογένεια των υποβαθμισμένων προαστίων. Τα μπακάλικα πέθαναν κι αυτά, λίγο μετά τον περίφημο «θάνατο του βερεσέ» που επαγγέλλονταν, προσπαθώντας να γλιτώσουν το δικό τους αναπόφευκτο τέλος. 
Σήμερα ακόμη και οι αγρότες ψωνίζουν από το σούπερ μάρκετ, καθώς έχει εξαφανιστεί η ιστορική αυτάρκεια του αγροτικού νοικοκυριού σε τρόφιμα. Πάνε οι κοτούλες της γιαγιάς, εξαφανίστηκε ο μπαξές της θείας, εξέλιπεν το μοσχαράκι του γείτονα. Η ερήμωση της υπαίθρου έχει οδηγήσει τους ελάχιστους πλέον αγρότες στις βραχυπρόθεσμα επωφελείς λόγω επιδοτήσεων μονοκαλ- λιέργειες. Πού να βρεθεί όρεξη για μικροκαλλιέργειες προς ιδίαν χρήσιν... Αλλά αυτός είναι ένας μόνο από τους λόγους που οδήγησαν στην επανεμφάνιση της πείνας στις πόλεις της χώρας μας.
Τροφή απ' τα σκουπίδια, ύπνος στα υγρά χαλάσματα, οι συνθήκες ζωής όλο και περισσότερων συμπολιτών μας υποβαθμίζονται ταχύτατα, δημιουργώντας τις συνθήκες για ένα κοινωνικό ξέσπασμα. Τροφή απ' τα σκουπίδια, ύπνος στα υγρά χαλάσματα, οι συνθήκες ζωής όλο και περισσότερων συμπολιτών μας υποβαθμίζονται ταχύτατα, δημιουργώντας τις συνθήκες για ένα κοινωνικό ξέσπασμα.  
Η εμφάνιση της φτώχειας προ των πυλών της Αθήνας δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της πρόσφατης οικονομικής κρίσης. Είναι προϊόν πολλών παραγόντων, που έχουν κάνει την εμφάνισή τους εδώ και δεκαετίες. 
Πρώτος είναι η αστυφιλία, που, με την εγκατάλειψη της υπαίθρου μαζί, έχει ανεβάσει στα ύψη τις τιμές των τροφίμων - όχι προς όφελος των παραγωγών (γιατί τότε όλοι θα γυρνούσαμε στα χωριά μας!), αλλά προς όφελος της αλυσίδας των μεσαζόντων, που γίνεται όλο και μεγαλύτερη όσο μεγαλώνει η πόλη. Αγοράζοντας την ντομάτα, δεν πληρώνουμε σκάψιμο, νερό, χώμα και λίπασμα, αλλά -κυρίως- συσκευασία, διόδια, πετρέλαιο και φορτοεκφορτωτές για τις πολλαπλές μεταφορτώσεις.
Δεύτερος -αλλά όχι λιγότερο σημαντικός- παράγοντας είναι η ανεργία, που καλπάζει στο 15,5% σύμφωνα με το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Κι αυτό, χωρίς να υπολογίζουμε τους ψευτοαπασχολούμενους σε επιμορφωτικά προγράμματα ή στα διαβόητα stage και, βέβαια, τους 80.000 στρατευμένους νέους! Η αποβιομηχάνιση και η μεταφορά επιχειρήσεων στο εξωτερικό στερούν θέσεις εργασίας από κατοίκους 2ης ή 3ης γενιάς της πρωτεύουσας, που δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να ψάξουν να βρουν στην πόλη μια ψευτοδουλειά, ελπίζοντας σε κάποια μελλοντική ανάπτυξη. Ομως, δυστυχώς, η Αθήνα δεν μπορεί να αναπτυχθεί άλλο. 
Η πρόσφατη καταβα- ράθρωση της οικοδομικής δραστηριότητας, που τόσο είχε εντυπωσιάσει την Αθήνα πριν απ' τους Ολυμπιακούς του 2004 (κι έγινε όπως έγινε...), δεν μπορεί να υποκατασταθεί από μερικές αναπαλαιώσεις κτηρίων ή, στην καλύτερη περίπτωση, από απόπειρες αναβάθμισης κάποιων συνοικιών, οι οποίες χρειάζονται μεγάλο χρονικό βάθος. Αλλά οι άνεργοι είναι ήδη εδώ και πεινάνε!
Ενας τρίτος παράγοντας για την επανεμφάνιση της φτώχειας είναι το ιδιότυπο ελληνικό καθεστώς μικροϊδιοκτησίας στην κατοικία. Ναι μεν «όλοι έχουμε από ένα σπίτι», αλλά οι περισσότεροι το κληρονομήσαμε από παλιότερες και πιο φειδωλές γενιές. Μια διαγώνια ματιά στις εφημερίδες παρέχει δεκάδες τραγικά περιστατικά οικογενειαρχών που προσπάθησαν να αποκτήσουν ιδιόκτητη κατοικία, αλλά ένα στραβοπάτημα της τύχης οδήγησε σε κατάσχεση. 
Και μείνανε χωρίς λεφτά και χωρίς στέγη... Εκτός από τα χιλιάδες κατασχεμένα σπίτια, υπάρχουν και δεκάδες χιλιάδες ακατοίκητα διαμερίσματα, συνήθως λόγω κληρονομιάς εξ αδιαιρέτου από κάποια γιαγιά, που αποφάσισε να κάνει μετά θάνατον καψώνια στα άσπλαχνα εγγόνια της. Πρόκειται για σπίτια που καταρρέουν, ενώ θα μπορούσαν με λίγη εργασία να στεγάσουν αξιοπρεπώς χιλιάδες αστέγους. Εάν αυτά τα σπίτια, που μόνο για το νομό Αττικής υπολογίζονται στα 20.000, διετίθεντο προς αγορά ή ενοικίαση, θα μειώνονταν σημαντικά οι σχετικές τιμές της τοπικής αγοράς. Κάτι που, σίγουρα, θα ωφελούσε τα φτωχότερα στρώματα, αποφέροντας ταυτόχρονα στους ιδιοκτήτες των σπιτιών κι ένα εισόδημα ασφαλώς καλύτερο από το τίποτα που τώρα εισπράττουν.
Μικροεγκληματικότητα και πορνεία είναι τυπικά επακόλουθα της φτώχειας και της κρίσης. Εξυπηρετούν, όμως, και ως άλλοθι για επιχειρήσεις-«σκούπα» κατά μεταναστών και επίδειξη ασύλληπτης αγριότητας, έως και βασανιστηρίων. Σαν αυτά που ασκήθηκαν στο (νεκρό πια) σώμα του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ, στη Νίκαια. Μικροεγκληματικότητα και πορνεία είναι τυπικά επακόλουθα της φτώχειας και της κρίσης. Εξυπηρετούν, όμως, και ως άλλοθι για επιχειρήσεις-«σκούπα» κατά μεταναστών και επίδειξη ασύλληπτης αγριότητας, έως και βασανιστηρίων. Σαν αυτά που ασκήθηκαν στο (νεκρό πια) σώμα του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ, στη Νίκαια. Ολα αυτά καταλήγουν στην απόλυτη ανυπαρξία κοινωνικής πολιτικής. Η οποία, αντίθετα απ' ό,τι νομίζουμε, δεν σημαίνει μόνο πενιχρά επιδόματα ανεργίας και συντάξεις πείνας, αλλά πρωτοβουλίες για την κάλυψη όλων των αναγκών των κοινωνικά αδύναμων. Οταν, όμως, το κράτος εκχωρεί την κοινωνική πολιτική σε ποικίλες οργανώσεις, τις οποίες χρηματοδοτεί αδρά, χωρίς να τις ελέγχει για τα αποτελέσματα, έχουμε περιστατικά φαυλότητας - όπως με τη ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία εξαναγκάστηκε σε διάλυση όταν βρέθηκε να χρωστάει εκατομμύρια ευρώ στο ΥΠ.ΕΞ. (Με παραγραφή των χρεών, εννοείται!) Αλλά δεν είναι μόνο η Εκκλησία, καθώς δεκάδες σταδιοδρομίες και περιουσίες φτιάχνονται με χρήματα από Κοινοτικά Προγράμματα Στήριξης, κυρίως, ενώ ελάχιστο είναι το ποσοστό που καταλήγει στους πραγματικούς τελικούς αποδέκτες του, τους χειμαζόμενους συμπολίτες μας - Ελληνες ή ξένους.
Μια έρευνα της Καπα Research σε συνεργασία με το London School of Economics για λογαριασμό του υπουργείου Οικονομίας, η οποία δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο το 2007, με τίτλο «Η εικόνα και οι αντιλήψεις για τη φτώχεια», περιγράφει γλαφυρά τη φρίκη και κυρίως την ανασφάλεια των σύγχρονων φτωχών. Περίπου οι μισοί απ' αυτούς βρέθηκαν στην κατάσταση ετούτη έπειτα από μια περιπέτεια στο εργασιακό τους περιβάλλον ή ένα πρόβλημα υγείας (νά το και το Ασφαλιστικό!). Το 40% σχεδόν των ερωτηθέντων φτωχών χαρακτηρίζει την υγεία του κακή ή πολύ κακή, ποσοστό που γενικά στον πληθυσμό περιορίζεται στο 13%, ενώ σχεδόν το 75% δηλώνει αδυναμία να τα βγάλει πέρα. Κι ένα συγκλονιστικό 70% πιστεύει ότι η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Σχεδόν το 1/3 των φτωχών ζει σε σπίτια με προβλήματα υγρασίας, το 28% σε σκοτεινά σπίτια και το 23% δεν διαθέτει θέρμανση. Το 15% δεν έχει συνολικά πρόσβαση σε νερό, ρεύμα, θέρμανση και το 30% σε μόρφωση. Σχεδόν το 50% παραδέχεται πως δεν έχει καλή διατροφή. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι οι έλληνες φτωχοί υπολογίζονται σε 2,2 εκατομμύρια.
Ο συνδυασμός αστυφιλίας και φτώχειας, φυσικά, επιτείνει τα κοινωνικά προβλήματα - από εντάσεις στις συνωστισμένες γειτονιές έως μικροεγκληματικότητα, οικογενειακή βία, διάδοση της χρήσης ουσιών και πορνεία. Οι δρόμοι γίνονται ζόρικοι, οι προκαταλήψεις εδραιώνονται και η κοινωνία κωφεύει όλο και περισσότερο. Απ' αυτόν τον φαύλο κύκλο ελάχιστοι μπορούν να βγουν με τις δικές τους δυνάμεις. Αλλά μπορεί να μας βγάλει η ίδια η κοινωνία;
Το όριο της φτώχειας
* Η φτώχεια ορίζεται διαφορετικά σε κάθε χώρα. Στην Ελλάδα, συνήθως, το όριο της φτώχειας ορίζεται με ετήσιο εισόδημα κάτω των 6.500 ευρώ. Στη Γερμανία είναι διπλάσιο, ενώ στο Λουξεμβούργο 2,5 φορές μεγαλύτερο.
* 700.000 ηλικιωμένοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτοί όχι μόνο δεν μπορούν να εργαστούν, αλλά έχουν και αυξημένες ανάγκες σε περίθαλψη και φάρμακα.
* Σύμφωνα με τα αντίστοιχα πρότυπα της Δανίας, που προεκλογικά έγινε πολύ δημοφιλής, το 40% των Ελλήνων βρίσκεται κάτω από τα (δανέζικα) όρια της φτώχειας.
* Σε 20.000 υπολογίζονται οι σιτιζόμενοι καθημερινά από τις πρωτοβουλίες της Εκκλησίας και του Δήμου της Αθήνας.
* 2,2 εκατομμύρια Ελληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 25% των εργαζομένων λαμβάνει αποδοχές μικρότερες των 750 ευρώ, ενώ ο κατώτατος μισθός φθάνει μόλις στο 60% των κατώτατων αμοιβών των αναπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών, όταν οι τιμές βασικών καταναλωτικών αγαθών είναι μεγαλύτερες εδώ. Το 30% έχει αποδοχές μεταξύ 750 και 1.000 ευρώ.
* Το εισόδημα του 20% των περισσότερο εύπορων Ελλήνων είναι έξι φορές υψηλότερο από το εισόδημα του 20% των λιγότερο εύπορων.
Διαβάστε
..............1...............
Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ,
«Οι Εργασιακές Σχέσεις στην Ευρώπη και στην Ελλάδα», ετήσια έκθεση, σειρά «Εκθέσεις/Εργασιακές Σχέσεις», Αθήνα 2008
και
ΙΝΕ / ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, «Αδήλωτη απασχόληση και "νομιμοποίηση" των μεταναστών, η πρόκληση της μεταναστευτικής πολιτικής», επιμέλεια Απόστολος Καψάλης, σειρά «Μελέτες», Αθήνα 2007
Δύο εκδόσεις που αναλύουν την εξέλιξη των εργασιακών σχέσεων και την παρουσία των μεταναστών στην αγορά εργασίας.
..............2...............
Μεριέν Φρανσού-Ξαβιέ, «Αντιμέτωποι με τη φτώχεια», εκδ. Κατάρτι, μτφρ. Μαρία Κορασίδου
Ανακοινώσεις διεθνούς συνεδρίου στο Τορίνο σχετικά με τη φτώχεια και τις κοινωνικές πολιτικές. Η συζήτηση για την επανεμφάνιση της φτώχειας στις δυτικοευρωπαϊκές και αμερικανικές κοινωνίες, με ιστορικές αναδρομές στον 19ο αιώνα και αναλύσεις για τη σύγχρονη περίοδο. 
enet

Σφαίρες και... άδεια πιάτα

Η αστυνομική βία διαδέχτηκε την "εξέγερση των φτωχών" στη Νότια Αφρική, με δεκάδες τραυματίες. Άστεγοι και πεινασμένοι διεκδικούν καλύτερες συνθήκες ζωής



Κι ενώ στη Νότια Αφρική οι αστυνομικές δυνάμεις κατέστειλαν βίαια τους φτωχούς που εξεγέρθηκαν, στη Γαλλία ακτιβιστές διαδήλωναν κατά της πείνας.


Μαυροφορεμένοι και κρατώντας άδεια πιάτα, ακτιβιστές έξω από την όπερα του Παρισιού διαδηλώνουν κατά της παγκόσμιας πείνας 

enet

Οι δουλειές στο σπίτι και τα χαμομηλάκια μας

Από τη στιγμή που θα περπατήσει ένα παιδί, μπορεί να κάνει δουλειές στο σπίτι, ανάλογα πάντα με την ηλικία και την ανάπτυξή του. Λίγοι γονείς το συνειδητοποιούν αυτό αλλά η συνεισφορά του παιδιού στο σπίτι είναι σημαντική για την αυτοπεποίθησή του, την αίσθηση αξίας και την ανάπτυξη της υπευθυνότητας. 
Μία μαμά έμαθε στο δίχρονο αγοράκι της να μαζεύει τα άπλυτά του. Το παιδί έχει μάθει ότι κάθε φορά που βγάζει τα ρούχα του για να κάνει μπάνιο, πρέπει να τα βάζει στο καλάθι. 
Η μαμά του για να το ενθαρρύνει και να κάνει τη διαδικασία πιο διασκεδαστική, του πήρε ένα καλάθι-ρινόκερο, οπόταν κάθε φορά ταΐζει το ρινόκερο. Έτσι δεν μαζέυει τα ρούχα η μαμά από το πάτωμα ή το κρεβάτι.  Επιπλέον, μπορούμε να βάλουμε τα παιδιά να βοηθήσουν στην κουζινα. Από το να ανακατέψουν τη ζύμη του κέικ (για τα πιο μικρά) μέχρι να γεμίσουν ή να αδειάσουν το πλυντήριο (τα πιο μεγάλα). 
Και βέβαια, η αναγνώριση τη συνεισφοράς είναι σημαντικό κίνητρο για να συνεχίσει το παιδί να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του. 
Μεγαλώνοντας θα μπορεί να βοηθά πιο ουσιαστικά και να διατηρεί τα πράγματά του και το δωμάτιό του σε κάλη κατάσταση. Προσοχή όμως: δεν ψάχνουμε το τέλειο. Κανένα παιδικό δωμάτιο δεν είναι άψογα τακτοποιημένο, όπως άλλωστε συμβαίνει με τα δωμάτια των ενηλίκων. 
Σκοπός μας πρέπει να είναι να μάθει το παιδί να διαχειρίζεται τα πράγματά του, να σέβεται τα πράγματα και τον χώρο των άλλων, να βοηθά στην καλή κατάσταση των κοινόχρηστων χώρων και τελικά να αισθάνεται άξιο και υπεύθυνο.
Πριν μερικά χρόνια μία μαμά ήρθε να ζητήσει βοήθεια για να χειριστεί την αντιδραστικότητα του γιού της (8 ετών τότε). Το πρώτο παράδειγμα που ανέφερε ήταν ότι πριν λίγες μέρες το παιδί ζήτησε να τη βοηθήσει στο ξεσκόνισμα. 

Εκείνη δέχτηκε αλλά του έλεγε συνεχώς πώς να το κάνει μέχρι που στο τέλος το παιδί πέταξε το ξεσκονόπανο και έφυγε από το σαλόνι. Όταν κάποιος σου λέει συνέχεια ότι δεν κάνεις κάτι καλά, τότε γιατί να συνεχίσεις να το κάνεις; Αυτό δεν είναι αντιδραστικότητα, είναι απογοήτευση από τη μεριά του παιδιού. 
Έπειτα, αφού η μαμά ξεσκόνισε της ζήτησε να βάλει τα πράγματα πίσω στα τραπεζάκια και τα ράφια. Τα τακτοποίησε όπως τα ήθελε εκείνος και όπως του άρεσαν. Η μαμά βλέποντας τα βάζα και τα τασάκια της διαφορετικά βαλμένα σκέφτηκε ότι το παιδί της ήταν επαναστάτης και ήθελε να πάει ενάντια στο κατεστημένο!!! Το μάλωσε για την πρωτοβουλία που πήρε (φυσικά η μαμά δεν το είδε σαν πρωτοβουλία αλλά σαν επανάσταση) και τα τα έβαλε ξανά όπως εκείνη τα είχε πριν. 
Το παιδί δεν ζήτησε να βοηθήσει ξανά. Όλα αυτά δεν είναι δείγματα αντιδραστικότητας. Είναι οι υπερβολές μιας μαμάς που θέλει το σπίτι της άψογο και δεν αφήνει στο παιδί χώρο να συνεισφέρει. 
 Κανένα παιδί δεν θα ξεσκονίσει τέλεια ή δεν θα στρώσει το κρεβάτι του όπως ακριβώς θα το θέλαμε. Όλα όμως τα παιδιά χαίρονται όταν αναγνωρίζουμε την προσπάθειά τους και θέλουν να προσπαθήσουν περισσότερο. Από ένα τέλεια στρωμένο κρεβάτι, μεγαλύτερη αξία έχει ένα χαρούμενο παιδί. Και αν σκέφετστε τι θα πει ο κόσμος, σας διαβεβαιώνω ότι μετά από λίγο καιρό, κανείς δεν θυμάται αν ήταν καλοσκουπισμένο το πάτωμα. 
Αυτό που αφήνουν πίσω μας δεν είναι γυαλισμένα μάρμαρα αλλά συναισθηματικά υγιείς ανθρώπους. Και αυτό ξεκινάει ακόμα και από το καλάθι με τα άπλυτα.
 Αναρτήθηκε από Φανή στο trelamenoigoneis

Οι χώροι πρασίνου ευεργετικοί για την ψυχή και το σώμα

Η μεγαλύτερη επίδραση του «πράσινου» όμως καταγράφηκε στη συχνότητα εμφάνισης των αγχωδών διαταραχών και της κατάθλιψης. 
Η θετική επίδραση ήταν μεγαλύτερη στον ψυχισμό των παιδιών ηλικίας κάτω των 12 ετών, καθώς φάνηκε ότι όσα κατοικούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου είχαν 21% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη. 




Μια ακόμη επιστημονική μελέτη διαπιστώνει ότι όσο πιο κοντά στη φύση ή σε χώρους πρασίνου ζούμε, τόσο καλύτερη υγεία και ιδιαίτερα ψυχική έχουμε.
Ερευνητική ομάδα από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου VU στο Άμστερνταμ, μελέτησε τους φακέλους υγείας 350.000 ατόμων που ζούσαν στην Ολλανδία. Στη μελέτη συμμετείχαν μόνον όσοι είχαν εγγραφεί στο μητρώο 195 οικογενειακών ιατρών για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους, καθώς οι ερευνητές θεώρησαν ότι οι επιδράσεις που έχει το περιβάλλον στην υγεία των ανθρώπων γίνονται ορατές τουλάχιστον μετά από 12 μήνες.
Βάσει της περιοχής που διέμεναν, οι επιστήμονες υπολόγισαν το ποσοστό που καταλάμβαναν οι χώροι πρασίνου σε ακτίνα ενός και τριών χιλιομέτρων.
Κατά μέσο όρο, οι χώροι πρασίνου καταλάμβαναν το 42% της κατοικημένης περιοχής σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου και σχεδόν το 61% σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από τα σπίτια των εθελοντών και επιχείρησαν να αξιολογήσουν την επίδραση που είχε το περιβάλλον στην συχνότητα εμφάνισης 24 παθήσεων.
Για τις περισσότερες σωματικές και ψυχικές παθήσεις η επίδραση ήταν θετική για όσους κατοικούσαν σε περιοχές όπου υπήρχε πράσινο σε απόσταση ενός χιλιομέτρου.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, όσοι κατοικούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου είχαν μειωμένα ποσοστά εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, σακχαρώδους διαβήτη, κατάθλιψης, άγχους, λοιμώξεων του αναπνευστικού και άσθματος, ημικρανίας, ιλίγγου, λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος και παθήσεων του στομάχου, του λαιμού, της πλάτης, του χεριού και των καρπών.
Η μεγαλύτερη επίδραση του «πράσινου» όμως καταγράφηκε στη συχνότητα εμφάνισης των αγχωδών διαταραχών και της κατάθλιψης.
Συγκεκριμένα, το ποσοστό των εθελοντών που είχαν αγχώδεις διαταραχές και ζούσαν σε περιοχές όπου οι χώροι πρασίνου καταλάμβαναν το 10% σε απόσταση ενός χιλιομέτρου ήταν 26 τοις χιλίοις.
Το αντίστοιχο ποσοστό για όσους κατοικούσαν σε περιοχές όπου οι χώροι πρασίνου καταλάμβαναν το 90% ήταν 18 τοις χιλίοις.
Όσον αφορά στην κατάθλιψη, οι 24 από τους 1.000 εθελοντές που ζούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου εμφάνισαν τη νόσο. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους κατοίκους περιοχών που στερούνταν πρασίνου ήταν 32 τοις χιλίοις.
Η θετική επίδραση ήταν μεγαλύτερη στον ψυχισμό των παιδιών ηλικίας κάτω των 12 ετών, καθώς φάνηκε ότι όσα κατοικούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου είχαν 21% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη.
Ένα αναπάντεχο συμπέρασμα της μελέτης ήταν ότι οι χώροι πρασίνου δεν φάνηκε να επηρεάζουν θετικά τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε χώρους πρασίνου ενδεχομένως αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά το άγχος ενώ έχουν περισσότερες ευκαιρίες για κοινωνικές επαφές.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Epidemiology and Community Health. 
Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου