Το Υπουργείο Παιδείας καλεί να εμβολιαστούν τα παιδιά για φυματίωση Διάγνωση της φυματίωσης στα παιδιά

Παγκόσμια Ημέρα Φυματίωσης 24 Μαρτίου 
Τί είναι η φυματίωση;

Να εμβολιαστούν κατά της φυματίωσης τα παιδιά μέχρι 12 ετών, που για διαφόρους λόγους δεν έχουν εμβολιαστεί, καλεί και φέτος το υπουργείο Παιδείας με εγκύκλιό του, εκπαιδευτικούς και γονείς.
Επίσης, καλεί τους εκπαιδευτικούς να κάνουν ακτινογραφίες θώρακος, ανά πενταετία. 
Σύμφωνα με οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας, εστάλη και φέτος στα σχολεία εγκύκλιος με προληπτικά μέτρα για τον εμβολιασμό των παιδιών που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου.

πηγή

---

Διάγνωση της φυματίωσης στα παιδιά
	Παιδιά κάτω των 5 ετών θεωρείται ότι έχουν φυματιώδη νόσο αν παρουσιάζουν: ενδείξεις φυματιώδους μόλυνσης (θετική αντίδραση Mantoux) ή διαπιστωμένη επαφή με μεταδοτικό ασθενή συμπτώματα ή σημεία φυματίωσης ακτινογραφικές αλλοιώσεις χαρακτηριστικές φυματίωσης Τα παιδιά που πληρούν ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ λέμε ότι έχουν φυματιώδη νόσο, καταγράφονται και αντιμετωπίζονται αναλόγως. Τα συχνότερα συμπτώματα στα παιδιά είναι: χρόνιος βήχας διάρκειας τουλάχιστον 3 εβδομάδων και δεν βελτιώνεται, ειδικά αν το παιδί έχει πάρει αντιβίωση πυρετός μεγαλύτερος από 38.8 C που διαρκεί περισσότερες από 14 ημέρες και δεν μπορεί να αποδοθεί σε άλλη αιτία απώλεια βάρους ή αδυναμία πρόσληψης βάρους Τα σημεία φυματίωσης που μπορεί να διαπιστωθούν στα παιδιά είναι: η αιφνίδια εμφάνιση κύφωσης η διόγκωση λεμφαδένων χωρίς συνοδό ευαισθησία, ιδιαίτερα τραχηλικών πνευμονία που δεν ανταποκρίνεται στη χορήγηση αντιβίωσης πλευριτική συλλογή κοιλιακή διάταση και ασκίτης μηνιγγίτιδα που παρουσιάστηκε ύπουλα σε διάστημα αρκετών ημερών Μία έντονα θετική φυματινοαντίδραση (μεγαλύτερη ή ίση των 10 mm ακόμη και αν προηγήθηκε BCG) είναι ενδεικτική φυματιώδους νόσου. Εξ ορισμού μία θετική φυματινοαντίδραση σε μικρά παιδιά σημαίνει από μόνη της "πρόσφατη μόλυνση" και όπως προαναφέραμε η πιθανότητα εμφάνισης νόσου είναι μεγαλύτερη το πρώτο χρόνο μετά τη μόλυνση και ακόμη μεγαλύτερη όσο μικρότερο το παιδί. Ανοσοκατεσταλμένα παιδιά μπορεί να έχουν αρνητική φυματινοαντίδραση και ενεργό νόσο από διάφορα αίτια: AIDS, σοβαρή υποθρεψία, μετά από ιλαρά ή άλλο σοβαρό ιογενές νόσημα, επί βαρειάς φυματιώδους νόσου, αν λαμβάνουν στεροειδή ή ανοσοκατασταλτική αγωγή. Τα περισσότερα παιδιά με νόσο έχουν παθολογική ακτινογραφία. Ο θεράπων ιατρός θα πρέπει να γνωρίζει τα ακόλουθα στοιχεία: Τα συνηθέστερα ευρήματα είναι η ανεύρεση ετερόπλευρα διογκωμένων πυλαίων-παρατραχειακών λεμφαδένων με σκίαση στα σύστοιχα πνευμονικά πεδία. Όπως προαναφέρθηκε η ακτινογραφία πρέπει να συνοδεύεται από αποδείξεις φυματιώδους μόλυνσης ΚΑΙ από συμπτωματολογία για να τεθεί η διάγνωση της νόσου. Εξαίρεση στον κανόνα αυτό αποτελεί η διάσπαρτη φυματίωση η οποία πρέπει να θεραπεύεται αμέσως μόλις τεθεί η υποψία. Η αξιολόγηση των ακτινογραφικών ευρημάτων της φυματίωσης απαιτεί εμπειρία. Η ένωση έχει δημοσιεύσει οδηγίες σχετικά με το θέμα στο "Diagnostic atlas of intrathoracic tuberculosis in children. A guide for low income countries". Η εξέταση πτυέλων στα παιδιά είναι συνήθως αρνητική λόγω της δυσχερούς λήψης και του μικρότερου μυκοβακτηριδιακού φορτίου στα παιδιά. Ωστόσο τα θετικά πτύελα επιβεβαιώνουν τη διάγνωση και καθοδηγούν τη θεραπεία και την αναζήτηση άλλων μολυσμένων ατόμων του περιβάλλοντος του παιδιού. Παιδιά που παρουσιάζουν κάποιο/α από τα ακόλουθα συμπτώματα πρέπει να παραπέμπονται σε ειδικό ιατρό: ηπατική ή σπληνική διόγκωση (ένδειξη διάσπαρτης φυματίωσης) αυχενική δυσκαμψία ή διαταραχές συνείδησης (ένδειξη φυματιώδους μηνιγγίτιδας) αναπνευστική δυσχέρεια ή ετερόπλευρους συρίττοντες (συμπίεση βρόγχου από διογκωμένο λεμφαδένα) καρδιακή ανεπάρκεια (ένδειξη περικαρδιακής συλλογής) Παιδιά με HIV μόλυνση παρουσιάζουν διαγνωστικές δυσκολίες γιατί: οι γονείς τους είναι πιθανότερο να αναπτύξουν φυματίωση, αυξάνοντας τον κίνδυνο μόλυνσης του παιδιού η εξέλιξη της μόλυνσης σε νόσο είναι πιθανότερη και ταχύτερη τα συμπτώματα ΚΑΙ τα ακτινογραφικά ευρήματα της φυματίωσης συχνά μοιάζουν με αυτά άλλων πνευμονικών νοσημάτων που εμφανίζονται σε ασθενείς με HIV μόλυνση η φυματινοαντίδραση συχνά είναι ψευδώς αρνητική pedtb

Ήταν Άνθρωπος...

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και και οι πόνοι δεν σταματούν και στις γιορτές.

Περπατούσε ξυπόλητη
στον πάγο και το χιόνι.

Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. 

Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή.

Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο.

Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μιαν απόσταση.

Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε.

Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. 

Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. 

Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. 

Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου».

Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται».

Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Αλλ’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.

Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι

χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».

Στην επόμενη στάση ένα παλικάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουγε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια.

Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παλικάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.

Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. 
Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία.

Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».

(Από την Ξένια Σώντερς)

Πηγή: Ηλεκτρονικό Περιοδικό “Το Γράμμα”, Τεύχος 100 (Δυστυχώς το τελευταίο), σελ. 14. (www.lettre.gr)

Αναρτήθηκε στις Κοινωνία.

VatopaidiFriend