Σελίδες

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Ένας σκύλος στο Στρατό

Σήμερα εγώ κι άλλος ένας είμαστε ελεύθεροι υπηρεσίας (άρρωστοι) και θα φάμε λαπά (μπλιάχ), εν ολίγοις είμαστε λαπάδες! Για αυτό και έχω και χρόνο να σου γράψω. Επιτέλους λίγη ηρεμία.... Ένα ευχάριστο διάλειμμα γαλήνης...
          Και αυτό το λέω γιατί φίλε μου έχω αρχίσει και κουράζομαι. Σωματικά και ψυχικά. Ο μήνας της ειδικότητας είναι πιο δύσκολος από το μήνα εκπαίδευσης! Και αυτό επειδή αντί να ‘μαστε σε αίθουσα υπολογιστών, μας βάζουν να κλαδεύουμε ένα ολόκληρο δάσος, να μαζεύουμε τα κλαδιά, αγκάθια και χόρτα και αφού γεμίσουμε δεκάδες φορτηγά πάμε και τα πετάμε για να πάρει ένα παραπάνω αστέρι (βαθμό) κάποιος διοικητής! Και σε κοροϊδεύει και από πάνω αφού μας λέει ότι για μας το κάνουμε για να πίνουμε το καφέ μας στη πλαγιά! Σιγά μη κάνουμε και πικ-νικ!
            Και εδώ έρχεται η ψυχική κούραση που πηγάζει καταρχάς από την υποκρισία σε όλα τα επίπεδα. Από τα στελέχη (όπως το παραπάνω παράδειγμα) που το να «φαινόμαστε» καλοί (όπου χρειάζεται) το έχουν κάνει τέχνη, μέχρι τα ίδια τα παιδιά, τους απλούς στρατιώτες. Και δε λέω για το γλείψιμο που πέφτει όταν υπάρχει ανάγκη, δε λέω για τους λουφαδόρους που κάνουν τον άρρωστο αν τους τσιμπήσει κουνούπι. Λέω για το γενικότερο φαινόμενο του είμαστε «φίλοι», συνθαλαμιζόμενοι, «κολλητάρια» με όλους. Είναι ξεκάθαρο... Αυτοί οι όροι ισχύουν μέχρις εκεί που δεν ενοχλούν ή όπου θέλουν το ίδιο πράγμα. Αναρωτιέμαι αλήθεια πόσο θα κρατήσουν τέτοιες φιλίες έξω όπου οι δεσμοί και οι ανάγκες του στρατοπέδου εξασθενούν. Όχι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι εδώ μέσα, υπάρχουν αλλά τους τρώει η σαπίλα των πολλών (λοιποί λουφαδόροι και εαυτούληδες) και εννοείται το άδικο της αναξιοκρατίας...
            Και η αναξιοκρατία εδώ μέσα είναι βουνό ασήκωτο και απροσπέλαστο και το ρουσφέτι παίζει παντού. Στην επιείκεια-αυστηρότητα, στις υπηρεσίες και εννοείται στις άδειες. Υπάρχουν άτομα που τους ανακοινώνουν ότι έχουν άδεια από το μπάρμπα-ταξίαρχο χωρίς να τη ζητήσουν, άτομα που η μόνη τους υπηρεσία είναι να σηκώσουν ένα στυλό. Και άλλοι δε βγαίνουν από το στρατόπεδο ή καίγονται στις σκοπιές. Όταν λοιπόν οι ευσυνείδητοι βλέπουν τέτοιες ανισότητες πώς να μη σαπίζουν και αυτοί; Πώς να μη φιδιάσουν όπως το λέμε εδώ μέσα;  
Και έτσι οι ακέριοι παραμένουν μετρημένοι στα δάχτυλα. Πόσο μοιάζει ο στρατός αλήθεια με μικρογραφία της αληθινής κοινωνίας ε; Και εντάξει για αυτούς που επηρεάστηκαν στην πορεία, τους δίνω ελαφρυντικά, τους δικαιολογώ. Η ρίζα του κακού πώς προέκυψε; Η δικαιοσύνη πηγάζει από την ευσπλαχνία και το συναίσθημα. Τόσο κενοί είναι λοιπόν; Τόσο ρηχοί και αναίσθητοι; και αν ναι γιατί να τους λέω ανθρώπους;
            Όσον αφορά εμένα, κρατιέμαι, είμαι συνεπής και σωστός γενικότερα αλλά δε παύω να εκνευρίζομαι. Και αυτό με φθείρει. Με τρώει μάλιστα γιατί σε αυτό το λόχο (αλλάξαμε στην ειδικότητα) των βισματιών όπου τα πράγματα είναι πιο χύμα αυτός ο οποίος παραμένει σταθερός και άρτιος γίνεται στόχος πολύ πιο εύκολα. Γίνεται αυτομάτως ο «κακός» ο οποίος δεν αφήνει το καθένα να κρυφτεί πίσω από τη μάζα των χειρίστων, πίσω από αυτούς που έχουν στα χείλη τους από τα γεννοφάσκια τους το «έλα μωρέ και τι έγινε, όλοι το κάνουν».
            Και ρε φίλε μου, δε νομίζω ότι είμαι κανάς άκαμπτος, χωρίς πάθη άνθρωπος, δε νομίζω ότι δε λυγίζω και ότι είμαι πάντα “by the book” όπως λένε στο χωριό μου. Και εγώ  θα λουφάρω και εγώ θα κοροϊδέψω και σε μια δουλειά ανταγωνιστική τη πάρτη μου θα σκεφτώ γιατί πάνω από όλα νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας και γιατί το περιβάλλον δεν είναι ιδανικό για ευγενείς άμιλλες και φιλανθρωπίες. Αλλά τόσο απροκάλυπτη βρωμιά; Τόσο εξόφθαλμη λέρα;
Εδώ μέσα η δικαιοσύνη δεν είναι απλά τυφλή. Είναι κουτσή, σάπια και με καρκίνο, γριά ετοιμοθάνατη σα το σκύλο μας το Στέλιο (αυτόν που θα έθαβα αλλά ακόμα ζει). Κουτσός, ημίτυφλος, με νύχια φαγωμένα να τον πληγώνουν, με τα όργανά του να επιπλέουν μέσα του δεμένα από μια κλωστή, με τη σάρκα του σχισμένη μια ολόκληρη παλάμη κάτω από το λαιμό και μύγες να τον περιτριγυρίζουν σα τα κοράκια. Αλλά εκεί, αντέχει.  
Και ξέρεις τι φοβερό συμβαίνει; Στην έπαρση και την υποστολή σημαίας όπου παίζει εμβατήριο και πρέπει να είσαι προσοχή, κάποιοι ασυνείδητοι αδιαφορούν, κοροϊδεύουν, μιλάνε, γελάνε, μπιτάρουν στις νότες του παιάνα. Και αυτός κάθε φορά μα κάθε φορά σηκώνει το κεφάλι του και «τραγουδάει» μέχρι να τελειώσει. 
Περίεργο ε; Και είναι ένα απλός σκύλος. Κι όμως μας δίνει μάθημα. Και όμως αντέχει. Περήφανος και αξιοπρεπής μέχρι τέλους.
            Δε ξέρω τι συμπέρασμα βγαίνει από αυτό, είναι υποκειμενικό καθαρά γιατί είναι θέμα μάλλον αισιοδοξίας ή όχι. Άλλος θα θεωρούσε ότι το πλοίο ναυάγησε, ότι το πηγάδι στέρεψε. Εγώ πάλι πιστεύω ότι για να το κάνει ακόμα και ένας σκύλος τότε θα υπάρχουν και σωστοί άνθρωποι και είναι λογικό, και όσο υπάρχουν τέτοιοι (και εγώ τους βρήκα εδώ μέσα) τότε υπάρχει ελπίδα.
Και τι πιο ανακουφιστικό συναίσθημα από την ελπίδα;
Τι πιο ζεστό από την αισιοδοξία;
Τι πιο γεμάτο από τη πίστη;
Φίλε, όλα θα πάνε καλά!

Δωρεάν μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες από το ΠΑΜΕ Ιωαννίνων

Δωρεάν μαθήματα ελληνικών ξεκίνησε προχτές και η Γραμματεία Ιωαννίνων του ΠΑΜΕ για τους μετανάστες της περιοχής, δυναμώνοντας την πρωτοβουλία που έχουν ξεκινήσει κεντρικά οι ταξικές δυνάμεις. 

Έτσι, μετανάστες εργαζόμενοι και άνεργοι, από την Ινδία, το Πακιστάν κτλ., που βιώνουν στο πετσί τους με τον πλέον τραγικό τρόπο την ένταση της εκμετάλλευσης, παλεύουν μέρα νύχτα για μεροκάματα της πείνας, έπιασαν στυλό και τετράδια με περίσσια όρεξη και ενθουσιασμό προκειμένου να μάθουν να μιλούν, να γράφουν, να συνεννοούνται μεταξύ τους και με τους Ελληνες εργαζόμενους. 
Μια πρωτοβουλία που έχει τεράστια πρακτική σημασία για την αντιμετώπιση καθημερινών ζητημάτων που αντιμετωπίζουν μέσα και έξω από το χώρο δουλειάς, σημαντική για την ενίσχυση της οργάνωσης, την κοινή πάλη ξένων και ντόπιων εργαζομένων. Προχτές, πρώτη μέρα έναρξης των μαθημάτων που θα γίνονται κάθε Κυριακή, συγκεντρώθηκαν 40 περίπου μετανάστες χωρισμένοι σε δυο γκρουπ. 
Δάσκαλοι ανέλαβαν εκπαιδευτικοί εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, να διδάξουν την ελληνική γλώσσα ενώ τα μαθήματα δεν ασχολούνται μόνο με τη γραμματική και το λεξιλόγιο, αλλά ειδική σημασία έχει και η διαπαιδαγώγηση με τις αξίες και τα ιδανικά της ταξικής πάλης. Αλλωστε οι ταξικές δυνάμεις δίνουν ειδική προτεραιότητα στη δράση για την ταξική συσπείρωση και οργάνωση μεταναστών κι Ελλήνων εργατών. Σε αυτή την κατεύθυνση και με «μαγιά» μετανάστες από χώρους όπου το προηγούμενο διάστημα δόθηκαν σημαντικές μάχες (π.χ. εργοστάσιο «ΚΑΡΙΠΙΔΗΣ», οικοδομή) έγιναν το προηγούμενο διάστημα περιοδείες και εξορμήσεις σε χώρους και στέκια μεταναστών με ανακοίνωση μεταφρασμένη στα ινδικά, πακιστανικά, αλβανικά. Πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις με συμμετοχή εκατοντάδων μεταναστών από την Ινδία, το Πακιστάν, τη Νιγηρία. Εκεί αναδείχθηκαν τα σοβαρά προβλήματά τους (απλήρωτη και μαύρη εργασία, ανεργία, άδεια παραμονής, χορήγηση ασύλου, συνθήκες διαβίωσης, ιατροφαρμακευτική κάλυψη, προβλήματα επικοινωνίας εξαιτίας της γλώσσας κ.ά.) αλλά και η διέξοδος σ' αυτά που απαιτεί την ενίσχυση των ταξικών αγώνων. Συγκροτήθηκε Επιτροπή Αγώνα. Μάλιστα, ήδη καταγράφονται νέες εγγραφές σε σωματεία όπως αυτά των Οικοδόμων και των Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Επιπλέον, οι ταξικές δυνάμεις βρίσκονται στο πλευρό τους και με δωρεάν νομικές υπηρεσίες. 

WWF - Blogs για τα δάση!

Γνωρίζετε ότι…
  • η Ελλάδα φιλοξενεί 32 από τα 200 πιο σημαντικά δάση της Μεσογείου;
  • τα τελευταία 20 χρόνια στη χώρα μας έχουν καταστραφεί ολοσχερώς ή υποβαθμιστεί σημαντικά περισσότερα από 2 εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων;
  • στον κατάλογο των απωλειών των τελευταίων λίγων ετών περιλαμβάνονται περιοχές μοναδικής οικολογικής αξίας, όπως ο Ταΰγετος, ο Καϊάφας, η Στροφυλιά, ο Πάρνωνας, ο Γράμμος και η Πάρνηθα;
  • κι όμως, το 40% των πυρκαγιών κάθε χρόνο προκαλούνται από αμέλεια;

Ακριβώς αυτήν την καταστροφική αμέλεια καταγράφει με ευφάνταστο και χιουμοριστικό τρόπο η νέα καμπάνια της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF Ελλάς «Ένα Panda δεν μπορεί να κάνει τα πάντα».

Σε αυτήν την καμπάνια, στόχος της οποίας είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτών, το blog σας μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής και να βρεθείτε κι εσείς ανάμεσα στους bloggers που φέτος το καλοκαίρι θα συμμετάσχουν ενεργά στον αγώνα για την προστασία των δασών μας.

·         Δείτε εδώ τα τηλεοπτικά σποτ και εντάξτε στο blog σας αυτό που σας ταιριάζει περισσότερο ή και το σύνολο: 
-       Ψησταριά στο δάσος: http://www.youtube.com/wwfgrwebtv#p/u/8/8mjeXL0T-Kc
-       Αναμμένο τσιγάρο: http://www.youtube.com/wwfgrwebtv#p/u/7/JSgmjHnRrDw
-       Κάψιμο ξερών χόρτων: http://www.youtube.com/wwfgrwebtv#p/u/6/XH9A7ix37ic
-       Εργασίες στην ύπαιθρο: http://www.youtube.com/wwfgrwebtv#p/u/4/qC-0CMioM48

·         Βρείτε επισυναπτόμενο banner, το οποίο μπορείτε να εντάξετε στο blog σας, παραπέμποντας στο http://www.wwf.gr/panda/, όπου βρίσκεται συγκεντρωμένο όλο το ενημερωτικό υλικό της καμπάνιας. (για προσαρμογή διαστάσεων μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Ιάσονα Κάντα, τηλ: 210 33 14 893, i.kantas@wwf.gr)
·         Αναρτήστε φέτος το καλοκαίρι περισσότερα θέματα για τα δάση και την προστασία τους. Επικοινωνήστε με το WWF Ελλάς για οποιαδήποτε σχετική πληροφορία.
·         Αξιοποιήστε τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter κ.α.) για να γίνει ακόμη πιο άμεση η διάδοση του μηνύματος.

Ιάσονας Κάντας
Συνεργάτης Επικοινωνίας

WWF Ελλάς
Φιλελλήνων 26, 105 58, Αθήνα
Τηλ.: +30 210 3314893
Fax: +30 210 3247578

 για ένα ζωντανό πλανήτη