Βιασμός: Μύθοι και Πραγματικότητες Οι βιαστές δεν γεννιούνται, γίνονται Rape: A History from 1860 to the Present by Joanna Bourke

Joanna Bourke*
Απόδοση: Όλγα Αθανίτη

Υπάρχει επείγουσα ανάγκη αναμόρφωσης του νομικού συστήματος τόσο στη Βρετανία όσο και στην Ελλάδα, ώστε περισσότεροι βιαστές να αναγνωρίζονται, να καταδικάζονται και να τιμωρούνται για τα εγκλήματα τους, ωστόσο, σε τελευταία ανάλυση, οι στρατηγικές προσπάθειες για τη μείωση και τελικά την εξάλειψη της σεξουαλικής επιθετικότητας προϋποθέτουν τον επαναπροσδιορισμό του ανδρισμού.

Rape: A History from 1860 to the Present by Joanna Bourke

Πρέπει να αναρωτηθούμε: ποιοι είναι αυτοί που επιλέγουν να προκαλέσουν σκόπιμα πόνο μέσω της σεξουαλικής πράξης; 

Αν πρόκειται να καταλάβουμε και να εξοβελίσουμε τη σεξουαλική βία από τις κοινότητες μας, θα πρέπει να ρίξουμε μία επίμονη ματιά στους ενόχους: αυτούς που κάνουν τέτοιες πράξεις.

Η μεγάλη πλειοψηφία των κακοποιούντων είναι άνδρες, αλλά η σεξουαλική βιαιότητα δεν είναι σύμφυτη της ανδρικής ταυτότητας. Δεν υπάρχει τίποτε «φυσιολογικό» στην ανδρική βιαιότητα (κ. Τσόκλη) 
 Οι σεξουαλικά επιθετικοί άνδρες στις σημερινές δυτικές κοινωνίες δε θεωρούνται «πραγματικοί άνδρες» αλλά ανεπαρκείς άνδρες.

Οι κοινωνιολόγοι και οι φεμινίστριες έχουν εκθέσει τους αμέτρητους τρόπους με τους οποίους οι πιέσεις του περιβάλλοντος και οι ιδεολογικές δομές δημιουργούν άνδρες οι οποίοι κακοποιούν σεξουαλικά. Οι πολιτισμικές παραδοχές είναι αυτές που παρέχουν δικαιολογίες και εκλογικεύσεις τις οποίες οι άνδρες χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τη σεξουαλική βία καθώς και την ενοχή που πηγάζει από αυτήν. 

Με άλλα λόγια, ο βιασμός είναι μία μορφή κοινωνικής λειτουργίας, εξαιρετικά τελετουργική. Ποικίλλει από χώρα σε χώρα και αλλάζει με το χρόνο. Δεν υπάρχει σε αυτήν τίποτα το διαχρονικό ή το τυχαίο. Οι αφηγήσεις και τα τελετουργικά που εμπλέκονται στη σεξουαλική κακοποίηση είναι ενσωματωμένα σε πληκτικές καθημερινές πρακτικές και δεδομένα. 

Οι βιαστές δε γεννιούνται, γίνονται. 

Αποκαλύπτοντας αυτές τις πολιτισμικές αλληγορίες που χρησιμοποιούν οι σεξουαλικά βίαιοι άνδρες, μπορούμε και να τους γελοιοποιήσουμε, υποσκάπτοντας τους. Η απομυθοποίηση των βιαστών, κάνει τη σεξουαλική βία να μη φαίνεται πλέον αναπόφευκτη.

*Η Joanna Bourke είναι καθηγήτρια Ιστορίας στο Κολλέγιο Birkbeck, στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. 

Είναι η συγγραφέας του έργου : “Rape. A Ηistory from 1860s to the Present” που εκδόθηκε από τον οίκο Virago. 

Το έργο της “Her Fear: A History” θα κυκλοφορήσει του χρόνου στην Ελλάδα.

από leftliberalsynthesis

Σεπτέμβρης ο Τρυγητής

Καλό Μήνα χαμομηλάκια (μικρά και μεγάλα) και...

Χρόνια Πολλά Αθηνά, Χρόνια Πολλά Ελπινίκη
και σε όλα τα χαμομηλάκια που γιορτάζουν σήμερα και είναι πολλάαα!!

δείτε εδώ

Καλά κρασιά!!

Ονομασίες του μήνα Σεπτέμβρη

Αττικός μήνας: ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝ (15 Σεπτεμβρίου - 13 Οκτωβρίου)
Ο Σεπτέμβριος -Τρυγητής- παράγεται απ' τη λατινική Septem (=επτά). Ήταν ο έβδομος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου, τότε που ο χρόνος άρχιζε από το Μάρτη.
Η πρώτη Σεπτεμβρίου -Πρωτοσταυριά- ορίστηκε από το 313 μ.Χ. ως αρχή των θρησκευτικών δεκαπεντάχρονων περιόδων της λεγόμενης Ινδίκτου. Τις Ινδικτιώνες τις καθιέρωσαν οι Άγιοι Πατέρες -επηρεασμένοι από τους Ρωμαίους- για φορολογικούς κυρίως σκοπούς. 

Την Πρωτοσεπτεμπριά οι αγρότες «καλούσαν» με διάφορους τρόπους και τεχνικές που θυμίζουν αρχαία θεσμοφόρια, το «πνεύμα της βλαστήσεως». Ο σπόρος που ήταν προορισμένος για τη σπορά «στέλλεται εις την εκκλησίαν διά να ευλογηθεί». Στην Κω κρεμούν στο εικονοστάσι το σύμβολο της «Αρκιχρονιάς»: μια αρμαθιά από ρόδι, σταφύλι, κυδώνι, σκόρδο και φύλλο από τον πλάτανο του Ιπποκράτη.
Τρυγητής: «Η πρώτη ημέρα του (Σεπτέμβρη) Τρυγητή χαιρετιζόταν στη Θράκη με τύμπανα και τραγούδια. Οι ληνοί συνοδεύονταν δ' ομάδων ορχουμένων και αδόντων. Την νύκτα παρέες προσωπιδοφόρων εν τυμπάνοις και αλαλαγμοίς τρέχουν στους δρόμους».
Τα δρώμενα αυτά θυμίζουν αρχαία Οσχοφόρια στα οποία νέοι φορώντας στεφάνια από κλαδιά αμπέλου (όσχους) ξεκινούσαν από τον ναό του Διονύσου πηγαίνοντας προς τους αμπελώνες και τα πατητήρια. Λέγεται επίσης Σταυρός και Σποριάς.
Το Σεπτέμβρη ο τρύγος συνεχίζεται ενώ αρχίζει η σπορά και το όργωμα.

Γιορτές στο μήνα Σεπτέμβριο

Του Αγίου Μάμαντος (2 Σεπτεμβρίου). Είναι άγιος βοσκός. Παλιά γίνονταν  θυσίες προβάτων στα ξωκλήσια του, «προσέχοντας το αίμα να τρέξει μες στ' αυλάκι το νερό, που βγαίνει κάτω από το ιερό της εκκλησίας» (Σκύρος).
Το Γενέθλιον της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου). Της Παναγιάς της Αποσοδειάς (Αιτωλία), της Καρυδούς (Καστοριά).
Της Υψώσεως του Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου). 

πηγή