Οι μικροί ΗΡΩΕΣ: Τα παιδια με νόσο CROHN και ελκώδη κολίτιδα.

Χωρίς ανάσα αυτές τις μέρες. Χωρίς ανάσα για μένα. Κι όμως πριν λίγο έλαβα ένα μήνυμα και μου ζητήθηκε να δώσω μια ανάσα σε κάποια παιδιά...

Δεν ξέρω πως θα ήταν καλύτερα να το παρουσιάσω παρά μόνο όπως το έλαβα... και δεν ξέρω πως θα βοηθήσω με αυτό τον τρόπο.

Ο φίλος που μου το ζήτησε θα ξέρει καλύτερα....

Λοιπόν Χρήστο μου, αρχίζει η παρουσίαση....Όχι με τον δικό μου τρόπο αλλά με τον τρόπο που ξέρουν μόνο.... αυτά τα παιδιά ήρωες... Θα μου επιτρέψεις να πω και γονείς ήρωες....

VIB animation: Crohn's disease

Τι είναι η νόσος Crohn;

Τα διατροφικά «αντίδοτα» για κολίτιδα και Crohn

Είμαι 13 ετών και στα 10 μου διαγνώσθηκε ότι πάσχω από Ελκώδη Κολίτιδα.

Είμαι ανώνυμος/μη και θα γράψω ένα γράμμα χωρίς να καταλάβετε το φίλο μου και να μην ξέρετε πως με λένε .. και θα μοιραστώ κάτι με σένα ή εσένα...

Έχεις δει ποτέ στις ταινίες που έτσι ξαφνικά έρχεται ένας από το πουθενά και σε ξαφνιάζει?? Έτσι έρχεται και στη ζωή σου κάποτε κι ένα «ΠΡΟΒΛΗΜΑ» και μ' αυτό ζεις για όσο θέλει αυτό που μπορεί κάποια στιγμή να σε βαρεθεί, γιατί?? Γιατί μπορεί: να μην του έδινες σημασία ή να μην ασχολήθηκες ποτέ με αυτό και πάντα μα πάντα να χαμογελούσες ακόμα κι αν αυτό σε στενοχωρούσε!!! φιιιοοουυυ! πιάσαμε το φιλοσοφικό και σίγουρα θα βαρέθηκες εσύ η εσύ??!!!??

Κάποια μέρα άρχισε να μπαίνει ένα τέτοιο πρόβλημα και στη δική μου ζωή. Στην αρχή δεν καταλάβαινα την σοβαρότητα ούτε και την προσοχή που ήθελε παρά μόνο σκεφτόμουν σαν να ήμουν στο σχολείο... περίμενα πότε θα τελειώσει!! χαχαχα!! και ξαναρχίσαμε από την αρχή πιο δύσκολα πιο σοβαρά!!! Είχε καιρό να κάτσει καλά αυτό...,(τελικά καλύτερα να πέρναγα τη ζωή μου στα θρανία παρά εκεί στο νοσοκομείο)...

Πέρασα κάποιες φόρες στο νοσοκομείο αλλά ήταν σαν την 2η φορά δύσκολα, οδυνηρά και... πονούσα όχι μονό εγώ, αλλά και οι άνθρωποι που με αγαπούν. 

Που να το φανταζόμουν ούτε που να 'ξερα τι ήταν, τη σοβαρότητα και την προσοχή που χρειάζονταν!!! Μακάρι αυτά που πέρασα μέχρι τώρα να ήταν μια κακιά ανάμνηση... αλλά… μμμμ! μου φαίνεται ότι έφαγα ένα κεφάλαιο!! μμμ!!! μάλλον το κείμενο μου άνοιξε την όρεξη αλλά καλύτερα να μην το φάω!!!! Νομίζω πως το κεφάλαιο αυτό είναι τι: μου στέρησε ,τι μου έκανε και πόσο με πόνεσε!!!! 

Ε, λοιπόν τελικά με έκανε να πονέσω αφόρητα τα χεράκια μου να πονάνε ,η παλάμη μου να έχει γίνει σαν φραντζόλα και τα δάχτυλα μου σαν λουκάνικα Φρανκφούρτης και τελικά να γίνω ένα τρισδιάστατο παιδάκι, να πεινάσω πολύ ….και τελικά να απομακρυνθώ από τους φίλους μου και πολλά άλλα πράγματα (...) φίλοι μου τώρα ήταν οι γιατροί και οι νοσοκόμες .,,,με έκανε να στερηθώ φαγητά που ήταν υγιεινά και μου άρεσαν... το χειρότερο όμως ήταν που με έκανε να έχω σιγά-σιγά τύψεις που: στέρησα από τον αδελφό μου την μαμά που καθόταν μαζί μου στο νοσοκομείο που μαζί με εμένα έκλεγε και εκείνη μαζί μου, να κουράζω τον πατέρα μου πέρα-δώθε για να έρχεται να με δει και ανθρώπους δικούς μου να στεναχώριουνται και ίσως να μην κοιμούνται!!!  

Κάποια στιγμή ένιωθα να χάνομαι πριν μπω μέσα για τον DνD-ποπό !! Κι αντί να κλαίω βρήκα ένα κόλπο …. να «σκέφτομαι» καλές στιγμές όπως: τότε τα Χριστούγεννα που βρήκα μια προσφορά σ` ένα κανάλι με 100 ευρώ ένα σετ κολιέ , σκουλαρίκια , δαχτυλίδι και βραχιόλι από μαργαριτάρια για δώρο στη μαμά μου και το αγόρασα με δικά μου λεφτά από τα κάλαντα ή τότε που στο σχολείο είχε έρθει μια επιτροπή και όταν πήγα στο σπίτι μου είπε η μαμά πως με καλούν στο στίβο όταν ρώτησα αλλά παιδιά της τάξης μου είπαν ότι σε μερικά από αυτά δεν είχε έρθει!!! από μέσα μου έλεγα «ουαου»!! κοιτά να δεις που έχω ένα καλό προσόν!!!.

Όμως αυτό το καλό προσόν είναι πια παρελθόν αφού δεν μπορώ να κάνω πρωταθλητισμό στο στίβο όπως θα το ήθελα !!!

Τι να κάνω;;;; .. τελικά όμως βρήκα ένα άλλο ταλέντο, ότι στο ξεκάρφωτο μου ερχόταν ΗΤΑΝ έμπνευση και ζωγράφιζα παπάδες!! χαχα! όμως σιγά-σιγά άρχιζε και αυτό να φεύγει τουλάχιστον δεν έφυγε τελείως και η ζωγραφική πριν φύγει για να γίνει κατασκευές άφησε πίσω της μια ζωγραφιά που θα θυμάμαι πάντα ότι ζωγράφιζα!!!!

Κάτι που με πειράζει όμως και κανείς δεν το καταλαβαίνει παρά μόνο εγώ είναι ότι όλοι στο φαγητό μου έλεγαν τι μαγική φράση « κάνει να το φας αυτό;» εκεί ήταν που ήθελα να φύγω !!!

Όμως ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου !! Το ότι θα έφτανα να έχω ημερολόγιο ούτε που το φανταζόμουν και όμως με έκανε κάθε τι που σκεφτόμουν να το γράφω και να ξεθυμαίνω .! Αλλά όταν κάποια στιγμή όλα πήγαιναν καλά (δόξα τω θεώ) τις σελίδες που είχα γράψει ήθελα να τις σκίσω ήθελα όλα αυτά που είχα ζήσει να ήταν μια κακή ανάμνηση η ένα κακό όνειρο!! Κρίμα όμως που δεν ήταν τίποτε από όλα αυτά και τώρα όλα να ήταν φυσιολογικά!!!

Πάντα ο πατέρας μου έλεγε ότι : να μην σκέφτομαι έτσι και να μην το παίρνω κατάκαρδα και, και ,και, και, και ., όμως νομίζω ότι από όλα αυτά που έχω γράψει είχα δίκιο ότι αυτό το πρόβλημα -που μακάρι να ήταν μαθηματικό - μου έμπλεξε κάποιο μέρος από τη ζωή μου!! Αλλά έτσι είναι δεν μπορείς να το αλλάξεις!!

Κρίμα όμως …..αλλά τι να κάνουμε …. Πιστεύω ότι όλα τα παιδιά με πρόβλημα ή

προβλήματα υγείας είμαστε ήρωες..!!

Μετά από λίγο καιρό σκέφτηκα πως έπρεπε να βρω ένα άλλο στόχο και τελικά αποφάσισα πως θέλω να γίνω δάσκαλος/α και έτσι θα γίνει έβαλα ένα στόχο και δεν θα σταματήσω να τον κυνηγώ !!! ΑΑΑΑχαχαχαχα νομίζατε ότι θα τέλειωνα εδώ εεε?? όμως δεν τελείωσα!!

Το ΠΡΟΒΛΗΜΑ ας πούμε ότι είναι ένας φίλος ΝΑΙ ένας φίλος ,όπως στους φίλους συμπαραστεκόμαστε έτσι και αυτό μοιράζεται μαζί μας τον πόνο του !!

Κάποτε ένας μου είπε ότι το πρόβλημα είναι σαν ένα μωρό που για να είναι ήσυχο πρέπει να το φροντίζουμε , να είναι καθαρό ,να τρώει στην ώρα του, για να ΚΟΙΜΑΤΑΙ αλλά καθαρό εκεί που είναι…????!! Δεν γίνεται να είναι καθαρό!!!! Γι αυτό και θέλει κάποιες θυσίες.

Και τώρα ας πούμε ότι το πρόβλημα είναι σαν αυτοκίνητο σε λεωφόρους, δρόμους, δρομάκια, παντού βλέπεις ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ!!

Σε κάθε μίλι που τρέχεις πρέπει πάντα να ακολουθείς τις πινακίδες και τα απαγορευτικά και μερικές φόρες όμως δεν μπορείς να περνάς από παντού και άλλες περνάς σαν να μην έγινε τίποτα!!!

Πάντως όλα αυτά τέλειωσαν αν και με κακή αρχή ευτυχισμένο τέλος όπως στις ταινίες όπως είχα πει παραπάνω.!.!

Πάντως ποτέ μα ποτέ μην ξεχνάς ότι κι` αν γίνει , ότι και να έχει κακή αρχή πάντα θα έχει χαρούμενο τέλος. και αν γίνουν αλλαγές στη ζωή σου και η μισή να γκρεμιστεί που λέει ο λόγος να μην κωλώσεις (sorry κιόλας) θα την ξαναφτιάξεις και πολύ καλύτερα μάλιστα , Ποτέ να μην λυπηθείς και να στενοχωρηθείς!!!

ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ, ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ 
ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ «HAPPY END»

Για όσους δεν κωλώνουν λοιπόν..... (sorry δεν ζητάω εγώ.... )... για όσους χαμογελάνε και παλεύουν... δεν είναι μόνοι!!

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΝΟΣΟ CROHN ΚΑΙ ΕΛΚΩΔΗ ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΣΤΙΣ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009 ΚΑΙ ΩΡΑ 18.00 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΡΕΝΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ "ΙΦΝΕ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ" ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟΣ. 

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ 6907605369 Κο ΧΡΗΣΤΟ ΚΙΤΜΙΡΙΔΗ

Δείτε και εδώ

Αναρτήθηκε από Black~Martini την Δευτέρα, 02 Νοεμβρίου 2009 4:37 μμ 

Τα «μάρμαρα» και η Νίκη που «ξέχασε να κρύψει τα φτερά της»...

Αν ζούσε σήμερα ο Ίων Δραγούμης και 
ξαναέγραφε τηνυπέροχη «Σαμοθράκη» του, δεν θα επέμενε για τη Νίκη ότι: «Ξέχασε όμως να κρύψει τα φτερά της, λησμόνησε πως τα φορούσε φεύγοντας από το νησί της για πάντα σε ξένους τόπους. Και από τα φτερά την εγνώρισαν»
Ναι μεν πιο κάτω αναφερόμενος στην άλλη νίκη, σημειώνει εμφαντικά ότι: «ασάλευτη δεν είναι, παρά είναι φτερωτή και δεν στέκει σ΄ έναν τόπο παντοτινά» και «Η Νίκη πάντα φεύγει», νομίζω όμως ότι είτε πρόκειται για τη Νίκη της Σαμοθράκης είτε την άλλη, θα συμπλήρωνε μια φράση που απουσιάζει: «Εκτός και αν δεν έκρυψε τις φτερούγες της για να δείξει ότι θα της χρειαστούν για το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής». 

από το 2.46'' Η Νίκη... και η Αφροδίτη...

Τρεις ιδέες για τη Νίκη 

1. Η ήττα της Νίκης 
Όσοι έχουν επισκεφθεί το Μουσείο της Σαμοθράκης έχουν δει το γύψινο εκμαγείο της Νίκης. Δεν ξέρω αν σε κάποιους θυμίζει τις χάνδρες και τα καθρεφτάκια με τα οποία κάποτε ξεγελούσαν τους ιθαγενείς, όμως νομίζω ότι κανείς δεν θα διαφωνεί ότι με την παρουσία του δεν κάνει κάτι άλλο από το να καλλιεργεί την ψευδαίσθηση στους επισκέπτες, κυρίως δε στους ιστορικούς δικαιούχους της Νίκης. Τους νησιώτες κατοίκους της Σαμοθράκης.

Μπορεί εκ πρώτης όψεως να μη γίνεται αντιληπτό, όμως η κόπια αυτό ακριβώς το ρόλο επιτελεί. Την εκλογίκευση της απώλειας ενός μάλιστα από τα δυο τρία πλέον σημαντικά έργα τέχνης του πολιτισμού των Ελληνιστικών χρόνων. Επιπλέον ένα από τα δύο τρία πιο σπουδαία εκθέματα του ίδιου του Μουσείου του Λούβρου, που έχει διαθέσει για τη Θρακιώτισσα αυτή, μια ολόκληρη αίθουσα, που όμως δεν παύει να αποτελεί ένα χρυσό μεν, κλωβό δε, αφού βρίσκεται στα ξένα, για να θυμηθώ και έναν άλλο συμπατριώτη, το Γεώργιο Βιζυηνό.

Τα λέω αυτά διότι το εδώ αντίγραφο της Νίκης το οποίο εκτίθεται στο Μουσείο του νησιού ταυτόχρονα εκθέτει ολόκληρη την Ελληνική πολιτισμική παιδεία και Πολιτεία διαχέοντας στους πολίτες πολλαπλά αισθήματα κενού για τη συνολική της στάση. Όχι τόσο για την αρπαγή, απαγωγή και υπεξαίρεση -για ποιο άλλωστε πρώτα έργο τέχνης να μιλούσε- όσο την αποδοχή του εν λόγω υποκατάστατου. Την ψευδονίκη. Όπως και την ψευδοαφροδίτη της Μήλου, για την οποία θα μιλήσω μια άλλη φορά.

Αλήθεια θα ήταν ποτέ δυνατόν να δεχθεί κανείς γύψινα εκμαγεία αντί των μαρμάρων του Παρθενώνα; Και τι ανέδιδε αν όχι βλακεία η προ ολίγων ετών υπουργική εκείνη επιστολή για την επιστροφή λέγοντας: «Δεν είναι τα Μάρμαρα του Παρθενώνα ένα αυτόνομο μνημείο όπως λ.χ. η Αφροδίτη της Μήλου ή η Νίκη της Σαμοθράκης. Είναι διαμελισμένα στοιχεία του». Σε τι άλλο λοιπόν παρέπεμπε αυτό εάν όχι στην έμμεση πλην όμως σαφή παραίτηση από τα δύο αυτά «αυτόνομα μνημεία» του Λούβρου;

Ο λόγος ανήκει στο Δήμο της Σαμοθράκης. Το πρώτο πεδίο που μπορεί να κινηθεί είναι το ζήτημα της θερινής κατοικίας της ομώνυμης Νίκης. Έχω γράψει για αυτά, όπως και για το ρόλο το οποίο θα μπορούσαν να αναλάβουν οι περισσότερο παραθεριστές, παρά μέλη του ετήσιου συνεδρίου τους, Δημοσιογράφοι.  

Ένα δεύτερο, είναι η εκ μέρους της Ελληνικής πολιτείας, έγκριση προγράμματος συστηματικών ανασκαφών. Όχι μόνο για να βρεθεί το κεφάλι της Νίκης, όπως έλεγα σε άλλο γραπτό αλλά πλείστα όσα άλλα αριστουργήματα που περιμένουν υπομονετικά να βγουν στην επιφάνεια και που σήμερα είναι θαμμένα στο απέραντο αυτό πολιτισμικό κοιμητήριο.

Το τρίτο μπορεί να ξενίσει ή να ξινίσει ή και να προκαλέσει αρνητικό σχολιασμό, όμως είναι η μόνη ενδεδειγμένη κίνηση η οποία μπορεί να γίνει ως προς το πεδίο αυτό. Μιλώ για την υποβολή στο Υπουργείο πολιτισμού πρότασης για την απόσυρση του εκμαγείου, και ας το έβαζαν αν ήθελαν στη Βουλή, μια και προτάθηκε να ζητηθεί από το Λούβρο ένα ακόμη αντίγραφο. Είναι κάτι που αν μη τι άλλο θα διευκολύνει την έναρξη, το πρώτο βήμα του όλου σχεδίου παλιννόστησης της Νίκης. Ένα βήμα που οφείλει να είναι μελετημένο από εκατό μεριές. Τόσο ως προς την περίπτωση της θερινής κατοικίας όσο ακόμη και για τη μόνιμη κάποτε επιστροφή. Για τη διαδικασία βέβαια της οποίας δεν χρειάζονται ψευδαισθήσεις. Αν κάποιοι έχουν τέτοιες είναι αυτοί που έλεγα στην αρχή. Αν χρειάζεται κάτι είναι οι αισθήσεις και κυρίως μυαλό για το χειρισμό της υπόθεσης. Γιατί και εδώ πρόκειται για διανοητικά αναστενάρια ή και ντόμινο, σαν εκείνο που προκάλεσε η επιστολή για τα μάρμαρα του Παρθενώνα.

Υπάρχει κάτι ακόμη, ως προκαταβολική απάντηση σε όσους σπεύσουν να μιλήσουν για ουτοπία. Γιατί και αν ακόμη με όσα λέω άρχιζε κάποια στιγμή να αναπτύσσεται ένα τουριστικό ρεύμα από τη Γαλλική Δημοκρατία ειδικά προς τη Σαμοθράκη, σαν ένα δείγμα αναγνώρισης του δίκαιου της αλλά και έκφραση μιας ελάχιστης ηθικής αποζημίωσης, εγώ δεν θα έπαυα να μιλώ και να αγωνίζομαι για την επιστροφή. Αυτό έκανα το 1988, το ίδιο συνέχισα και το 2004, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των οκτώ αιώνων από την εισβολή των Σταυροφόρων και τη Φραγκοκρατία -πιο σωστά- τη Λατινοκρατία, στην περιοχή αυτή της Ρωμανίας.

Επιπλέον έχω να παρατηρήσω και το εξής. Αν σωστά διεκήρυττε ο Γάλλος εκείνος πολιτικός που έλεγε ότι η πολιτική οφείλει να είναι χειρισμός των συμβόλων, τότε τι άλλο ήταν αν δεν ήταν σύμβολο η εν λόγω επέτειος. Και τι άλλο ήταν αν δεν ήταν πολιτική ο χειρισμός της ίδιας; Τι άλλο επίσης ήταν η ανάδειξη του ζητήματος αυτού, με την κίνησή του σε μια τόσο ευγενική και πολιτισμική σφαίρα; Ποιος όμως από την ημεδαπή πολιτική, έστω τη Θρακική, θα ενδιαφέρονταν να το προβάλλει; 

περισσότερα...

Αν ζούσε σήμερα ο Ίων Δραγούμης και ξαναέγραφε την υπέροχη «Σαμοθράκη»του, δεν θα επέμενε για τη Νίκη ότι: «Ξέχασε όμως να κρύψει τα φτεράτης, λησμόνησε πως τα φορούσε φεύγοντας από το νησί της για πάντα σεξένους τόπους. Και από τα φτερά την εγνώρισαν»  Ναι μεν πιο κάτω αναφερόμενος στην άλλη νίκη, σημειώνει εμφαντικάότι: «ασάλευτη δεν είναι, παρά είναι φτερωτή και δεν στέκει σ΄ έναντόπο παντοτινά» και «Η Νίκη πάντα φεύγει», νομίζω όμως ότι είτεπρόκειται για τη Νίκη της Σαμοθράκης είτε την άλλη, θα συμπλήρωνε μιαφράση που απουσιάζει: «Εκτός και αν δεν έκρυψε τις φτερούγες της για ναδείξει ότι θα της χρειαστούν για το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής».   Τρεις ιδέες για τη Νίκη 1. Η ήττα της Νίκης Όσοιέχουν επισκεφθεί το Μουσείο της Σαμοθράκης έχουν δει το γύψινο εκμαγείοτης Νίκης. Δεν ξέρω αν σε κάποιους θυμίζει τις χάνδρες και τακαθρεφτάκια με τα οποία κάποτε ξεγελούσαν τους ιθαγενείς, όμως νομίζωότι κανείς δεν θα διαφωνεί ότι με την παρουσία του δεν κάνει κάτι άλλοαπό το να καλλιεργεί την ψευδαίσθηση στους επισκέπτες, κυρίως δε στουςιστορικούς δικαιούχους της Νίκης. Τους νησιώτες κατοίκους τηςΣαμοθράκης. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να μη γίνεται αντιληπτό, όμως η κόπια αυτόακριβώς το ρόλο επιτελεί. Την εκλογίκευση της απώλειας ενός μάλιστα απότα δυο τρία πλέον σημαντικά έργα τέχνης του πολιτισμού των Ελληνιστικώνχρόνων. Επιπλέον ένα από τα δύο τρία πιο σπουδαία εκθέματα του ίδιουτου Μουσείου του Λούβρου, που έχει διαθέσει για τη Θρακιώτισσα αυτή,μια ολόκληρη αίθουσα, που όμως δεν παύει να αποτελεί ένα χρυσό μεν,κλωβό δε, αφού βρίσκεται στα ξένα, για να θυμηθώ και έναν άλλοσυμπατριώτη, το Γεώργιο Βιζυηνό. Τα λέω αυτά διότι το εδώ αντίγραφο της Νίκης το οποίο εκτίθεται στοΜουσείο του νησιού ταυτόχρονα εκθέτει ολόκληρη την Ελληνική πολιτισμικήπαιδεία και Πολιτεία διαχέοντας στους πολίτες πολλαπλά αισθήματα κενούγια τη συνολική της στάση. Όχι τόσο για την αρπαγή, απαγωγή καιυπεξαίρεση -για ποιο άλλωστε πρώτα έργο τέχνης να μιλούσε- όσο τηναποδοχή του εν λόγω υποκατάστατου. Την ψευδονίκη. Όπως και τηνψευδοαφροδίτη της Μήλου, για την οποία θα μιλήσω μια άλλη φορά. Αλήθεια θα ήταν ποτέ δυνατόν να δεχθεί κανείς γύψινα εκμαγεία αντίτων μαρμάρων του Παρθενώνα; Και τι ανέδιδε αν όχι βλακεία η προ ολίγωνετών υπουργική εκείνη επιστολή για την επιστροφή λέγοντας: «Δεν είναιτα Μάρμαρα του Παρθενώνα ένα αυτόνομο μνημείο όπως λ.χ. η Αφροδίτη τηςΜήλου ή η Νίκη της Σαμοθράκης. Είναι διαμελισμένα στοιχεία του». Σε τιάλλο λοιπόν παρέπεμπε αυτό εάν όχι στην έμμεση πλην όμως σαφή παραίτησηαπό τα δύο αυτά «αυτόνομα μνημεία» του Λούβρου; Ο λόγος ανήκει στο Δήμο της Σαμοθράκης. Το πρώτο πεδίο που μπορεί νακινηθεί είναι το ζήτημα της θερινής κατοικίας της ομώνυμης Νίκης. Έχωγράψει για αυτά, όπως και για το ρόλο το οποίο θα μπορούσαν νααναλάβουν οι περισσότερο παραθεριστές, παρά μέλη του ετήσιου συνεδρίουτους, Δημοσιογράφοι. Ένα δεύτερο, είναι η εκ μέρους της Ελληνικήςπολιτείας, έγκριση προγράμματος συστηματικών ανασκαφών. Όχι μόνο για ναβρεθεί το κεφάλι της Νίκης, όπως έλεγα σε άλλο γραπτό αλλά πλείστα όσαάλλα αριστουργήματα που περιμένουν υπομονετικά να βγουν στην επιφάνειακαι που σήμερα είναι θαμμένα στο απέραντο αυτό πολιτισμικό κοιμητήριο. Το τρίτο μπορεί να ξενίσει ή να ξινίσει ή και να προκαλέσει αρνητικόσχολιασμό, όμως είναι η μόνη ενδεδειγμένη κίνηση η οποία μπορεί ναγίνει ως προς το πεδίο αυτό. Μιλώ για την υποβολή στο Υπουργείοπολιτισμού πρότασης για την απόσυρση του εκμαγείου, και ας το έβαζαν ανήθελαν στη Βουλή, μια και προτάθηκε να ζητηθεί από το Λούβρο ένα ακόμηαντίγραφο. Είναι κάτι που αν μη τι άλλο θα διευκολύνει την έναρξη, τοπρώτο βήμα του όλου σχεδίου παλιννόστησης της Νίκης. Ένα βήμα πουοφείλει να είναι μελετημένο από εκατό μεριές. Τόσο ως προς τηνπερίπτωση της θερινής κατοικίας όσο ακόμη και για τη μόνιμη κάποτεεπιστροφή. Για τη διαδικασία βέβαια της οποίας δεν χρειάζονταιψευδαισθήσεις. Αν κάποιοι έχουν τέτοιες είναι αυτοί που έλεγα στηναρχή. Αν χρειάζεται κάτι είναι οι αισθήσεις και κυρίως μυαλό για τοχειρισμό της υπόθεσης. Γιατί και εδώ πρόκειται για διανοητικάαναστενάρια ή και ντόμινο, σαν εκείνο που προκάλεσε η επιστολή για ταμάρμαρα του Παρθενώνα. Υπάρχει κάτι ακόμη, ως προκαταβολική απάντηση σε όσους σπεύσουν ναμιλήσουν για ουτοπία. Γιατί και αν ακόμη με όσα λέω άρχιζε κάποιαστιγμή να αναπτύσσεται ένα τουριστικό ρεύμα από τη Γαλλική Δημοκρατίαειδικά προς τη Σαμοθράκη, σαν ένα δείγμα αναγνώρισης του δίκαιου τηςαλλά και έκφραση μιας ελάχιστης ηθικής αποζημίωσης, εγώ δεν θα έπαυα ναμιλώ και να αγωνίζομαι για την επιστροφή. Αυτό έκανα το 1988, το ίδιοσυνέχισα και το 2004, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των οκτώ αιώνωναπό την εισβολή των Σταυροφόρων και τη Φραγκοκρατία -πιο σωστά- τηΛατινοκρατία, στην περιοχή αυτή της Ρωμανίας. Επιπλέον έχω να παρατηρήσω και το εξής. Αν σωστά διεκήρυττε ο Γάλλοςεκείνος πολιτικός που έλεγε ότι η πολιτική οφείλει να είναι χειρισμόςτων συμβόλων, τότε τι άλλο ήταν αν δεν ήταν σύμβολο η εν λόγω επέτειος.Και τι άλλο ήταν αν δεν ήταν πολιτική ο χειρισμός της ίδιας; Τι άλλοεπίσης ήταν η ανάδειξη του ζητήματος αυτού, με την κίνησή του σε μιατόσο ευγενική και πολιτισμική σφαίρα; Ποιος όμως από την ημεδαπήπολιτική, έστω τη Θρακική, θα ενδιαφέρονταν να το προβάλλει;  περισσότερα...

Εξωτικά είδη εισβάλλουν στις ελληνικές θάλασσες

Την... καυτή ανάσα της κλιματικής αλλαγής νιώθουν ήδη τα πολύτιμα θαλάσσια οικοσυστήματα της χώρας μας. Τα πλέον πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα αποδεικνύουν πως η μέση ετήσια θερμοκρασία των ελληνικών θαλασσών (Αιγαίο και Ιόνιο) έχει αυξηθεί από το 1985 κατά 0,8C -αλλαγή που δείχνει να είναι μη αναστρέψιμη- ενώ τα ξενικά, εξωτικά είδη θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας πλημμυρίζουν τα ελληνικά νερά, ξεπερνώντας πλέον τα 190.

Οι συνέπειες στη βιοποικιλότητα, την αλιεία αλλά και τον τουρισμό προβλέπονται σημαντικές -προειδοποιούν οι επιστήμονες- αν δεν προκύψουν ριζικές αλλαγές στην περιβαλλοντική πολιτική.

Τα πρώτα αποτελέσματα του διεθνούς ερευνητικού προγράμματος SESAME, που μελετά από τα τέλη του 2006 τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα δείχνουν πως η «τροπικοποίηση» της Μεσογείου δεν είναι μια πιθανότητα του μακρινού μέλλοντος.

Στοιχεία
Σύμφωνα με τα δεδομένα που παρουσιάστηκαν πριν από λίγες μέρες στην Αθήνα στο Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών -εν όψει και της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές αλλαγές στην Κοπεγχάγη τον ερχόμενο Δεκέμβριο- η μεταβολή της μέσης ετήσιας θερμοκρασίας στις ελληνικές θάλασσες από τη δεκαετία του 90 είναι μεγαλύτερη από τον παγκόσμιο μέσο όρο.

Ειδικότερα, οι μελέτες που έχει πραγματοποιήσει ο θαλάσσιος βιολόγος δρ Διονύσης Ραϊτσος, στηριζόμενος σε δορυφορικές μετρήσεις της NASA, δείχνουν πως η θερμοκρασία του Αιγαίου και του Ιονίου τη δεκαετία 1985 -1996 ήταν κατά μέσο όρο 18,5C.

Μετά το 1997 ανέβηκε στους 19,3C, καλύπτοντας μια απόσταση 0,8C, όταν ο παγκόσμιος μέσος όρος της αύξησης είναι 0,5C. «Από τα μέσα της δεκαετίας του 90 παρατηρούμε μια ραγδαία αύξηση της θερμοκρασίας των ελληνικών θαλασσών που δείχνει να μην έχει τάσεις επαναφοράς σε παλαιότερες τιμές» τονίζει ο ερευνητής.

«Η αύξηση των 0,8C είναι σημαντική και μπορεί να επηρεάσει το σύνολο της ζωής, από το φυτοπλαγκτόν και το ζωοπλαγκτόν μέχρι τα ψάρια και τα θηλαστικά» εξηγεί ο ίδιος.

Οι αναλύσεις του κ. Ραϊτσου έδειξαν πως το ψυχρότερο έτος της εξεταζόμενης περιόδου είναι το 1993, ενώ έπειτα από αυτό η αύξηση είναι προφανής.

«Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα με παγκόσμια δεδομένα προκύπτει πως η αλλαγή δεν είναι τοπικό φαινόμενο, αλλά μέρος της κλιματικής αλλαγής που πλήττει όλο τον πλανήτη» επισημαίνει ο ερευνητής του ΕΛΚΕΘΕ, συμπληρώνοντας πως η θερμοκρασία της θάλασσας αυξάνεται ακολουθώντας την πορεία της θερμοκρασίας του αέρα με καθυστέρηση ενός μήνα.

Η αλλαγή αυτή έχει επιτρέψει σε περισσότερα από 190 εξωτικά είδη να εισβάλουν στις ελληνικές θάλασσες, όπως ο τοξικός για τον άνθρωπο λαγοκέφαλος (Lagocephalus sceleratus), το ψάρι - φούσκα (Sphoeroides pachygaster) που μπήκε από το Γιβραλτάρ, η τροπική μέδουσα του Ειρηνικού (Phyllorhiza punctata), που εθεάθη για πρώτη φορά στη Λευκάδα το 2005, εξωτικά φύκια κ.ά.

Σύμφωνα με τις πιο επικαιροποιημένες μελέτες της διευθύντριας ερευνών του ΕΛΚΕΘΕ, δρος Αργυρώς Ζενέτου, η Ελλάδα κατατάσσεται 6η ανάμεσα σε 11 μεσογειακές χώρες, όσον αφορά στο πλήθος των εξωτικών ειδών που φιλοξενεί. Στις θάλασσες της χώρας μας έχουν εγκατασταθεί 106 είδη, ενώ άλλα 86 εντοπίζονται περιστασιακά. Πρώτο στη λίστα εμφανίζεται το Ισραήλ με 389 ξενικά είδη, ενώ ακολουθούν η Τουρκία, η Ιταλία, ο Λίβανος και η Αίγυπτος.

Η τάση αυτή αναμένεται να έχει σοβαρές συνέπειες σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας όπως ο τουρισμός και η αλιεία. Ο καθηγητής του πανεπιστημίου Αιγαίου και διευθυντής του εργαστηρίου εφαρμοσμένων οικονομικών του περιβάλλοντος, Μιχάλης Σκούρτος, αναπτύσσει στο πλαίσιο του SESAME τρία σενάρια για να εκτιμήσει τις δυνατότητες των οικοσυστημάτων να κρατήσουν σταθερή τη βιοποικιλότητά τους, να εξακολουθήσουν να είναι θελκτικά για τους τουρίστες και να έχουν αλιευτικά αποθέματα.

Τα σενάρια λαμβάνουν υπόψη μια σειρά από παραμέτρους, όπως την εξέλιξη των δημογραφικών και οικονομικών δεδομένων, την περιβαλλοντική πολιτική, τον βαθμό παγκοσμιοποίησης αξιών και θεσμών, την εξέλιξη των γεωργικών πρακτικών και τα φυτοφάρμακα κ.ά.

«Αν τα πράγματα εξελιχθούν με την τάση που έχουν σήμερα, χωρίς να αλλάξουν οι πολιτικές και οι προτεραιότητες, το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο για τον τουρισμό και την αλιεία» δηλώνει ο κ. Σκούρτος.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ SΕSΑΜΕ
Μελετά τις κλιματικές αλλαγές

Το SESAME, που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, έχει στόχο να εκτιμήσει τις αλλαγές που συνέβησαν τα τελευταία 50 χρόνια στα θαλάσσια οικοσυστήματα της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας καθώς και να προβλέψει τις αντιδράσεις τους στις κλιματικές αλλαγές και τις επιπτώσεις στις εθνικές οικονομίες.

Στο πρόγραμμα συμμετέχουν 380 επιστήμονες από 58 Ινστιτούτα 23 χωρών (από τη Γερμανία και τη Ρωσία ως την Αίγυπτο και το Μαρόκο και από την Ισπανία ως τη Γεωργία), ενώ τον γενικό συντονισμό έχει ο αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), Ευάγγελος Παπαθανασίου.

Το SESAME ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2006 και αναμένεται να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2010 ή στις αρχές του 2011. Μέχρι σήμερα έχουν ολοκληρωθεί επιτυχώς τρεις μεγάλες ωκεανογραφικές αποστολές. Αξίζει να σημειωθεί πως στο πλαίσιο του προγράμματος δύο επιστήμονες από το ΕΛΚΕΘΕ «φιλοξενήθηκαν» για πρώτη φορά σε τουρκικό ωκεανογραφικό πλοίο για να κάνουν μαζί τα προγραμματισμένα πειράματα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Ευάγ. Παπαθανασίου Συντονιστής του διεθνούς προγράμματος SESAME

Υπάρχει ο χρόνος για λύσεις
Η υπερθέρμανση του πλανήτη οδηγεί συστηματικά τα τελευταία χρόνια σε κλιματικές αλλαγές που στο μέλλον μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ευημερία των ανθρώπων και την επιβίωση φυτών και ζώων σε όλο τον κόσμο. Θέλω να πιστεύω πως υπάρχει ακόμα ο χρόνος αλλά και οι λύσεις, ώστε το πρόβλημα μελλοντικά να περιοριστεί.

Οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοσθούν έχουν συζητηθεί σε παγκόσμιες διασκέψεις. Το ζήτημα όμως είναι να υιοθετηθούν χωρίς παρεκκλίσεις και από τις εθνικές κυβερνήσεις. Εν όψει και της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές αλλαγές στην Κοπεγχάγη, το πρόγραμμα SESAME στέλνει ένα μήνυμα για το μέλλον των θαλασσών μας, που χρειάζονται προστασία.