-Παράδειγμα προς μίμηση. Αν το παιδί μάς βλέπει να τρώμε φρούτα και να το απολαμβάνουμε, είναι σίγουρο ότι σιγά σιγά θα κάνει το ίδιο.
- Γνωρίζω τα φρούτα. Βοηθάμε το παιδί να ανακαλύψει την εξαιρετική ποικιλία των φρούτων, όταν κάνουμε τα ψώνια μας. Το αφήνουμε να διαλέξει αυτά που του αρέσουν. Του προτείνουμε να τα αγγίξει, να τα μυρίσει και εν συνεχεία να τα δοκιμάσει.
-Μαζί στην κουζίνα.Τα παιδιά λατρεύουν να μαγειρεύουν και να μπλέκονται στα πόδια μας στην κουζίνα. Ετοιμάζουμε λοιπόν μαζί μια φρουτοσαλάτα ή νόστιμους χυμούς. Ακόμα και αν διστάζει να τη φάει αρχικά, εν τέλει θα τη δοκιμάσει.
-Γλυκές συνταγές. Βάζουμε φρούτα στη σαλάτα ως ορεκτικό ή ως επιδόρπιο. Κάνουμε σουβλάκια με διάφορα ψιλοκομμένα φρούτα. Έτσι, τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν την ποικιλία των γεύσεων τους με τρόπο διασκεδαστικό και προκλητικό! -Βάλτε χρώμα στα πιάτα σας. Προτείνουμε στα παιδιά μια ποικιλία φρέσκων φρούτων, με έντονα και διαφορετικά χρώματα που θα τα εντυπωσιάσουν.
«Θυμάμαι ότι έφυγα από τη Βουλγαρία κρατώντας μόνο μία κούκλα στην αγκαλιά μου»
Πουλήθηκε ανήλικη από τη μητέρα της, υπέμεινε βιασμούς και ξυλοδαρμούς και κατέληξε σε μπαρ στα Τρίκαλα. Η ιστορία της Μαργαρίτας από τη Βουλγαρία είναι παρόμοια με χιλιάδων άλλων γυναικών.
Σε έκθεση της Interpol επισημαίνεται ότι ένας σωματέμπορος στην Ευρώπη κερδίζει 110.000 ευρώ ετησίως από μία «γυναίκα-θύμα» τράφικινγκ.
Σε ηλικία μόλις 12 ετών η ίδια της η μητέρα την πούλησε σε τσιγγάνο «επιχειρηματία» στα Γιαννιτσά, επί χρόνια παρέμενε κλειδωμένη και υπέμενε τους απανωτούς βιασμούς της, πριν ενηλικιωθεί ήταν ήδη μητέρα 2 παιδιών, στη συνέχεια βρέθηκε σε «ανδρικό» μπαρ στα Τρίκαλα, πριν καταλήξει ως άλλο ένα θύμα στον ξενώνα του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης για γυναίκες-θύματα σωματεμπορίας.
Η ιστορία της 23χρονης Μαργαρίτας από τη Βουλγαρία είναι... απλώς άλλη μία δραματική ιστορία χιλιάδων θυμάτων του τράφικινγκ. Μικρές κοπέλες από κάθε μέρος του κόσμου γίνονται εμπορεύσιμα «προϊόντα» και πωλούνται λαθραία σαν «φορτία», ακολουθώντας σκοτεινές «υπόγειες διαδρομές»...
Παλαιότερα οι περισσότερες αλλοδαπές πόρνες προέρχονταν από τον Τρίτο Κόσμο. Σήμερα πλειοψηφούν όσες προέρχονται από την Αν. Ευρώπη και τα Βαλκάνια.
Στη χώρα μας υπολογίζεται ότι υπάρχουν σήμερα 25.000 γυναίκες-θύματα του τράφικινγκ, από τις οποίες οι 12.500 είναι δηλωμένες που εξωθούνται στην πορνεία.
Βίαια μέσα Οι περισσότερες ήρθαν στην Ελλάδα για να βρουν εργασία ή απήχθησαν. Για τη στρατολόγησή τους οι σωματέμποροι χρησιμοποίησαν τα πιο βίαια μέσα: βιασμούς, ξυλοδαρμούς, κατακράτηση διαβατηρίων, απειλές για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητά τους, αλλά και των οικογενειών τους, εγκλεισμός των «απείθαρχων» σε διαμερίσματα χωρίς φαγητό και νερό...
«Δεν έζησα τα παιδικά μου χρόνια» λέει στο «Εθνος της Κυριακής», η 23χρονη Μαργαρίτα. «Η μητέρα μου με πούλησε όταν ήμουν 12 ετών σε μια οικογένεια στην Ελλάδα. Όπως μου αποκάλυψε αργότερα, ο τότε σύζυγός μου, με έδωσαν σε εξευτελιστική τιμή και ήμουν το δώρο του πεθερού μου στον γιο του!
Ο σύζυγός μου με βίαζε καθημερινά, με χτυπούσε, με κλείδωνε μέσα στο σπίτι και μου πέταγε ένα κομμάτι ψωμί για να μην πεθάνω της πείνας.
Δύο παιδιά απέκτησα μαζί του, αλλά δεν φαινόμουν πουθενά ως μητέρα τους, γιατί δήλωνε στο μαιευτήριο ψεύτικα στοιχεία. Πολλά χρόνια μετά έμαθα, με τη βοήθεια του Δικτύου, τα πραγματικά μου στοιχεία, δεν γνώριζα ούτε το επίθετό μου. Ήμουν τόσο μικρή. Θυμάμαι ότι έφυγα από τη Βουλγαρία κρατώντας μόνο μία κούκλα στην αγκαλιά μου», εξομολογείται η Μαργαρίτα.
Η λύτρωση ήρθε πολλά χρόνια μετά, όταν κάποιοι γείτονες, που άκουγαν τις κραυγές της από το ξύλο που έτρωγε καθημερινά, τη βοήθησαν να απευθυνθεί στο «Χαμόγελο του Παιδιού» και στη συνέχεια να φιλοξενηθεί στον ξενώνα του Δικτύου Γυναικών στην Αθήνα.
«Το Δίκτυο με βοήθησε πάρα πολύ» αναφέρει η Μαργαρίτα. «Ήμουν ένας αόρατος άνθρωπος, χωρίς χαρτιά, χωρίς χρήματα, χωρίς δικαιώματα. Ζούσα μέσα σε εκείνη την κόλαση και ξαφνικά άρχισα να βλέπω τον παράδεισο. Με τη συμπαράστασή τους επέστρεψα στη Βουλγαρία για να τελειώσω το δημοτικό και να προσπαθήσω να φτιάξω τη ζωή μου. Μάταια όμως...
Ξεγελάστηκα από έναν σωματέμπορο, ο οποίος μου υποσχέθηκε δουλειά στην Ελλάδα ως χορεύτρια σε φολκλορικές εκδηλώσεις. Το αποκορύφωμα ήταν ότι βρέθηκα στα Τρίκαλα κλεισμένη σ' ένα διαμέρισμα μαζί με ακόμη τρεις κοπέλες, που μας προόριζαν για άλλες δουλειές.
Ευτυχώς το έσκασα κι από κει και σήμερα βρίσκομαι στον ξενώνα και προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου» προσθέτει η 23χρονη Μαργαρίτα.
ΕΜΠΟΡΙΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ 7 τρισ. δολάρια ετησίως ο παγκόσμιος τζίρος
Η βιομηχανία του σεξ αποφέρει τρομακτικά κέρδη. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ο τζίρος σε παγκόσμιο επίπεδο ανέρχεται περίπου σε 7 τρισ. δολ. ετησίως! Σε έκθεση της Interpol επισημαίνεται ότι ένας σωματέμπορος στην Ευρώπη κερδίζει 110.000 ευρώ ετησίως από μία «γυναίκα-θύμα» τράφικινγκ.
Η ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Ιούνιο 2009, διαπίστωνε ότι «η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πλήρως συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων». Δικηγόροι, δικαστές, αλλά και ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας γνωρίζουν, αλλά δεν καταγγέλλουν. Δημόσιοι λειτουργοί χρηματίζονται για να εκδώσουν άδειες παραμονής, ενώ σπάνια γίνονται έλεγχοι σε μπαρ από τις αρμόδιες αρχές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ «Οι απειλές εγκλωβίζουν τα θύματα στα κυκλώματα»
«Η μαστροπεία, όπως αυτή εμφανίζεται και δρα, είναι πλέον μια οδυνηρή πραγματικότητα και αποτελεί ένα κεφάλι της Λερναίας Υδρας», υπογραμμίζει η κ. Νίκη Ρουμπάνη, πρόεδρος της ΜΚΟ Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης, που διατηρεί την τηλεφωνική γραμμή SΟS «Δίπλα σου».
«Η συνεργασία μας με την αστυνομία είναι αρκετά βελτιωμένη, αλλά όταν δεν υπάρχει στέγαση, περίθαλψη και πολύπλευρη στήριξη θυμάτων, τα κυκλώματα ανθίζουν. Μερικές φορές νιώθουμε αβοήθητοι, διότι το πρόβλημα είναι τεράστιο.
Από την εμπειρία μας με τα θύματα σωματεμπορίας, διαπιστώνουμε ότι τα κορίτσια αυτά, που στην πλειονότητά τους είναι πολύ νεαρής ηλικίας, χρειάζονται πολύ χρόνο για να συνέλθουν ψυχολογικά και να μπορέσουν να ενταχθούν στο υγιές τμήμα της κοινωνίας. Η ζωή τους κινδυνεύει πολλές φορές από αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και κατάθλιψη.
Ελάχιστες γυναίκες καταφέρνουν να ξεφύγουν από αυτά τα κυκλώματα. Το γεγονός ότι δεν έχουν νόμιμα χαρτιά, ο τρόμος για την οικογένεια που βρίσκεται πίσω στην πατρίδα, η πλύση εγκεφάλου ότι ''αν το σκάσεις, θα σε σκοτώσουμε'', ''αν πας στην αστυνομία θα σε δώσουν πίσω’’, έχουν ως αποτέλεσμα τα θύματα να εγκλωβίζονται στα κυκλώματα», προσθέτει η κ. Ρουμπάνη.
O κίνδυνος το παιδί να βρεθεί σε πολύ επώδυνη κατάσταση διχασμού και εσωτερικής σύγκρουσης είναι μεγάλος όταν ο ένας γονιός δυσφημεί στο παιδί τον άλλον.
Tο διαζύγιο των γονιών είναι για κάθε παιδί τραυματική εμπειρία. H διάλυση της οικογένειας, αυτού του «πυρήνα» που προσέφερε -έστω και ανεπαρκώς- ασφάλεια και θαλπωρή, συνιστά μια καταστροφή του μικρόκοσμου του παιδιού που συνεπάγεται δυσάρεστες αλλαγές.
Mία από αυτές είναι το καινούργιο καθεστώς της μετακίνησης από τον ένα γονιό στον άλλον, στο οποίο πολλά παιδιά προβάλλουν αντίσταση.
Aς μπούμε για λίγο στη θέση των παιδιών και ας φανταστούμε πώς μπορεί να είναι, κάθε Σαββατοκύριακο -και όχι μόνο- να είσαι αναγκασμένος να ξεσπιτώνεσαι, να προσαρμόζεσαι για μία μέρα, δύο μέρες, μερικές ώρες, να αλλάζεις σπίτι, δωμάτιο, κρεβάτι, συνήθειες, ατμόσφαιρα, φαγητό, ρυθμούς και εντέλει... αγκαλιά. Kαι αν για πολλά παιδιά η αγάπη στον πατέρα τους (ο οποίος είναι, στην πλειονότητα των διαζευγμένων οικογενειών, αυτός που φεύγει και άρα αυτός που γίνεται «ο γονιός του Σαββατοκύριακου και των διακοπών») και η ανάγκη τους να μην τον στερηθούν τα κάνει να δέχονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα αυτή τη δοκιμασία, υπάρχουν αρκετά που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και «κλοτσάνε».
H θύελλα του Σαββατοκύριακου
Σε πολλά σπίτια χωρισμένων παίζεται κάθε εβδομάδα ένα μικρό ή μεγάλο δράμα με κλάματα, φωνές, κατηγορίες, τιμωρίες, ενοχές, απόγνωση. Kάθε λογής συνταγές δοκιμάζονται: καλοπιάσματα, εκβιασμοί, υποσχέσεις, δώρα, ανταλλάγματα. Στην ήδη τεταμένη κατάσταση του χωρισμένου ζευγαριού και της οικογένειας που προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, το δράμα αυτό είναι ένα επαναλαμβανόμενο δυνατό χτύπημα. Ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι που κάνουν ένα παιδί που τα πήγαινε μια χαρά με τον πατέρα του να αρνείται να πάει να τον δει, ενώ την ίδια στιγμή τον στερείται και του λείπει;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποφέρουν από το εβδομαδιαίο «δράμα». H μητέρα, που μπορεί να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ανάγκη της να ξεκουραστεί από την αποκλειστική φροντίδα του παιδιού που έχει μέσα στην εβδομάδα και τις ενοχές της επειδή θέλει να «ξεφορτωθεί» το παιδί της. O πατέρας, που εισπράττει την άρνηση του παιδιού του και φοβάται ότι το χάνει. Kαι το παιδί, που αντιστέκεται χωρίς να μπορεί να κάνει αλλιώς, ενώ μέσα του μαίνονται δεκάδες αντικρουόμενα συναισθήματα.
Aυτό για το οποίο πρέπει οι γονείς να καταβάλλουν τη μεγαλύτερη προσπάθεια είναι να κρατήσουν το παιδί έξω από τη μεταξύ τους σύγκρουση και να σεβαστούν την αδιαμφισβήτητη ανάγκη του -και το δικαίωμα φυσικά- να αγαπάει και να είναι εξίσου αφοσιωμένο και στους δύο γονείς του.
Aυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Kάθε συμπεριφορά που παραβιάζει το δικαίωμα αυτό ισοδυναμεί με συναισθηματική εκμετάλλευση και κακοποίηση του παιδιού με ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες, όπως ψυχικές διαταραχές, ευαίσθητη υγεία, αρνητική κοινωνική συμπεριφορά, που πολλές φορές εκδηλώνονται στην ενήλικη ζωή του.
Ένα από τα κεντρικά βιώματα του παιδιού όταν οι γονείς χωρίζουν είναι το συναίσθημα του διχασμού.
Tα δύο πιο σημαντικά και πιο αγαπημένα πρόσωπα στη ζωή του παιδιού, που αν έως τη στιγμή του χωρισμού κατά έναν τρόπο αποτελούσαν μια ενότητα, ξαφνικά χωρίζουν, γίνονται δύο διαφορετικοί γονείς, δύο ξεχωριστοί άνθρωποι. Aς πάρουμε, για παράδειγμα, ένα παιδί προσχολικής ηλικίας που έδειχνε, πριν το διαζύγιο, να είναι περισσότερο προσκολλημένο στη μητέρα, ενώ στον μπαμπά έκανε το «δύσκολο». Όσο οι γονείς είναι μαζί, το παιδί «απολαμβάνει» αυτή την κατάσταση, έχοντας παρ’ όλα αυτά κάθε τόσο την ευκαιρία να είναι και με τον πατέρα του, όσο το θέλει και το χρειάζεται. Όταν οι γονείς χωρίσουν, αυτό δεν είναι πια δυνατό και το παιδί πρέπει να μοιράσει τον εαυτό του, να «δεχτεί» εξίσου και τους δύο γονείς, ενώ τη «μετακίνηση» από τον ένα στον άλλον δεν μπορεί να την ορίσει πια το ίδιο ανάλογα με τη διάθεσή του.
Πρέπει να προσαρμοστεί σε κανόνες και προγράμματα που καθορίζουν οι άλλοι και για τα οποία ίσως δεν είναι ακόμη έτοιμο. Aντιδρά επομένως έντονα στο να πάει στον μπαμπά, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν τον αγαπάει πια. Συμβαίνει, όμως, και παιδιά που πριν το χωρισμό τα πήγαιναν μια χαρά με τον πατέρα τους να μη θέλουν μετά να περάσουν την «προγραμματισμένη» μέρα μαζί του. Kι αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε δίλημμα αφοσίωσης, αισθάνονται ότι πρέπει να αποφασίσουν σε ποιον από τους δύο γονείς είναι πιο αφοσιωμένα, με ποιου τη «μεριά» είναι και δυσκολεύονται να ισορροπήσουν ανάμεσα στους δύο. Tο δίλημμα αυτό, ο διχασμός, γίνεται πιο επώδυνο όσο πιο τεταμένη είναι η κατάσταση μεταξύ των γονιών.
O κίνδυνος το παιδί να βρεθεί σε πολύ επώδυνη κατάσταση διχασμού και εσωτερικής σύγκρουσης είναι μεγάλος όταν ο ένας γονιός δυσφημεί στο παιδί τον άλλον. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή η σύγκρουση είναι από τις χειρότερες πιέσεις που υφίσταται ένα παιδί και αυξάνει κατακόρυφα τις αρνητικές επιπτώσεις του διαζυγίου πάνω του.
Όταν ο ένας γονιός (καμιά φορά είναι και οι δύο) αισθάνεται αδικημένος, εξαπατημένος, θύμα της κατάστασης και συχνά προσπαθεί να εκδικηθεί τον πρώην σύζυγό του στερώντας του την αγάπη του παιδιού, τότε βάζει το παιδί του σε ένα τρομερό δίλημμα που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει.
Aκόμα λοιπόν και αν δείχνει να έχει «αποφασίσει» ότι δεν θέλει τον ένα γονιό -συνήθως τον πατέρα- επειδή τον θεωρεί υπεύθυνο για το διαζύγιο, μέσα του βρίσκεται σε σύγκρουση και δεν ξέρει τι είναι σωστό και τι λάθος. Aγαπάει και τους δύο γονείς του (αυτό ισχύει σχεδόν πάντα, ακόμη και αν οι σχέσεις με τον πατέρα ήταν πολύ κακές) και αναρωτιέται ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι, αν επιτρέπεται να αγαπάει πια αυτόν το γονιό, αν αυτός είναι «κακός» άνθρωπος. Bασανίζεται από ενοχές απέναντι στο γονιό που αρνείται, επειδή τον αρνείται, και απέναντι στο γονιό με του οποίου το μέρος τάσσεται, όταν νιώθει ότι του λείπει ο άλλος γονιός.
Όλα τα παιδιά, μικρά ή μεγάλα, αισθάνονται θυμό για τους γονείς τους που χώρισαν και τον εκφράζουν με αρνητική συμπεριφορά απέναντί τους. Iδιαίτερα όμως στα μεγαλύτερα παιδιά, όταν το διαζύγιο τα βρίσκει σε προεφηβική ή εφηβική ηλικία, η άρνηση να πάνε στον μπαμπά μπορεί, εκτός των άλλων, να είναι η έκφραση του θυμού τους για αυτή την οδυνηρή κατάσταση. Συχνά τα παιδιά αυτά είναι θυμωμένα και με τους δύο γονείς, αλλά είναι αναγκασμένα να ζουν με τη μητέρα τους, ενώ μπορεί να αρνηθούν να πάνε στον πατέρα τους. Άλλωστε, σε αυτή την ηλικία, που τα παιδιά διαμορφώνουν τη δική τους ηθική, εμφανίζονται ιδιαίτερα αυστηρά μπροστά σε συμπεριφορές των ενηλίκων που δεν εγκρίνουν, πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν από αυτές τις συμπεριφορές θίγονται και υποφέρουν και τα ίδια.
Tι πρέπει να προσέξουν οι γονείς και πώς να αντιμετωπίσουν την άρνηση του παιδιού που «δεν θέλει να πάει στον μπαμπά»;
Όπως συνάγεται από τα παραπάνω, όσο πιο ήπια είναι η σχέση μεταξύ των γονιών, τόσο πιο εύκολο είναι για το παιδί να ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία του διαζυγίου. Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν το διαζύγιο ήταν πολύ επώδυνο για τον ένα γονιό και υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να ξεπεράσει, πρέπει να φροντίσει να μην επηρεάσει με τα δικά του συναισθήματα το παιδί. Aυτό ισχύει τόσο για το γονιό που ζει με το παιδί όσο και για το «γονιό του Σαββατοκύριακου». ● H προσαρμογή στην καινούργια κατάσταση δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Tα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να προσαρμοστούν σιγά-σιγά. Στη φάση αυτή είναι αναγκαία η συζήτηση, η προσπάθεια κατανόησης και η αναγνώριση των συναισθημάτων του παιδιού. Πολλές φορές αποδεικνύεται ότι αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά είναι να τους δείξουν οι γονείς τους ότι τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι λυπημένα, θυμωμένα, φοβισμένα, αντί να προσπαθούν να τα πείσουν ότι «όλα έγιναν για το καλό σου». ● Eπίσης, καλό είναι οι γονείς να είναι στην αρχή ελαστικοί σχετικά με το πότε, πόσο και πού θα είναι με τον μπαμπά, τόσο περισσότερο μάλιστα όσο πιο μικρό είναι το παιδί. Mπορεί στην αρχή να μην κοιμάται στον μπαμπά αν δεν θέλει, αφού η νύχτα για τα μικρά παιδιά είναι πιο δύσκολη μακριά από το σπίτι και το δωμάτιό τους. ● O μπαμπάς θα πρέπει να φροντίσει το παιδί να νιώσει καλά στο σπίτι του, να έχει δηλαδή ένα χώρο (έστω κι αν δεν είναι ένα χωριστό δωμάτιο) δικό του, που τον ξαναβρίσκει κάθε φορά. ● Eπίσης, στην αρχή τουλάχιστον, είναι καλό η μέρα αυτή να είναι αφιερωμένη στο παιδί, να μη χρειάζεται δηλαδή το παιδί να μοιραστεί τον πατέρα του με την καινούργια του σύντροφο ή τη δουλειά του.
19χρονη μητέρα, απασχολεί έντονα σήμερα την Αμερική-και όλο τον κόσμο- με την ανευθυνότητα της. Σε μια φωτογραφία που τράβηξε και ανέβασε στο διαδίκτυο, φαίνεται το 11 μηνών μωρό της να κάνει χρήση μαριχουάνας από ειδική συσκευή!
Η υπόθεση ήρθε στο φως από τοπικό κανάλι της Φλόριντα και αμέσως μαθεύτηκε σε όλο τον κόσμο. Προσπαθώντας η νεαρή μητέρα να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ισχυρίστηκε πως το έκανε για «πλάκα» και πως ποτέ δεν θα έθετε το παιδί της σε κίνδυνο.» .
Ήδη έχει ξεκινήσει έρευνα από αξιωματικούς της προστασίας των παιδιών της Φλόριντα. Η 19χρονη μπορεί να αντιμετωπίσει σοβαρές κατηγορίες, αν ανακαλυφθεί ότι στην κατοχή της -και βέβαια- στη συσκευή υπήρχε μαριχουάνα.
Είτε είναι αλήθεια είτε « πλάκα» πρόκειται για μια απαράδεκτη ενέργεια της μητέρας! Είναι καθήκον και υποχρέωση όλων μας να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά μας και όχι να τα θεωρούμε «παιχνίδια» και έρμαια των ορέξεων μας!
Το Τaranto είναι σήμερα μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ιταλίας έντονα εκβιομηχανοποιημένη και υποβαθμισμένη.
Στην αρχαιότητα όμως ο Τάραντας ή Τάρας υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες αποικίες των Ελλήνων στη μεσόγειο, η αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα της Μεγάλης Ελλάδος και η μοναδική αποικία που δημιουργήθηκε από τη Σπάρτη.
Η ίδρυση της πόλεως έγινε σύμφωνα με τον ιστορικό Ευσέβιο το 706 π.χ. από τον Λακεδαίμονα Φάλανθο και και ομάδα Σπαρτιατών αποικιστών. Ο Φάλανθος φεύγοντας από τη Σπάρτη ζήτησε το χρησμό του Μαντείου των Δελφών και εν συνεχεία με πλοία κατευθύνθηκε στη νότιο Ιταλία όπου μετά από σωρία μαχών και κακουχιών εγκαθίδρυσε τον Τάραντα.
Σήμερα, 2716 χρόνια μετά, μια ομάδα Ταραντίνων Σπαρτιατών με έντονη την συνείδηση της εθνικής τους καταγωγής, αποφάσισαν να ξανακάνουν το ίδιο ταξίδι με αυτό που έκανε ο Φάλανθος αλλά αντίστροφα, ξεκινώντας από τον Τάραντα, περνώντας από το μαντείο των Δελφών και καταλήγοντας στη μητέρα πατρίδα των προγόνων τους τη Σπάρτη.
Το πλοίο τους ξεκίνησε από τον Τάραντα στις 13 Ιουνίου έπειτα από μια σεμνή και αρχαιοπρεπή τελετή και αυτές τις ώρες πλέει στο Ιόνιο πέλαγος.
Οι Έλληνες της Μεγάλης Ελλάδος, φέρουν στη πατρώα ελληνική γη ιερά δώρα: μυρτιές από τον Τάραντα που θα φυτευθούν στους Δελφούς και στη Σπάρτη, ένα λυχνάρι που συμβολικά θα ανάψει στο μνημείο «donario tarantino» στους Δελφούς και στο ναό του Απόλλωνα στη Σπάρτη και νερό από τον αρχαίο ποταμό του Τάραντα, Ευρώτα (σήμερα Galeso).
Το ταξίδι θα ολοκληρωθεί με την επιστροφή τους στον Τάραντα όπου και θα προσφέρουν στο δήμαρχο της πόλης μερικές χούφτες χώμα από την ελληνική γη.
Ο Billy πήγε στο Τέξας και αγόρασε από ένα αγρότη ένα γάιδαρο έναντι του ποσού των $100.00.
Ο αγρότης συμφώνησε να του τον παραδώσει την επόμενη μέρα. Την επόμενη μέρα ο αγρότης του είπε, 'Συγγνώμη αλλά έχω άσχημα νέα, ο γάιδαρος ψόφησε."
Ο Billy απάντησε, "Τότε δώσε μου τα λεφτά μου πίσω.' Ο αγρότης είπε, 'δεν μπορώ να το κάνω γιατί τα έχω ήδη ξοδέψει.' Ο Billy είπε, 'Εντάξει, τότε δώσε μου τον νεκρό γάιδαρο.' Ο αγρότης ρώτησε, 'Τι θα τον κάνεις?'
και ο Billy απάντησε, "θα τον βγάλω σε λοταρία.' Ο αγρότης του απάντησε με μια δόση ειρωνείας, 'Αποκλείεται να βγάλεις σε λοταρία τον ψόφιο γάιδαρο.'
και ο Billy απάντησε 'φυσικά και μπορώ, απλά δεν θα πω σε κανένα ότι είναι ψόφιος.' Ένα μήνα αργότερα ο αγρότης βρέθηκε ξανά με τον Billy και ρώτησε. ' Τι έγινε με τον ψόφιο γάιδαρο?' Ο Billy είπε, 'Τον έβγαλα σε λοταρία. Πούλησα 500 εισιτήρια προς δύο δολάρια το ένα και έτσι κέρδισα $998.00' Ο αγρότης ρώτησε, 'Καλά κανένας δεν παραπονέθηκε?'
και ο Billy απάντησε, 'Μόνο ο τύπος που τον κέρδισε, και για να μην φωνάζει του έδωσα πίσω τα δύο του δολάρια.'
Ο Billy τώρα εργάζεται για την Goldman Sachs.
ευχαριστούμε τον stelios moshos, που μας το έστειλε
Από αστυνομικούς της ασφάλειας Κορίνθου συνελήφθησαν δύο άνδρες, ο ένας εξ αυτών ανήλικος, (ένας 56χρονος και ένας 17χρονος), καθώς προχθές το απόγευμα επιβαίνοντας σε Ι.Χ. φορτηγό, άρπαξαν ανήλικο 15χρονο κορίτσι, το έβαλαν στο όχημα παρά τη θέληση της και αφού τη μετέφεραν σε ερημική παραλία, ο 17χρονος τη βίασε και στη συνέχεια την εγκατέλειψαν και έφυγαν.
Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα Κορίνθου ---------------------------------- Πηγή: protothema.gr inout
Αν έχετε μικρά παιδιά, ξέρετε τι είναι το Nintendo DS.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά και το Wii (προφέρετε σαν το αγγλικό 'we'=εμείς), το Playstation, το Nintendo DSΙ XL και πολλά ακομη που αφορούν τις κονσόλες οικιακής ψυχαγωγίας των παιδιών (και όχι μόνο αν συμπεριλάβει κανείς τα λεγόμενα brain training games που απευθύνονται κυρίως σε μεγάλους!) ...
Και όλοι έχετε ακριβοπληρώσει όχι μόνο τις κονσόλες αλλά και τα διάφορά αξεσουάρ (joystick, gamepad κλπ) ή τους διάφορους τίτλους παιχνιδιών που εισέρχονται στην αγορά καθημερινά, τις δισκέτες με το Mario Kart, Party, κλπ. το Pokemon Dash, το SIMS και τα παράγωγά του, και χιλιάδες άλλα..
Και αρκετοί έχετε προχωρήσει παραπέρα στις πασπαρτού κάρτες R4I και τις υποκλοπές τίτλων από διάφορες πειρατικές ή λιγότερο πειρατικές ιστοσελίδες ώστε να μην πληρώνετε χιλιάδες ευρω για τα καπρίτσια των μικρών να έχουν mario, και δεν ξέρω εγώ τι άλλο...
Σε κείνους που θα βιαστούν να κρίνουν και να σχολιάσουν αβασάνιστα με την γνωστή επωδό "υπάρχουν κι αλλοι δρόμοι για τα παιδιά μας, η θάλασσα, ο ήλιος, το κρυφτό και το κυνηγητό, η δημιουργική ενασχόλιση (π.χ. τέχνη, διάβασμα, αθλητισμός), που θα αντισταθμίσουν και θα ελαχιστοποιήσουν την επιρροή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών κλπ", έχω να παρατηρήσω:
Συμφωνώ απολύτως, όμως mutatis mutandis ξανασκεφτείτε το...
Η αρετή αναφέρεται στα πάθη και στις πράξεις: (25) σ' αυτά η υπερβολή αποτελεί λάθος και ψέγεται, το ίδιο και η έλλειψη, ενώ το μέσον επαινείται και είναι το ορθό· φυσικά, τα δύο αυτά, ο έπαινος και η επιτυχία του ορθού, πάνε μαζί μαζί με την αρετή. Ένα είδος μεσότητας είναι λοιπόν η αρετή, έτσι που έχει για στόχο της το μέσον. Κάτι ακόμη: Το λάθος γίνεται με πολλούς τρόπους (γιατί το κακό και το άπειρο πάνε μαζί, (30) όπως δίδασκαν οι Πυθαγόρειοι, ενώ το καλό πάει μαζί με το πεπερασμένο), το σωστό όμως γίνεται με έναν μόνο τρόπο (γι αυτό και το πρώτο είναι εύκολο, ενώ το άλλο είναι δύσκολο: είναι εύκολο, πράγματι, να αποτύχεις στον στόχο σου και είναι δύσκολο να τον πετύχεις)· να γιατί η υπερβολή και η έλλειψη είναι χαρακτηριστικά της κακίας και η μεσότητα της αρετής:
(35) «καλοί με έναν μόνο τρόπο, κακοί
με χίλιους τόσους τρόπους».
Η αρετή λοιπόν είναι μια έξη, που α) επιλέγεται ελεύθερα από το άτομο, β) βρίσκεται στο μέσον, στο μέσον όμως το «σε σχέση προς εμάς»· [1107a] το μέσον αυτόκαθορίζεται από τη λογική, πιο συγκεκριμένα, από τη λογική, πιστεύω, που καθορίζει ο φρόνιμος άνθρωπος· είναι μεσότητα μεταξύ δύο κακιών, που η μία βρίσκεται από την πλευρά της υπερβολής και η άλλη από την πλευρά της έλλειψης· και ακόμη με το νόημα ότι ορισμένες κακίες αποτελούν έλλειψη και άλλες πάλι υπερβολή σε σχέση με αυτό που πρέπει, είτε στα πάθη είτε στις πράξεις, (5) ενώ η αρετή και βρίσκει και επιλέγει το μέσον.
Σχόλια
ΑΡΕΤΗ ΕΣΤΙ ΜΕΣΟΤΗΣ ΔΥΟ ΚΑΚΙΩΝ
Με την παραπάνω φράση ορίζει ο αεί Παμμέγιστος Πανεπιστήμων Αριστοτέλης την ΑΡΕΤΗ. Η ηθική του φιλοσοφία καθίσταται κατανοητή μόνον εάν κατανοηθούν πρώτα οι ηθικές αρετές, οι οποίες συνιστούν την ανθρώπινη ηθική ουσία.
Πιο συγκεκριμένα ο Αριστοτέλης γράφει: Ἔστιν ἄρα ἡ ἀρετὴ ἕξις προαιρετική, ἐν μεσότητι οὖσα [1107a] τῇ πρὸς ἡμᾶς, ὡρισμένῃ λόγῳ καὶ ᾧ ἂν ὁ φρόνιμος ὁρίσειεν. Εδώ προσδιορίζει ξεκάθαρα την αρετή ως μία έξη που βασίζεται στην επιλογή. Συνεχίζει όμως, τοποθετώντας την στο μέσον και προσδιορίζοντας τον λόγο αλλά και τον τρόπο που ο συνετός άνθρωπος διαλέγει να ορίσει. Ο Σταγειρίτης φιλόσοφος με τη χρησιμοποίηση της λέξεως έξις δηλεί με αυτόν τον τρόπο την συνήθεια της ψυχικής ασκήσεως να ρέπει προς το καλό, το οποίο προσδιορίζεται από τον ίδιο, όπως είπαμε, από την μεσότητα. Ο καθένας θα μπορεί να θεωρηθεί ως ενάρετος μέσα από τις πράξεις του, οι οποίες μαρτυρούν την ηθική του. Καθείς δύναται να δεχτεί την αρετή, αλλά τελειοποιήται με τον εθισμό. Η συμπεριφορά του εναρέτου ανθρώπου προσαρμόζεται με βάση τις ηθικές αρχές. Ο χαρακτήρας του βελτιώνεται με τη συνήθεια, με συνέπεια την ολοκλήρωση της προσωπικότητός του. Η ηθική συμπεριφορά αποτελεί τη μόνιμη διάθεση του ανθρώπου βασισμένη στην έξη, τη σταθερή δηλαδή στάση της ψυχής απένανι στα πάθη και στους οποιουσδήποτε εξωγενείς παράγοντες. Η ηθική αρετή κατέχει τη σπουδαιότερη θέση στην αριστοτελική θεωρία, στην οποία όμως τονίζεται και η σημασία της διανοητικής αρετής φρόνησης στη διαμόρφωση του ανθρωπίνου ήθους.
Η αρετή είναι το μέσον ανάμεσα στην υπερβολή και την έλλειψη. Ως τέτοιο μέσον, δεν αφορά τα καθεαυτά πράγματα, αλλά τα σχετικά με εμάς τους ίδιους. Η ηθική αρετή έχει από τη φύση της τη μεσότητα και αυτό είναι που την κάνει να τείνει προς τη τελειότητα και να αποτελεί κάτι το εξαιρετικό, το αξιοπρόσεκτο που ξεχωρίζει από όλες τις άλλες αρετές. Δεν λειτουργεί ως συμβιβαστική λύση ανάμεσα σε δύο αντίθετες έννοιες. Με αυτή την έννοια προσδιορίζεται ως άκρο. Η μεσότητα χαρακτηρίζει μόνο την ηθική αρετή και όχι τη διανοητική, καθότι η μεσότητα αφορά πράξεις και πάθη.
Η Αριστοτελική ηθική φιλοσοφία, η οποία στηρίζεται στην έννοια της αρετής ως έξης, συνδέεται άμεσα με την πολιτική φιλοσοφία. Ο άνθρωπος δεν επιλέγει να είναι ενάρετος για χάρη τους εαυτού του μόνο, αλλά και για το κοινωνικό σύνολο, μέσα στο οποίο είναι και ο ίδιος υποχρεωμένος να ζει. Με την απόκτηση της αρετής διαμορφούται ο ηθικός χαρακτήρας του πολίτη που ενεργώντας με ένα συγκεκριμένο τρόπο δραστηριοποιείται στο περιβάλλον της πολιτείας. Μέσω της αρετής η ηθική συνδέεται με την πολιτική. Η αρετή είναι το μέσον για την ευδαιμονία του ανθρώπου, η οποία αποτελεί το σκοπό κάθε ορθής πολιτείας και πολιτικής. Η ηθική τελείωση του ανθρώπου, το αριστοτελικό ευ ζην, είναι δυνατόν να επιτευχθεί στο εσωτερικό της πολιτικής κοινότητας.
Για να μπορέσει να συγκροτηθεί πολιτικά μια κοινωνία, θα πρέπει να στηρίζει τις βάσεις της στον ενάρετο βίο τόσο των πολιτών όσο και των ηγετών. Η ηθική αρετή πρέπει να είναι απαραίτητο γνώρισμα ενός άρχοντα. Θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο, αν είναι ενάρετος και ενεργεί ακολουθώντας κάποιους ηθικούς κανόνες. Αλλά και πολίτες θα πρέπει να είναι ενάρετοι. Για αυτόν τον λόγο η πολιτεία θα πρέπει να φροντίζει για την αρετή όλων των πολιτών και να θέτει ηθικούς στόχους, γιατί μόνον με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να οδηγηθούν στην ευδαιμονία. Για να λειτουργεί ένα πολίτευμα με ορθό τρόπο, θα πρέπει οι πολίτες να είναι ενάρετοι, κάτι που θα επιτευχθεί με την ηθική διαπαιδαγώγηση. Οι νομοθέτες οφείλουν να κάνουν τους πολίτες καλούς με τον εθισμό. Η πραγματοποίηση αυτού του στόχου θα οδηγήσει στην επιτυχία του πολιτεύματος.
Ο μεγάλος Σταγειρίτης φιλόσοφος έγραψε ύμνο για την Αρετή. Αφορμή στάθηκε η διάθεσή του να τιμήσει έναν παλαιό μαθητή του και φίλο, τον Ερμεία. Τον παραθέτω όπως αναφέρεται από την Άννα Τζιροπούλου στο βιβλίο των Αρχαίων της Ελληνικής Αγωγής:
ΑΡΕΤΗ, ΠΟΛΥΒΑΣΑΝΗ ΑΓΑΠΗ Τ'ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΣΥ ΚΑΜΑΡΙ ΑΚΡΙΒΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΒΗΣΗ ΓΙΑ ΧΑΡΙ ΣΟΥ, ΚΟΡΗ ΚΑΝΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΟΙΡΑ ΓΛΥΚΕΙΑ ΖΗΛΕΥΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΠΟΙΟΣ ΕΜΠΡΟΣ ΣΟΥ ΨΗΦΑ ΤΟΥΣ ΙΔΡΩΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΠΟΥ, ΤΟΣΟΝ ΕΡΩΤΑ ΧΥΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΝΟΥΝ, ΓΕΝΝΑΣ ΤΟΣΗ ΛΑΧΤΑΡΑ, ΠΟΥ ΠΙΑ ΛΗΣΜΟΝΟΥΝ ΓΟΝΙΟΥΣ, ΠΛΟΥΤΗ, ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΓΛΥΚΑΔΑ. ΓΙΑ ΣΕ, ΚΟΡΗ, ΜΕΓΑΛΑ ΕΙΔΕ Κ'ΕΠΑΘΕ ΠΑΘΗ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΗΔΑΣ ΟΙ ΓΥΙΟΙ. ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΠΕΤΟΥΣΑΝ ΠΑΝΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΓΗ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΘΟ ΣΟΥ Ο ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΗΡΘΕ ΚΑΤΩ. ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΛΗ ΣΟΥ ΤΩΡ' ΑΛΛΟΣ ΝΙΟΣ ΠΑΛΙ ΕΧΑΘΗ. ΜΕΝ Η ΑΙΓΛΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΟΡΦΑΝΗ, ΜΟΝ' ΑΘΑΝΑΤΗ ΤΟΥΤΗ ΘΑ ΜΕΙΝ' Η ΘΑΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΨΑΛΛΟΥΝ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΟΝ ΝΙΟ ΤΟΝ ΦΕΥΓΑΤΟ. Να σημειώσουμε ότι ο Αριστοτέλης ταξινομεί τα είδη της Αρετής ως εξής:
Της τελείας αρετής είδη εστί τέτταρα.
Εν μεν φρόνησις, εν δε δικαιοσύνη, άλλο δ' ανδρεία, τέταρτον σωφροσύνη.
Τούτων η μεν φρόνησις αιτία του πράττειν ορθώς τα πράγματα. Η δε δικαιοσύνη του εν κοινωνίαις και τοις συναλλάγμασι δικαιοπραγείν.
Η δε ανδρεία του εν τοις κινδύνοις και φοβεροίς μη εξίστασθαι τρειν (δειλιάσει και φύγει), αλλά μένειν.
Η δε σωφροσύνη του κραττείν των επιθυμιών και υπό μηδεμιάς ηδονής δουλούσθαι, αλλά κοσμίως ζην.
Της αρετής άρα το μεν εστι φρόνησις, άλλο δικαιοσύνη, τρίτον ανδρεία, τέταρτον σωφροσύνη.
“Η κόρη μου ήταν 19 ετών, όταν άρχισε να σνιφάρει ηρωίνη. Μέρα με την ημέρα διαπίστωνα ότι το παιδί μου άλλαζε. Κοιμόταν πολύ, ενώ παλιά ήταν πολύ δραστήρια, δεν επικοινωνούσαμε όπως πριν και είχε ανεξέλεγκτα νεύρα. Όταν κατάλαβα τι συμβαίνει, πανικοβλήθηκα. Δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου…”.
Η κ. Κατερίνα περιγράφει στην “Μ” την περιπέτεια που έζησε προσπαθώντας να σώσει το παιδί της από τον εφιάλτη των ναρκωτικών. Μητέρα ακόμη ενός αγοριού και διαζευγμένη, έπρεπε να σταθεί στα πόδια της και να βρει τη δύναμη να σώσει το παιδί της και να στηρίξει την οικογένειά της.
Όπως λέει, ήταν τυχερή μέσα στην ατυχία της, “διότι το παιδί μου δεν έζησε μεγάλα στερητικά σύνδρομα, επειδή ήταν περιστασιακή χρήστης. Θυμάμαι όμως ένα Σαββατοκύριακο που πονούσε. Της είπα τότε ότι η αγκαλιά της μαμάς είναι φάρμακο κι ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο την κρατούσα αγκαλιά για να απαλύνω τον πόνο της”.
Η κ. Κατερίνα σταματά για λίγο να μιλά. Τα μάτια της έχουν θολώσει. Μπορεί εδώ και σχεδόν τρία χρόνια η κόρη της να είναι “καθαρή”, όμως η ψυχή της το ξέρει πόση δύναμη και πόσος αγώνας χρειάστηκαν για να νικήσει. Άλλωστε, όπως ομολογεί, “φοβήθηκα όταν είδα το παιδί μου στα ναρκωτικά. Ακόμη φοβάμαι. Υπήρχαν στιγμές που έκλαψα, που είπα ότι δεν πάει άλλο. Όμως τώρα μπορώ να χειριστώ καλύτερα την κατάσταση, διότι ο πανικός είναι κακός σύμβουλος”.
Εθελοντές γονείς
Η επαφή της κ. Κατερίνας με το πρόγραμμα εφήβων Θεσσαλονίκης “Ανάδυση” του ΚΕΘΕΑ έγινε μέσω φίλων. Σταδιακά έπεισε και την κόρη της να ενταχθεί στο πρόγραμμα. “Το πρόγραμμα βοήθησε πολύ κι εμένα. Μου έμαθε πώς να συμπεριφέρομαι και τι να προσέχω. Άλλαξε και τη δική μου ζωή. Οι συναντήσεις με τους άλλους γονείς, που βίωναν το ίδιο πρόβλημα, μου έδιναν δύναμη και κουράγιο. Πήγαινα γεμάτη ένταση, με θυμό και στο τέλος έφευγα ανακουφισμένη και ήρεμη”, λέει η κ. Κατερίνα. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η ομάδα εθελοντών γονέων του προγράμματος εφήβων “Ανάδυση”, η οποία λειτουργεί εδώ κι ενάμιση χρόνο κι έχει περίπου 15 μέλη.
Η “Ανάδυση”
Το πρόγραμμα εφήβων Θεσσαλονίκης “Ανάδυση” δέχεται παιδιά ηλικίας 13-21 ετών και γονείς. Απευθύνεται σε όλα τα επίπεδα χρήσης (από τους περιστασιακούς μέχρι τους εξαρτημένους), ενώ εξυπηρετεί άτομα απ’ όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Η διάρκεια του προγράμματος, το οποίο είναι δωρεάν, κυμαίνεται από κάποιους μήνες έως τρία χρόνια, ανάλογα με το επίπεδο της χρήσης.
“Απεξάρτηση για μας σημαίνει ξαναβρίσκω τη ζωή μου. Ένας άνθρωπος που έρχεται εδώ, σκοπό έχει να βρει τον εαυτό του, να ‘ξαναμεγαλώσει’, να αναλάβει τις ευθύνες της ζωής του, να αντιμετωπίζει νομικά ή ιατρικά ζητήματα και να βρει φίλους ‘καθαρούς’”, δηλώνει στη “Μ” ο αναπληρωτής υπεύθυνος του ΚΕΘΕΑ “Ανάδυση” Δημήτρης Θεοδωρίδης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του προγράμματος για το 2009, οι έφηβοι έχουν την πρώτη τους επαφή με τα ναρκωτικά στην ηλικία των 15,5 ετών, ενώ ξεκινούν συνήθως με χασίς (85%). Κατά την περσινή χρονιά προσήλθαν στο πρόγραμμα 79 έφηβοι, εκ των οποίων το 65% ήταν αγόρια. Το 49% είναι μαθητές / σπουδαστές / φοιτητές, το 27% άνεργοι και το 13% έχει σταθερή απασχόληση.
Κύρια ουσία κατάχρησης ήταν για το 57% το χασίς και για το 41% η ηρωίνη. Το 28% έχει χωρισμένους γονείς, το 29% αντιμετωπίζει προβλήματα με τη σωματική του υγεία και το 18% έχει διαγνωσμένα ψυχικά προβλήματα. Επίσης, το 93% πίνει έως 5 ποτά την εβδομάδα και το 39% καπνίζει πάνω από 20 τσιγάρα καθημερινά.
"Υπάρχεις και εσύ"
Εκδήλωση-φόρο τιμής για τα θύματα από τη χρήση των ναρκωτικών διοργανώνει σήμερα, από τις 20.30-23.00, στην πλατεία Ναυαρίνου, το πρόγραμμα εφήβων Θεσσαλονίκης "Ανάδυση" του ΚΕΘΕΑ, στο πλαίσιο της αυριανής Παγκόσμιας Ημέρας Κατά των Ναρκωτικών.
Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει συμβολικό άναμμα κεριών στη μνήμη των ανθρώπων που πέθαναν από τα ναρκωτικά, μηνύματα των περαστικών υπέρ της απεξάρτησης των νέων, ενημερωτικό περίπτερο απ' όπου θα δίνονται πληροφορίες για τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ και έκθεση φωτογραφίας του Κέντρου Υποδοχής κι Επανένταξης Θεσσαλονίκης του ΚΕΘΕΑ με θέμα "Υπάρχεις και εσύ".
της Μ.Κουζινοπούλου / Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων
Η γοητεία του Ολύμπου, της κατοικίας των 12 Ολύμπιων θεών, παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο και αποτελεί πόλο έλξης καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου για τουρίστες από όλο τον κόσμο. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πεζοπορικές διαδρομές για να γνωρίσουν αρχάριοι και προχωρημένοι πεζοπόροι τις ομορφιές του βόρειου τμήματος του Ολύμπου είναι αυτή που ξεκινάει από το Λιτόχωρο και καταλήγει στη θέση "Πριόνια". Η διαδρομή ακολουθεί το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4. Το μονοπάτι ξεκινά από το Γιβραλτάρ, διασχίζει την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ελβετία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία και αφού εισέλθει στην Ελλάδα και διασχίσει μονοπάτια μήκους 1.600 χιλιομέτρων, καταλήγει στην Κάτω Ζάκρο της Κρήτης.
Η διαδρομή από το Λιτόχωρο ως τα "Πριόνια" γίνεται δια μέσου του φαραγγιού του Ενιπέα. Πυκνή βλάστηση, βραχώδεις σχηματισμοί, καταρράκτες, λιμνούλες και όμορφες ξύλινες γέφυρες δημιουργούν μοναδικές εικόνες.
Από τα "Πριόνια" η διαδρομή συνεχίζει ως το καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός" (ή καταφύγιο Α', στα 2.100 μέτρα υψόμετρο), διαδρομή ιδιαίτερα αγαπητή για τους προπονημένους πεζοπόρους. Στη συνέχεια δια μέσου της κορυφής "Σκάλα" το μονοπάτι οδηγεί στο Μύτικα, την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου.
Η Μονή του Αγίου Διονυσίου
Οι πιο δημοφιλές στάσεις ανάπαυσης των πεζοπόρων της διαδρομής Λιτόχωρο- Πριόνια γίνονται στο Άγιο Σπήλαιο, όπου κατά την παράδοση ασκήτευσε ο Άγιος Διονύσιος, και στη συνέχεια στην παλαιά Μονή του Αγίου Διονυσίου.
Το όνομα της παλιάς Μονής Αγίου Διονυσίου εμφανίζεται για πρώτη φορά σε γραπτό κείμενο στα μέσα του 16ου αιώνα, όπου περιγράφεται η έκταση που παραχωρήθηκε στο μοναχό Διονύσιο για το χτίσιμό της.
Χτισμένη με τοπική πέτρα και ξύλο και σε υψόμετρο 850 μέτρων, η Μονή κυριαρχεί στο φυσικό τοπίο. Το κτίριο της Μονής είναι χτισμένο σαν φρούριο σε ένα φυσικά οχυρό πλάτωμα της πλαγιάς. Στα νότια βρίσκεται το φαράγγι του Ενιπέα, στα ανατολικά και στα δυτικά δύο ρέματα που τροφοδοτούν τον Ενιπέα, ενώ στα βόρεια η Μονή διέθετε οχυρωματικό περίβολο και δύο πύργους δίπλα στην κύρια είσοδο. Ο πύργος αριστερά της εισόδου είναι γκρεμισμένος από το 1818, οπότε τα στρατεύματα του Αλή πασά των Ιωαννίνων κατέλαβαν τη Μονή έπειτα από μάχη τριών ημερών.
Το Καθολικό είναι σταυροειδής ναός αθωνικού τύπου, αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα. Γύρω από το ναό ήταν τα κελιά και οι βοηθητικοί χώροι των μοναχών. Περιβάλλεται από τέσσερα παρεκκλήσια, από τα οποία το βορειοδυτικό φιλοξενεί τον τάφο του Άγιου Διονύσιου. Στα βορειοδυτικά υπάρχει και κρήνη με τρεχούμενο νερό.
Στο ισόγειο της βόρειας πτέρυγας στεγαζόταν η τράπεζα που από το 1943 ως το 1996 λειτουργούσε σαν ναός γιατί είχε γκρεμιστεί το Καθολικό.
Στην κατεστραμμένη τριώροφη δυτική πτέρυγα υπήρχαν κελιά των μοναχών και στη νοτιοδυτική γωνία το μισογκρεμισμένο πλέον κωδωνοστάσιο. Η νότια πτέρυγα έχει δύο ορόφους με κελιά μοναχών και υπόγειους χώρους.
Η Μονή βίωσε μελανές στιγμές στην Ιστορία της. Το 1818 κατελήφθη από τα στρατεύματα του Αλή Πασά. Έπειτα από τριήμερη πολιορκία, ο γιος του πασά, Βελής δίνει διαταγή να τη λεηλατήσουν και να την πυρπολήσουν. Αργότερα η Μονή διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο, ως κρησφύγετο αγωνιστών μέχρι και τα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα. Εξάλλου, η Μονή βομβαρδίστηκε και στη συνέχεια πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς τον Απρίλιο του 1943, καθώς φιλοξενούσε αντάρτες. Σήμερα, το Καθολικό έχει αποκατασταθεί σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, ενώ γίνεται προσπάθεια για πλήρη αναστήλωση του κτιρίου.
Τα ελληνικά είναι μια δύσκολη και λίγο ομιλούμενη γλώσσα. Ποιος γνωρίζει όμως πως στην Αυστραλία υπάρχουν 18 πανεπιστημιακές σχολές και 149 δημόσια σχολεία που διδάσκουν τη νεοελληνική γλώσσα, στην Ινδία δύο πανεπιστημιακές σχολές, στην Ιταλία 15 πανεπιστημιακές σχολές και τρία δημόσια σχολεία, στην Ισπανία 20 πανεπιστημιακές σχολές και τρία δημόσια σχολεία;
Αλλά και στη Συρία, τη Λιθουανία, την Ιαπωνία, τη Νότιο Αφρική, τη Βενεζουέλα, τη Σλοβενία, τη Ρωσία, το Ισραήλ...
Διευθύνσεις και πληροφορίες για όλα τα ακαδημαϊκά, δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα που παρέχουν μαθήματα της ελληνικής γλώσσας στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό περιέχει ο οδηγός στην αγγλική με τον... τίτλο «Institutions Offering Courses of Modern Greek in Greece and abroad» (Ιδρύματα που προσφέρουν μαθήματα νεοελληνικής γλώσσας στην Ελλάδα και το εξωτερικό) που εξέδωσε το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Διεθνών Εκπαιδευτικών Σχέσεων του υπουργείου Παιδείας.
Ο νεοεκδοθείς οδηγός παρέχει διευθύνσεις και πληροφορίες για 303 πανεπιστημιακές σχολές σ' ολόκληρο τον κόσμο και για 269 δημόσια σχολεία, αφενός για μαθήματα «νέας ελληνικής για ξένους» που παρέχονται με οργανωμένο τρόπο στην Ελλάδα (από ακαδημαϊκούς, δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς) και αφετέρου για τα πλήρη προγράμματα νεοελληνικών σπουδών, τα προσφερόμενα από πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο.
Σε επίμετρο δίνονται: μικρή δειγματοληψία κοινοτικών (παροικιακών, εκκλησιαστικών κ.ά) σχολείων στην αλλοδαπή όπου διδάσκεται η ελληνική γλώσσα, βασική βιβλιογραφία εγχειριδίων και βοηθημάτων για τη διδασκαλία της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας και τέλος οι διευθύνσεις των ελληνικών προξενικών αρχών στο εξωτερικό, όπου μπορούν να απευθύνουν οι ενδιαφερόμενοι τα σχετικά ερωτήματά τους.
Η νέα έκδοση αποτελεί πλήρη αναθεώρηση και συμπλήρωση της έκδοσης του 1995 με τον ίδιο τίτλο. Ο οδηγός όπως και οι δώδεκα μέχρι σήμερα εκδόσεις του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας διατίθεται μέσω του βιβλιοπωλείου της «Εστίας» ενώ το υλικό του θα είναι σύντομα προσπελάσιμο και στους επισκέπτες της ηλεκτρονικής σελίδας του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας στο διαδίκτυο
Όλη η ντροπή του πολιτισμένου και καλλιεργημένου ανθρώπου στο μεγαλείο της!
Ένα κοινό μυστικό ανάμεσα στις πιο προηγμένες χώρες του κόσμου μας διέρρευσε ξαφνικά και μας γέμισε ντροπή: οι ΗΠΑ, οι σκανδιναβικές χώρες, η Ελβετία, η Αυστρία, η Γαλλία, η Τσεχοσλοβακία, η Κίνα κ.ά. χρόνια τώρα επιχειρούσαν τάχα να βελτιώσουν τις «ράτσες» τους χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της επιλεγμένης υποχρεωτικής στείρωσης γυναικών οι οποίες παρουσίαζαν κάποια προβλήματα ευφυΐας και δυνατότητας κοινωνικής ένταξης.
Μα είναι δυνατόν να έχουν γίνει τέτοια επιστημονικά τερατουργήματα στον αιώνα μας;
«Όπως βλέπεις, Νίκο, έγιναν», συνέχισε η Σοφία, που τελειώνει την Ιατρική και ήταν ενημερωμένη.
Καλά, υπάρχει κάποια επιστημονική βάση σε αυτό το εγχείρημα;
«Κατ' αρχήν, η προσπάθεια αυτή αποσκοπούσε στη γενετική βελτίωση των λαών στους οποίους εφαρμοζόταν ή εφαρμόζεται ακόμη. Ο κλάδος αυτός της γενετικής λέγεται ευγονική και στη συγκεκριμένη περίπτωση αρνητική ευγονική, γιατί επιχειρείται η μείωση της συχνότητας των βλαβερών γονιδίων. Αντίθετα, όταν επιχειρείται η αύξηση της συχνότητας των πιο κατάλληλων για τον ανθρώπινο πληθυσμό γονιδίων, μιλάμε για τη θετική ευγονική. Τη θετική ευγονική εφάρμοσε στην πράξη ο νομπελίστας γενετικής Muller στη δεκαετία του '40, όταν προσπάθησε να υλοποιήσει το σχέδιό του με την ίδρυση τράπεζας σπέρματος το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε γυναίκα».
Και πώς διασφαλίζεται η επιτυχία της θετικής ή της αρνητικής επιλογής, Σοφία;
«Αυτή είναι η πιο καίρια ερώτηση. Μπράβο, Νίκο, έχεις πιάσει το νόημα σε βάθος. Γιατί ακριβώς εδώ γίνεται το λάθος, καθώς δεν υπάρχει καμία επιστημονική εγγύηση για το επιχειρούμενο αποτέλεσμα.
Αλλά ας αρχίσουμε με την αρνητική ευγονική, αυτό που στην πράξη μεταφράζεται σε υποχρεωτική στείρωση. Παρενθετικά σου λέω ότι υπάρχουν πάνω από 1.500 αρρώστιες στον άνθρωπο που ελέγχονται γενετικά, ότι ένα 5% των ανθρώπων υποφέρουν σε κάποιο στάδιο της ζωής τους από σοβαρές γενετικές αρρώστιες και ότι τα 8 στα 10 παιδιά που νοσηλεύονται στις παιδιατρικές κλινικές πάσχουν από κάποια γενετική ανωμαλία. Η εφαρμογή λοιπόν μιας επιλογικής διαδικασίας με τη στείρωση, που να μην επιτρέπει στις βλαβερές γενετικές ποικιλίες να περνούν στην επόμενη γενιά, θα μείωνε τη συχνότητα τέτοιων γονιδίων. Με αυτόν τον τρόπο θα οδηγούμασταν στον "υπεράνθρωπο"! Και η σκέψη αυτή είναι πολύ παλιά, κοντά στην εποχή του Δαρβίνου, όταν ο δαρβινισμός επιχειρήθηκε να εφαρμοσθεί και στον άνθρωπο.
Αλλά από τις δεκαετίες του '40 και του '50 έγινε γνωστό, όταν άρχισε να αναπτύσσεται η θεωρητική γενετική πληθυσμών, ότι μια διαδικασία συνεχούς στείρωσης των γενετικώς πασχόντων δεν ωφελεί πρακτικά. Γιατί, αν πάρουμε μιαν απλή περίπτωση, όπου μια αρρώστια εκδηλώνεται όταν ένα ζευγάρι, όπου και οι δύο είναι φορείς ενός βλαβερού γονιδίου, κάνει ένα γενετικά άρρωστο παιδί και επιχειρείται συνεχής στείρωση τέτοιων άρρωστων ατόμων πριν από την ηλικία αναπαραγωγής, χρειαζόμαστε 30 γενιές ή 1.500 χρόνια για να μειώσουμε στο μισό τη συχνότητα των φορέων, οι οποίοι βέβαια είναι πολύ περισσότεροι στον πληθυσμό από τους πάσχοντες.
Και αν έχουμε πιο περίπλοκες περιπτώσεις, οι οποίες ελέγχονται από περισσότερα από ένα γονίδια, τότε ο χρόνος γίνεται μεγαλύτερος αλλά και το αποτέλεσμα απρόβλεπτο, καθώς επηρεάζεται και από τους ανεξέλεγκτους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Δεν υπάρχει λοιπόν καμία επιστημονική κάλυψη στο εγχείρημα των υποχρεωτικών στειρώσεων».
Δηλαδή, εδώ έχουμε πάλι μια πολιτική παρέμβαση που αναστατώνει την κοινωνία χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Οι πολιτικοί, δεξιοί ή αριστεροί, συντηρητικοί ή προοδευτικοί, εισβάλλουν, χωρίς επιστημονική γνώση, σε πεδία άγνωστα γι' αυτούς και προκαλούν τεράστια κοινωνικά και ηθικά προβλήματα.
«Σαφώς. Γιατί ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τις ηθικές και κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις τέτοιων ευγονικών εγχειρημάτων, όπως συνέβη και με τα pogroms των ναζί, τα οποία εκτελέστηκαν κάτω από το πρόσχημα ευγονικών σχημάτων. Ενας άλλος περιορισμός σε μερικά ευγονικά προγράμματα αφορά το πρόβλημα των αξιών. Γιατί χαρακτηριστικά που σήμερα αξιολογούνται καλά, όπως λ.χ. η ευφυΐα, η προσαρμοστικότητα, η πνευματική σταθερότητα, το κουράγιο, η ενεργητικότητα κ.ά., εκτός του ότι δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε γενετικά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν αύριο θα είναι και θετικά.
Εκτός αυτού, ορισμένες αξίες μπορεί να θεωρηθούν αρετές για μιαν ομάδα και έγκλημα για μιαν άλλη. Ετσι βραβεύονται οι στρατηγοί μιας ομάδας γιατί εξολόθρευσαν μιαν άλλη ομάδα, για την οποία οι στρατηγοί αυτοί είναι εγκληματίες. Ο καθορισμός του τέλειου γενοτύπου είναι ακατόρθωτος, γιατί δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι καλοί χαρακτήρες σχετίζονται μεταξύ τους. Και υπάρχει ο κίνδυνος, όταν βελτιώνεται ένα χαρακτηριστικό που προκαλεί τον θαυμασμό, όπως λ.χ. το μουσικό ταλέντο ή η επιστημονική κλίση, να συσχετισθεί με τη βελτίωση και ενός αρνητικού, όπως λ.χ. η εγκληματικότητα, η κλεψιά, το ψέμα, η επιθετικότητα κ.ά.».
Η Σοφία και ο Νίκος άφηναν τη βεράντα τους που αγνάντευε το Δασάκι της Πάτρας και ο καθένας από τη μεριά του μονολογούσε γι' αυτά τα επιστημονικά εγκλήματα που διεπράχθησαν εν καιρώ ειρήνης και σε πολιτισμένες χώρες πάνω σε αδαείς και ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Όλη η ντροπή του πολιτισμένου και καλλιεργημένου ανθρώπου στο μεγαλείο της!
Αντιδράσεις προκαλεί αμφιλεγόμενο πείραμα «ευγονικής» μέσω Ιnternet με ωάρια και σπέρμα «ωραίων»
Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010
ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ «Όμορφα» μωρά κατά παραγγελία! Ήδη έχουν γεννηθεί 600 μωρά από ωάρια και σπέρμα που δίνουν διάφοροι «ωραίοι» και «ωραίες» στο site beautifulpeople. com. Ο ιστότοπος άρχισε ως τόπος γνωριμιών «αποκλειστικά για ωραίους» το 2002 και σήμερα έχει 600.000 εγγεγραμμένα μέλη από 190 χώρες. Πρόσφατα άνοιξε την τράπεζα DΝΑ για «ωραία μωρά» προκαλώντας πλήθος αντιδράσεων απ΄ όσους υποστηρίζουν ότι το «πείραμα» ανακαλεί τις πιο ζοφερές μνήμες ναζιστικής «ευγονικής» με στόχο την καθαρότητα της αρίας φυλής. «Η αρχική μας σκέψη ήταν να περιοριστεί η χρήση της υπηρεσίας μόνο στα όμορφα μέλη της ιστοσελίδας μας. Σκεφτήκαμε όμως ότι τελικά ακόμη και οι άσχημοι θα ήθελαν να φέρουν όμορφα παιδιά στον κόσμο και ότι δεν μπορούμε να είμαστε εγωιστές με τα ωραία γονίδιά μας» υποστηρίζει ο ιδρυτής του Βeautiful Ρeople, Ρόμπερτ Χίντζε, ο οποίος επιμένει ότι δεν υπάρχει τίποτε ρατσιστικό πίσω από τη νέα αυτή πρωτοβουλία.
Η υπηρεσία είναι βασισμένη γύρω από ένα φόρουμ όπου οι χρήστες γράφονται μέλη και ανταλλάσσουν απόψεις για το πώς θα ήθελαν να μοιάζουν τα παιδιά τους. Ένας αριθμός μελών που έχουν ήδη εγγραφεί στο φόρουμ είναι παντρεμένοι ή βρίσκονται σε μια σχέση, αλλά για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά χρειάζονται έναν εξωτερικό δότη σπέρματος ή ωαρίων για να κάνουν παιδιά.
«Κάθε γονιός θα ήθελε το παιδί του να είναι προικισμένο με διάφορα χαρίσματα και προτερήματα· η ομορφιά είναι ένα από αυτά. Για μια ιστοσελίδατης οποίας τα μέλη ανταγωνίζονται τον ΜπραντΠιτ και την Αντζελίνα Τζολί σε εξωτερική εμφάνιση,υπάρχει προφανώς αυξημένη ζήτηση για μια τέτοια υπηρεσία» λέει ο γενικός διευθυντής Γκρεγκ Χοτζ. Πολλοί είναι εκείνοι ωστόσο που θεωρούν ότι αυτή η εικονική τράπεζα σπέρματος και ωαρίων θυμίζει τα πειράματα ευγονικής που έγιναν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, υπό τις ευλογίες και τις εντολές του αρχιάτρου του Αδόλφου Χίτλερ, του διαβόητου Γιόζεφ Μένγκελε.
Ο Ρόμπερτ Χίντζε έχει πολλάκις χαρακτηριστεί από τα αμερικανικά Μέσα ως «ρατσιστής» απέναντι σε εκείνους που δεν πληρούν τα προσωπικά του κριτήρια περί της εξωτερικής εμφάνισης.
Η ιστοσελίδα του προσέλκυσε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης πριν από λίγο καιρό μετά την απαγόρευση πρόσβασης σε 5.000 μέλη της που είχαν βάλει κιλά μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων. «Το να αφήσουμε τους παχουλούς να περιφέρονται στην ιστοσελίδα αποτελεί μια απειλή για το επιχειρηματικό μας μοντέλο και την κεντρική ιδέα ύπαρξης της υπηρεσίας μας» είχε δικαιολογήσει τότε την απόφαση ο ιδρυτής του site. «Φανταστείτε έναν κόσμο όπου οι μελλοντικοί γονείς ξεφυλλίζουν ενθουσιασμένοι έναν κατάλογο γενετικών χαρακτηριστικών και επιλέγουν τα κατάλληλα του αγέννητουακόμη παιδιού τους. Οι διαθέσιμες επιλογές είναι πολλές, από την εμφάνιση και το χρώμα των ματιών και του δέρματοςμέχρι το φύλο, τον σωματότυπο, τις νοητικές και τις αθλητικές του επιδόσεις. Δεν ακούγεται σαν όνειρο;» λέει για τη νέα υπηρεσία του Βeautiful Ρeople.
Αν για κάποιους αυτό το σενάριο είναι ένα όνειρο που θα μπορούσε να γίνει μια μέρα πραγματικότητα, για πολλούς άλλους είναι ένας εφιάλτης που διευρύνει τις ανισότητες με τη βοήθεια της ευγονικής.
ΠΑΙΔΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΥ... ΔΟΤΗ Cryos: η γενετική εισβολή των Βίκινγκς O55χρονοςΟλε Σουίδρυσε στο Αρχους της Δανίας την Cryos, η οποία θεωρείται η μεγαλύτερη τράπεζα σπέρματος στον κόσμο, προμηθεύοντας περισσότερες από 50 χώρες σε όλη την υφήλιο.
California Cryobank: για τους εξαιρετικά ματαιόδοξους Δίνει τη δυνατότητα στους πελάτες να επιλέγουν τους δότες ανάλογα με την ομοιότητά τους με διάσημους αστέρες του κινηματογράφου, όπως και αθλητές και πολιτικούς, όπως π.χ. οΜπραντ Πιτή οΜπεν Αφλεκ.
Shanghai Sperm Βank: η πιο διάσημη ασιατική τράπεζα Στεγάζεται στο νοσοκομείο Ren Ji της Σανγκάης. Η φήμη της οφείλεται στις (ψεύτικες) φωτογραφίες που έδειχναν γυναίκες υπαλλήλους να βοηθούν τους δότες, «δίνοντάς τους ένα χεράκι».
Προτάσεις και ιδέες ώστε τα παιδιά να αγαπήσουν τα φρούτα και να τα εντάξουν στο ημερήσιο πρόγραμμά τους. 
● H προσαρμογή στην καινούργια κατάσταση δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη.
Tα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να προσαρμοστούν σιγά-σιγά. Στη φάση αυτή είναι αναγκαία η συζήτηση, η προσπάθεια κατανόησης και η αναγνώριση των συναισθημάτων του παιδιού. Πολλές φορές αποδεικνύεται ότι αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά είναι να τους δείξουν οι γονείς τους ότι τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι λυπημένα, θυμωμένα, φοβισμένα, αντί να προσπαθούν να τα πείσουν ότι «όλα έγιναν για το καλό σου».
● Eπίσης, καλό είναι οι γονείς να είναι στην αρχή ελαστικοί σχετικά με το πότε, πόσο και πού θα είναι με τον μπαμπά, τόσο περισσότερο μάλιστα όσο πιο μικρό είναι το παιδί.
Mπορεί στην αρχή να μην κοιμάται στον μπαμπά αν δεν θέλει, αφού η νύχτα για τα μικρά παιδιά είναι πιο δύσκολη μακριά από το σπίτι και το δωμάτιό τους.
● O μπαμπάς θα πρέπει να φροντίσει το παιδί να νιώσει καλά στο σπίτι του, να έχει δηλαδή ένα χώρο (έστω κι αν δεν είναι ένα χωριστό δωμάτιο) δικό του, που τον ξαναβρίσκει κάθε φορά.
● Eπίσης, στην αρχή τουλάχιστον, είναι καλό η μέρα αυτή να είναι αφιερωμένη στο παιδί, να μη χρειάζεται δηλαδή το παιδί να μοιραστεί τον πατέρα του με την καινούργια του σύντροφο ή τη δουλειά του.
Λουίζα Bογιατζή