Σελίδες

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Τα παιδια χρειάζονται διακοπές με φύση και ψυχή!

Όπως η γη φωτίζει όλες τις πλευρές της γυρίζοντας, έτσι και οι γονείς πρέπει να φωτίζουμε τις πλευρές των παιδιών 
για την ισορροπία τους.
Νέοι γονείς, ήρθε ο καιρός που είστε με τα παιδιά σας
στην εξοχή!
Αναπτύξτε όλες τις συνιστώσες που δεν μπορούν τα παιδιά να αναπτύξουν τον άλλο καιρό, αυτές, της φυσικής ζωής για την ολοκλήρωση και ισορροπία τους.

Αν φιλοξενείστε, αν είστε σε κάμπινκ, αν είστε σε ψαροχώρι ή σε κοσμικό νησί, μπορείτε με τα παιδιά σας και με άλλα παιδιά, μετά τη θάλασσα να πάτε στο κοντινό πάρκο ή δάσος, να μαζέψετε καρπούς (πολλοί απ αυτούς τρώγονται, αν επεξεργαστούν κατάλληλα, π.χ. μούρα, ή σύκα αν τα βάλουν στη βεράντα και τα... αποξηράνουν για το χειμώνα). 

Πρέπει τα παιδιά να έρθουν σε επαφή και με το χώμα του δάσους, το κοκκινόχωμα,... 
Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Αθήνα: Κοινωνία σε ανθρωπιστική κρίση Severe humanitarian crisis in Athens - Medecins du Monde

Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας έπιασαν πάτο. Μέχρι η κυβέρνηση να δικαιολογήσει την επιλεκτική χρεοκοπία του ελληνικού κράτους, έχουν ήδη χρεοκοπήσει ζωές και αξιοπρέπειες.  
Αντί για μετανάστες και κλοσάρ, τώρα οι συνήθεις
επισκέπτες είναι Έλληνες της διπλανής πόρτας.
Τα πολυϊατρεία δύο ανθρωπιστικών οργανώσεων, των «Γιατρών του Κόσμου» και της «Praksis», μέχρι σήμερα προσέφεραν δωρεάν φάρμακα και πρωτοβάθμια περίθαλψη κυρίως σε κατατρεγμένους μετανάστες που δεν είχαν πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει. 

Severe humanitarian crisis in Athens
Medecins du Monde
Το προφίλ όσων επισκέπτονται τα πολυϊατρεία των «Γιατρών του Κόσμου» έχει αλλάξει δραματικά μέσα σε έναν χρόνο. Αντί για μετανάστες και κλοσάρ, τώρα οι συνήθεις επισκέπτες είναι Έλληνες της διπλανής πόρτας. Την πόρτα τους, καθημερινά, χτυπάνε συνταξιούχοι που δεν έχουν να αγοράσουν τα φάρμακά τους, μεσήλικες που λόγω της ανεργίας έχουν χάσει τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, γονείς που δεν έχουν να προσφέρουν στα παιδιά τους τη στοιχειώδη ιατρική φροντίδα, όπως είναι ο εμβολιασμός.
«Φοβάμαι ότι δυστυχώς επιβεβαιωνόμαστε, όταν τον περασμένο χειμώνα λέγαμε ότι η Αθήνα είναι μια πόλη σε ανθρωπιστική κρίση. Εγώ προσωπικά ντρέπομαι να συναντάω αξιοπρεπείς ανθρώπους, ανθρώπους σαν εμάς, της διπλανής πόρτας, οι οποίοι στα 70 τους δεν μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Δεν έχουν χρήματα για τα στοιχειώδη: τα φάρμακα και τη σίτισή τους. Δεν πίστευα ότι στην Ελλάδα θα ζούσαμε τέτοιες καταστάσεις. Δυστυχώς ξαναγυρνάμε 40 χρόνια πίσω. Μας κοστίζει πολύ που βλέπουμε αυτές τις εικόνες. Δοκιμαζόμαστε κάθε μέρα», λέει ο πρόεδρος της οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου», Νικήτας Κανάκης.
Τη χρονιά που πέρασε...
περισσότερα...

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Η επίδραση του Facebook στη ζωή μας, η αναπαραγωγή του φθηνού μας εαυτού στο κυνήγι της αποδοχής

Εάν λίγα χρόνια πριν μου λέγανε ότι η ερώτηση του μέλλοντος θα ήταν "έχεις facebook", θα κοίταγα απορημένος. Ήρθε η μέρα όμως που αυτό έγινε πραγματικότητα. 
Οι διαπροσωπικές σχέσεις πέρασαν σε νέο επίπεδο και η προθυμία μας να ξεμπροστιάζουμε κάθε τι προσωπικό και ιδιωτικό μας, χωρίς κανένας να μας υποχρεώνει άμεσα έγινε και αυτό αυτονόητο. 
Σήμερα άφησες ένα μήνυμα στον τοίχο σου.
Σε έκανε καλύτερο άνθρωπο;
Πλέον δεν φωτογραφιζόμαστε για την ανάμνηση μιας ωραίας στιγμής, αλλά για να προβάλλουμε τις φωτογραφίες μας στο facebook, ξορκίζοντας ανασφάλειες και ταΐζοντας τη ματαιοδοξία του ασήμαντου στα σημαντικά εαυτού μας. Ανέραστη διαδικασία κάθε φωτογραφία, κρύα, υποκριτική διαδικασία. Μέχρι χθες περπατούσαμε στο δρόμο αποπνέοντας ο ένας στον άλλο μυστήριο και γοητεία για αυτό που μέσα μας κρυμμένο μας έκανε δεκαδικούς πολύπλοκους, σήμερα όλοι ακέραιοι απολαμβάνουμε το μεγαλείο της απολυτότητας και μεγαλοπιανόμαστε πίσω από ηλεκτρονικά προφίλ, ενός εαυτού που η κοινωνία μας ζήτησε να έχουμε.

Και άντε και όλα αυτά γίνανε και τώρα μαζεμένοι όλοι μαζί, σε γειτονιές του ένα κλικ μακριά, χαίρουμε μιας συμφωνίας μυστικής, γιατί και πάλι αναλωνόμαστε σε φθηνές λέξεις; 
Γιατί οι σκέψεις μας είναι μαγνήτες εύκολης αποδοχής και επιβράβευσης μασημένης τροφής, μικροκλιματικής εμβέλειας; Αφού ξέρεις ότι τα "θέλω σου" είναι άλλο χρώμα, γιατί βλέπεις τα πράγματα φιλτραρισμένα μέσα από τους φακούς της μόδας και των τάσεων; 
Γιατί δε σπας τα δεσμά του κοινωνικού προτύπου που σε κρατάει ημιτελή σαν άνθρωπο;

Σήμερα άφησες ένα μήνυμα στον τοίχο σου.

Σε έκανε καλύτερο άνθρωπο; Επηρέασες δημιουργικά τα γύρω μάτια; Τόλμησες να μιλήσεις για όσα αφορούν τη ζωή σου; Έδωσες τροφή για λίγους; Μήπως τελικά η φράση σου βρίσκει συμπόνια σε μερικά "likes" ικανοποιώντας την εγωκεντρικότητά σου;

Πόσο πολύ πρέπει να ψάξει κανείς να βρει μηνύματα ουσίας και σκέψεις με τόλμη σε αυτό το "facebook".  
Δεν ζούμε σε εποχές αθώες, κάποιοι παίζουν με το μυαλό μας, ένα μέσο σαν το "facebook" που η ροή και η μετάδοση ειδήσεων και μηνυμάτων γίνεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς πρέπει να έχει μέρα με τη μέρα πιο βαθιά μηνύματα. Δημοσιεύσεις για να κάνουμε ο ένας τον άλλον καλύτερο. Προστασία της ιδιωτικότητάς μας και σεβασμό στον εαυτό μας, με ανάλωση λιγότερου χρόνου σε παιχνίδια και δραστηριότητες δίχως ουσία, που γίνονται εθιστικές και πολλές φορές αυτοσκοπός για πολλούς χρήστες αυτού του ιστού κοινωνικής δικτύωσης.

Η προβολή ενός fashion εαυτού που ζει πολλά και είναι μέσα σε όλα, καλό είναι να γίνει προβολή θετικών μηνυμάτων. αξιόλογων ιδεών και καθημερινών σκέψεων με κριτική σκοπιά. Όλα τα άλλα πυροτεχνήματα δεν έχουν το ανάλογο φως στη ζωή μας, παρά μόνο αποθεώνουν βιτρίνες και συντηρούν μια κατάσταση σπατάλης νοημοσύνης.
Εάν ισχύει ότι ο Θεός ξέρει τα πάντα για σένα, τότε μη δίνεις στο Θεό σου ανεξέλεγκτα στοιχεία για τη ζωή σου, αδειάζοντας με ευκολία κάθε γωνιά του μυαλού σου. Μη μένεις γυμνός με δική σου πρωτοβουλία. Ο Θεός της εποχής είναι η Google. Ρώτα τη Google ποιος είσαι, τι κάνεις, με ποιους μιλάς, τι λες, τι πιστεύεις τι ελπίζεις και τι μισθό παίρνεις. Εύκολα θα πάρεις απαντήσεις. Όσο βέβαια οι σκέψεις σου είναι η αναπαραγωγή ενός υποκριτικού εαυτού, ψηφοθηρικών προθέσεων "like" δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι...

Προμηθεύς Πυρφόρος - Τιμῶντας τόν Αἰσχύλο Prometheus Pyrforos - Honoring Aeschylus

« ...
Δίας...
Εσύ, που λάθρα, ακάλεστος
τα χίλια μάτια του Κράτους μου γέλασες
κι απ’ της σκύλας της Βίας τ’ ανίκητα ρόπαλα
γλίστρησες
και λάθρα, ακάλεστος
στο πανώριο το σπίτι μου μπήκες κλεφτά
και μ’ έκλεψες,
θα κλάψεις πικρά και ικέτης θα σέρνεσαι.

Και σεις θα το πληρώσετε, κλεπταποδόχοι άτιμοι
χαθείτε από μπροστά μου.

Μπροστά στο δικό μου θυμό,
θεός ποιος, θνητός ποιος,
να στέκεται αγέρωχα δύναται;
Μονάχα συ, μισητέ και αυθάδη
τολμάς ίσια στα μάτια, σαν ίσος
να θωρείς το θεό σου.
Στις βροντές του θυμού μου, ποιος;
Προμηθέας
Τ’ ανέμου και των σύννεφων παιγνίδια και γυρίσματα
Δίας
Στους κεραυνούς της οργής μου, ποιος;
Προμηθέας
Σπιθίσματα πελώρια του αιθέρα
πάνω στων αντιθέτων τη σύγκρουση
Δίας
Σκάσε, σ’ ακούν.
Το στόμα σου κλείσε.
Θες να τους μάθεις να σκέφτονται;
Προμηθέας
Τρέμεις, τη γνώση φοβάσαι.
Το δρόμο τούς άνοιξα….
... »

Το Χαμομηλάκι με ιδιαίτερη τιμή και χαρά,
σας παρουσιάζει το έργο της Φιλολόγου - Εκπαιδευτικού
Βασιλικής Π. Δεδούση
με τίτλο:

ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ
Τιμῶντας τόν Αἰσχύλο

Το έργο παρουσιάζεται σε Πρώτη Δημοσίευση σήμερα,  
Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011, με την ευκαιρία της γιορτής  
του Αγίου Παντελεήμονα του Ιαματικού, Ιατρού, αδωρότατου χρημάτων, θεραπευτή ψυχών και σωμάτων.

Το έργο παρατίθεται στο αποκλειστικό ιστολόγιο  
Προμηθεύς Πυρφόρος.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

«Θυμήσου τα δικά σου και συμπάθα τα παιδιά σου»

Λαϊκή παροιμία
************************************************
Γράφει η Όλγα Παπακυριακίδου
(νηπιαγωγός, akomaenapaidi.blogspot.com)
.
Σκέψου καλά και προσπάθησε να θυμηθείς...
Τότε που ήσουν μικρό παιδί...
Τότε που πήγαινες σχολείο...
Τότε που μάθαινες τα πρώτα σου γράμματα...
Τότε που έγραφες το πρώτο σου «Σκέφτομαι και Γράφω»...
Τότε που έσβηνες τις πρώτες σου λέξεις για να τις ξαναγράψεις...
...και τσαλάκωνες τη σελίδα του τετραδίου σου...

«Μεγάλε», προσπάθησε να μην ξεχνάς.
Θυμάσαι πόσο λαχταρούσες να χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα;
Θυμάσαι πόσο στενοχωριόσουν όταν χτυπούσε το κουδούνι «για μέσα»;
Θυμάσαι τι ένιωθες όταν έτρεχες στο διάλειμμα χωρίς λόγο και σκοπό;
Θυμάσαι πώς ένιωθες όταν έβρισκες μπάλα σε ώρα διαλείμματος;
Θυμάσαι που θυμόσουν να φας μόλις χτυπούσε το κουδούνι για μάθημα;
Θυμάσαι πόσες φορές χτυπούσες στο σχολείο;
Θυμάσαι πόσο λερωμένος και ιδρωμένος γυρνούσες στο σπίτι;
Θυμάσαι τη χαρά που σε πλημμύριζε όταν έπεφτες κουρασμένος στο κρεβάτι και σκεφτόσουν τα διαλείμματα της επόμενης μέρας;

«Μεγάλε», προσπάθησε να μην ξεχνάς.

Μην τρομάζεις κάθε φορά που το παιδί σου έρχεται στο σπίτι με νερομπογιές στην μπλούζα του.
Μη σε πιάνει υστερία κάθε φορά που λέει: «με χτύπησε ο Γιώργος».
Μη χλωμιάζεις με την παραμικρή γρατζουνιά στο πόδι του.
Μην το απειλείς επειδή δεν τρώει πολύ στα διαλείμματα.

Άσε το παιδί σου να τρέξει στην αυλή.
Άσε το παιδί σου να διεκδικήσει.
Άσε το παιδί σου να έχει φίλους.

Μην του στερείς την παιδική ζωή του.
Του είναι απαραίτητη.
 .
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο 
http://akomaenapaidi.blogspot.com (08.10.2010).
Πρωτότυπος τίτλος: «"ΜΕΓΑΛΕ" θυμήσου την παιδική ζωή σου!»
  

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!!

hand2 Είμαι από τις μαμάδες που το καλοκαίρι για ένα περίπου μήνα  κάνει διακοπές στην Αθήνα δουλεύοντας! Και το ευχαριστιέται! Χωρίς τύψεις!
Βόλτες χωρίς ΚΑΝΕΝΑ πρόγραμμα (ποιός θα προσέχει το παιδί, για πόσο κλπ κλπ…. τα ξέρετε), συναντάω χαλλλαρά φίλους που δεν έχουν υποχρεώσεις (“ελεύθερα πουλιά”) χωρίς να κοιτάω κάθε 10′ το ρολόι μου (αυτό, που περνάει η ώρα και μεταμορφώνεσαι σε κολοκύθα, αν δεν είσαι στην ώρα σου πίσω….αυτό!), κοιμάμαι όοοοο,τι ώρα θέλω, όοοοοοοσο θέλω (φράπα το δέρμα, λέμε-τί ορούς, κολλαγόνα και κουραφέξαλα…ύπνοοοοος), τρώω όοοοοο,τι ώρα θέλω, όχι όοοοοοοοοσο θέλω (εεεε! καλοκαίρι έχουμε προσέχουμε την σιλουέτα), πάω super market οοooooo,τι ώρα θέλω και πάει λέγοντας και επίσης το βασικότερο βρίσκουμε χρόνο με τον μπαμπά να θυμηθούμε γιατί παντρευτήκαμε, γιατί κακά τα ψέμματα, κάποιες φορές το ξεχνάμε.

Κάθε χρόνο, λοιπόν, ζούσαμε ένα μήνα γεμάτο ένταση, με full πρόγραμμα κοινωνικών επαφών και εξορμήσεων χωρίς να καταλαβαίνουμε πώς περνάει ο χρόνος.
Και βέβαια μας λείπει! Και βέβαια τσακίζει λίγο η καρδούλα όταν λέει “Mανούλα, μου λείπετε!”. Όμως ΚΑΙ αυτή η σχεση θέλει αέρα. Θέλει να ξεκουραστεί και να βρει τον χώρο της.
Φέτος, λοιπόν, ήταν ένας τέτοιος μήνας διακοπών σε όλα ίδιος με τους προηγούμενους. Χαρούμενος, χρωματιστός, διασκεδαστικός μέχρι που ένα δυσαρεστο γεγονός κατέβασε  όλες τις ταχύτητες. Ένας χαμός φιλικού προσώπου, φρέναρε τα πάντα. Οι στιγμές βαριές και δύσκολες.

Όλα ανατράπηκαν! Τα συναισθήματα, τα προγράμματα, τα θέλω! Όλα! Οι μέρες και πάλι γεμάτες, αλλά όχι με χαρά.
Αυτόν τον Ιούλιο ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα τόσο έντονα την απουσία του ευεργετικού μαγικού αγγίγματος της κόρης μου!

Ό,τι πρόβλημα κι αν έχω,  όταν γυρίζω σπίτι και είμαι μαζί της με παρασύρει στον μαγικό κόσμο της και τα ξεχνάω όλα. Με παίρνει μαζί της στην καθαρότητα και αθωότητα της σκέψης της, της ζωής της, των σχέσεων με τους φίλους της και ξεφεύγω από όλα τα άσχημα και δύσκολα του κόσμου “των μεγάλων”.  Παίρνω δύναμη από το μικρό πλασματάκι και αντέχω τα πάντα, γιατί μέσα από τα μάτια του βλέπω τί αξίζει. Μεταλλάσσομαι! Είναι το μαγικό άγγιγμα!  Αυτό που σε κάνει καλό άνθρωπο και πανίσχυρο! Έτσι νιώθω!

Μιλάω μαζί της στο τηλέφωνο πιο πολλές φορές. Θέλω να πάρω λίγο από την αύρα της, την καθαρότητά της, την γλύκα της!  Σήμερα μάλιστα μου είπε, “Τελικά, μαμά, νομίζω ότι σου λείπω πολύ! Αλλά μην στεναχωριέσαι! Θα περάσουν οι μέρες! Τον Αύγουστο θα είσαι εδώ και θα σε κάνω πολλές σφιχτές αγκαλίτσες! Τόσες που δεν θα μπορείς να αναπνεύσεις!!”
Κι αυτό είναι το μαγικό φάρμακο, “Πολλές σφιχτές αγκαλιές”!!
Έτσι περνάνε όλα! :)

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Τον σκότωσε για παρενόχληση μέσω facebook

Συμπλοκή εφήβων και μαχαιριές
στο κέντρο της πόλης
 
Δολοφονία στην Κέρκυρα για την παρενόχληση κοπέλας μέσω facebook. Το περιστατικό συνέβη το βράδυ της Τετάρτης πολύ κοντά σε κεντρική πλατεία της πόλης. 

Οι παρέες δυο εφήβων από την Αλβανία έκλεισαν ραντεβού μέσω της συγκεκριμένης ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης για να «λύσουν» τις διαφορές τους.

Το ραντεβού ορίστηκε για τις 9 το βράδυ της Τετάρτης σε ένα από τα κεντρικά σημεία της Κέρκυρας.

Οι δυο παρέες, από τρία άτομα η κάθε μία, έκαναν την εμφάνισή τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει οι αστυνομικοί, ένας από τους αλλοδαπούς, ηλικίας 20 ετών, άρχισε να διαπληκτίζεται έντονα με έναν 18χρονο συμπατριώτη του, μέλος της άλλης παρέας. 
Πληροφορίες αναφέρουν πως τον κατηγορούσε ότι παρενοχλούσε την κοπέλα του μέσω facebook. 
Στην παρέα του 20χρονου υπήρχε και μια νεαρή γυναίκα και εκτιμάται ότι ήταν η φίλη του.

Η μια κουβέντα έφερε την άλλη και τότε ο 20χρονος έβγαλε ένα μαχαίρι και τραυμάτισε σοβαρά τον 18χρονο. Στη συνέχεια μαζί με έναν ακόμη φίλο του και την κοπέλα τράπηκαν σε φυγή. 
Ο 18χρονος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Κέρκυρας όπου υπέκυψε στα τραύματά του. Όλα συνέβησαν μπροστά στα μάτια πολλών κατοίκων και επισκεπτών του νησιού που βρίσκονταν στο σημείο κάνοντας βόλτα.

Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. έχοντας τα χαρακτηριστικά των μελών της παρέας του δράστη τα ξημερώματα της Πέμπτης εντόπισαν έναν απ' αυτούς και τον συνέλαβαν ενώ ακόμα αναζητείται ο 20χρονος και η κοπέλα. 
Παράλληλα σε επιφυλακή βρίσκεται και το Λιμενικό προκειμένου να μην διαφύγει προς την Ηγουμενίτσα ή προς Αλβανία.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει στη ζωή

 Από τον Mario de Andrade (Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφος και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).


«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής  απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.


Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.


Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.


Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.


Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.


Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία,  η ψυχή μου βιάζεται... Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...


Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.

Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.

Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.


Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.


Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.


Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»

Το βρήκαμε στην Αχτίδα

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Γιάννης Ρίτσος: Αν όλα τα παιδιά της γης ... Αγκαλιά

Αν όλα τα παιδιά της γης
πιάναν γερά τα χέρια
κορίτσια αγόρια στη σειρά
και στήνανε χορό
ο κύκλος θα γινότανε
πολύ πολύ μεγάλος
κι ολόκληρη τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ. 


Αν όλα τα παιδιά της γης
φωνάζαν τους μεγάλους
κι αφήναν τα γραφεία τους
και μπαίναν στο χορό
ο κύκλος θα γινότανε
ακόμα πιο μεγάλος
και δυο φορές τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.

Θα ’ρχόνταν τότε τα πουλιά
θα ’ρχόνταν τα λουλούδια
θα ’ρχότανε και η άνοιξη
να μπει μες στο χορό
κι ο κύκλος θα γινότανε
ακόμα πιο μεγάλος
και τρεις φορές τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ!



Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

1974, 20 Ιουλίου... - 1974 Turkish Invasion Against CYPRUS

Τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή. 

The Turks showed no respect, and no appreciation
for anybody.

Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε σαν αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας.  
Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. 
Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων

1974 Turkish Invasion Against CYPRUS


Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Έλληνες μαθητές, κρατούμενοι σε φυλακή, Αρίστευσαν σε Παγκόσμιο Διαγωνισμό!

Πήραν πρωτιά ανάμεσα σε έξι
εκατομμύρια συμμετέχοντες!
Κρατούμενοι μαθητές του γυμνασίου, που λειτουργεί μέσα στις φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης, αρίστευσαν (συγκέντρωσαν βαθμολογία πάνω από 85%) σε παγκόμιο μαθητικό διαγωνισμό. Σ' αυτό τον διαγωνισμό έλαβαν μέρος συνολικά 43 χώρες και συμμετείχαν έξι εκατομμύρια μαθητές από όλο τον κόσμο. Πρόκειται για τον... μεγαλύτερο εκπαιδευτικό διαγωνισμό, που ξεκίνησε το 1993 ο οργανισμός "Kangourou Sans Frontieres" (Καγκουρό χωρίς σύνορα). 
Η μαθηματικός Φιλιώ Μαρινοπούλου, διευθύντρια του 3ου Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) των φυλακών Θεσσαλονίκης δήλωσε σχετικά: "Ενιωσα περήφανη και πολύ χαρούμενη. Είναι πολύ σημαντικό ότι διακρίνονται και αριστεύουν τα παιδιά του σχολείου μας, γιατί οι ίδιοι καταρχήν παίρνουν το μήνυμα ότι όταν προσπαθούν πετυχαίνουν πράγματα. 
Η επιτυχία αυτή τους ανέβασε την ψυχολογία, ενώ αισθάνονται ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Νιώθουν δηλαδή ότι δεν στερούνται σε τίποτα, διότι ανταγωνίζονται επάξια άλλους μαθητές που ζούν έξω ελεύθερα. Παράλληλα από αυτή τη δημιουργική εκπαιδευτική διαδικασία ενισχύθηκε η ομαδικότητα και το 'δέσιμο' μεταξύ τους". 
πηγή
http://www.katoci.com/

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

«Δεν αγοράζεται η Αγάπη»

♥ ♥
Ένας αγρότης πουλούσε κουταβάκια.
Έφτιαξε λοιπόν μια πινακίδα κι όπως έβαζε το τελευταίο καρφί, αισθάνθηκε κάποιον να τον τραβά από το μανίκι.
Γύρισε κι είδε... ένα μικρό αγόρι.
«Κύριε, θέλω να αγοράσω ένα κουταβάκι» είπε το αγόρι.
Ο αγρότης σκέφτηκε λίγο και απάντησε: 
«Ξέρεις, αυτά τα κουταβάκια είναι από πολύ σπουδαίους γονείς και στοιχίζουν πολλά χρήματα
Το αγόρι χαμήλωσε το κεφάλι για ένα λεπτό.
Μετά έβγαλε από τη τσέπη του μερικά κέρματα, τα έδειχνε στον αγρότη και ρώτησε:
«έχω αυτά τα χρήματα. Φτάνουν για να δω τα κουταβάκια;»
Ο αγρότης έβγαλε ένα σφύριγμα και στη στιγμή πετάχτηκε από το σκυλόσπιτο η μαμά σκύλα κι από πίσω της τρέχοντας πέντε γούνινες μπαλίτσες.
Το αγόρι τα κοιτούσε με μάτια γεμάτα ευτυχία.
Ξαφνικά, είδε μια ακόμα γούνινη μπαλίτσα να έρχεται προς το μέρος τους, ακολουθώντας όμως με μεγάλη δυσκολία τα άλλα κουτάβια.
Σερνόταν και αγωνιζόταν να τα φτάσει.
«Αυτό θέλω» είπε το αγόρι.
«Μα δεν μπορείς να πάρεις αυτό» είπε ο αγρότης.
«Δεν θα μπορέσει ποτέ να τρέξει και να παίξει όπως τα άλλα κουτάβια
».
Το αγόρι έσκυψε και σήκωσε το μπατζάκι του παντελονιού του αποκαλύπτοντας… δύο ατσάλινες λάμες να συγκρατούν το πόδι του και να καταλήγουν σε ένα ειδικό παπούτσι.
«Βλέπετε κύριε» είπε το αγόρι,
«ούτε κι εγώ μπορώ να τρέξω πολύ καλά και θα χρειαστεί στη ζωή του κάποιον να τον καταλαβαίνει».

Ο αγρότης με δάκρυα στα μάτια έσκυψε, πήρε το κουτάβι και το απόθεσε στην αγκαλιά του αγοριού.
«Πόσο κάνει;» ρώτησε ο μικρός.
«Τίποτα δεν κάνει» είπε ο αγρότης,  

«ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ» 
 .
♥ ♥

Από: ο fylakas aggelos sou...
Αναρτήθηκε από αγέρας

Έχουμε και γόνο* καλαμάρι Ελάχιστα Επιτρεπόμενα Μεγέθη

* Ο γόνος είναι ψάρι που αλιεύθηκε σε μικρή ηλικία, πριν φτάσει στο στάδιο της αναπαραγωγής.

Πώς ένα προϊόν παρανομίας φτάνει στο πιάτο μας. 
Κι εμείς το τρώμε ευχαρίστως!
-Τώρα έχει... Σε λίγα χρόνια όμως;
Δεν φταίνε μόνον οι ψαράδες και ο εστιάτορας
που ψαρεύουν και μαγειρεύουν γόνο.
Φταίνε και οι καταναλωτές.
«Έχουμε γόνο, καλαμάρι και μαρίδα», λέει ο εστιάτορας περήφανος και μάλιστα το γράφει και στον κατάλογο. Ξερογλείφεται η παρέα και παραγγέλνει. Το ότι είναι παράνομη η αλίευση γόνου δεν φαίνεται να ενοχλεί κανέναν. 
Να ικανοποιήσουμε τη λαιμαργία μας με οποιοδήποτε κόστος.

Μπορεί στο τραπέζι να ακουστεί καμιά αδύναμη φωνούλα πως «δεν είναι σωστό αυτό, αλλά πάει, τώρα ψαρεύτηκαν τα ψαράκια τι να κάνουμε;». Και εκεί τελειώνει η όποια αντίδρασή μας.  
Έρχεται η πιατέλα με τον τηγανισμένο γόνο και ένα πέπλο αδιαφορίας για την καταστροφή που συντελείται σκεπάζει τους πάντες. Το γαστρονομικό έγκλημα γίνεται μπροστά στα μάτια μας και όποιοι αντιδρούν
Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Μια ποντικοπαγίδα!

Ένα διδακτικό παραμύθι...

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.

Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
"Κυρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:
"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ."

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Και το βόδι απάντησε:
"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! "

Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι ....
Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.

Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες..
Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!

Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο.
Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.

Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλίτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.

Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι
Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν' έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.......

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΆΣΜΑΤΆ ΕΊΝΑΙ ΠΩΣ:
Χάσαμε την ανθρωπιά μας. και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας..!
όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο!
είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ' αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!
ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!
είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος.
Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο....

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΆΛΑΒΑΝ.
Εμείς είμαστε τα ποντικάκια..
Εμείς όμως είμαστε και οι κότες..
Εμείς και τα γουρούνια.
Εμείς και τα βόδια.

ΓΙ ΑΥΤΌ ΚΑΛΆ ΝΑ ΠΆΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΆΘΟΥΜΕ ΠΩΣ.
Είναι αδύνατον να γελάμε, αν δεν γελάει ολόκληρη η γειτονιά.

Από e-mail της αναγνώστριας Βασιλικής
Αναρτήθηκε από vouliazoume

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Ετήσιο Διεθνές Βραβείο Ελληνικού Πολιτισμού της Εδρας Σεφέρη του Χάρβαρντ

Άνοιγμα στο διεθνές κοινό και θέσπιση νέων βραβείων
Από την Έδρα Σεφέρη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ

Ποίηση, πεζογραφία και δοκίμιο
ΘΕΣΜΟΣ. Σαν όνειρο που γίνεται πραγματικότητα την πιο ανέλπιστη στιγμή μοιάζει η πρωτοβουλία της έδρας Σεφέρη στο Χάρβαρντ να θεσπίσει λογοτεχνικά βραβεία και δύο έγκριτες εκδοτικές σειρές.  
Ο καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών Παναγιώτης Ροϊλός και ο καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού Δημήτρης Γιατρομανωλάκης ανακοίνωσαν χθες τη δημιουργία ετήσιου Διεθνούς Βραβείου Ελληνικού Πολιτισμού της Έδρας Σεφέρη του Χάρβαρντ το οποίο θα καλύπτει αρχικά τρία πεδία: Ποίηση, πεζογραφία και δοκίμιο.

Τα δύο πρώτα θα απονέμονται σε έργα γραμμένα στα ελληνικά, ενώ το τρίτο σε έργα γραμμένα στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά ή ισπανικά με θέμα που αφορά τον ελληνικό πολιτισμό. 
Τα βραβεία θα απονέμονται κατόπιν διαγωνισμού, αλλά και τιμής ένεκεν, ενώ θα συνοδεύονται από χρηματικό έπαθλο. Παράλληλα δημιουργείται μια βιβλιοθήκη κριτικών έργων στο πρότυπο της βιβλιοθήκης Loeb αρχαίων συγγραφέων, η Βιβλιοθήκη Πρώιμης Σύγχρονης και Σύγχρονης Ελληνικής Λογοτεχνίας (Harvard Early Modern and Modern Greek Library).

Η βιβλιοθήκη, η οποία έχει ήδη προγραμματίσει την έκδοση τριών τίτλων μεταξύ των οποίων τα ποιήματα που απαρτίζουν τον κανόνα του καβαφικού έργου σε μετάφραση του John Chioles, θα εκδίδει έργα των βραβευθέντων στον διαγωνισμό. Αναμένεται να εκδοθούν το έπος του Δ. Ακρίτα, έργα της Κρητικής Αναγέννησης, του Ελληνικού Διαφωτισμού, καθώς και σύγχρονων Ελλήνων ποιητών όπως π. χ. τρεις τόμοι με ποιήματα Ελύτη, Εγγονόπουλου και Λιοντάκη σε μετάφραση Ντέιβιντ Κόνολι. «Το 2010 αποφασίσαμε να αντιδράσουμε στην προϊούσα δυσφήμηση της Ελλάδας στο εξωτερικό, στοχεύοντας στην ανάδειξη των επιτευγμάτων του νεότερου ελληνικού πολιτισμού», τόνισε ο κ. Γιατρομανωλάκης. Η δεύτερη βιβλιοθήκη «Cultural Politics, Socioaesthetics, Beginnings» θα εκδίδει έργα συγκριτικής λογοτεχνίας, ανθρωπολογίας και κοινωνικής και πολιτιστικής ιστορίας.
Στην κριτική επιτροπή των βραβείων μετέχουν έγκριτες προσωπικότητες των γραμμάτων, όπως ο νομπελίστας ποιητής Σέιμους Χίνι, η πρώην πρόεδρος των Βραβείων Πούλιτζερ και μέλος της επιτροπής των Βραβείων Νομπέλ Χέλεν Βέντλερ, ο Γάλλος αρχαιοελληνιστής Μαρσέλ Ντετιέν, η καθηγήτρια μεσαιωνικής και νέας ελληνικής λογοτεχνίας Οξφόρδης Ελίζαμπεθ Τζέφρις, ο καθ. ελληνικού πολιτισμού του Πανεπιστημίου Χούμπολτ του Βερολίνου Βόλφγκανγκ Ρόσλερ.  

Η υποβολή υποψηφιοτήτων του 2011 θα γίνεται στον πρόεδρο της επιτροπής κ. Γατρομανωλάκη στο Department of Classics του Χάρβαρντ (204 Boylston Hall, Harvard Yard, Cambrige Massachusetts 02138) μέχρι τις 30/9, ενώ η απονομή θα γίνει τον Δεκέμβριο στο Μέγαρο Μουσικής. Το 2012 θα προστεθεί και βραβείο μουσικής/μουσικολογίας.

Οι τρεις επικρατέστεροι υποψήφιοι κάθε κατηγορίας θα ενημερώνονται τον Νοέμβριο για την πρόκρισή τους και θα παρουσιάζουν το έργο τους σε εκδήλωση στην Έδρα Σεφέρη.

Σπύρος Γιανναράς, Καθημερινή

Άλλοι σύνδεσμοι:
Οι ανθρωπιστικές σπουδές, όπλο κατά της παγκοσμιοποίησης, Ελευθεροτυπία
Το Χάρβαρντ στρέφει το βλέμμα στον νεοελληνικό πολιτισμό 

Associate Professor
B.A. University of Athens
M.St. University of Oxford
D.Phil. University of Oxford
Society of Fellows, Harvard University
Office: Gilman 104
Phone: 410-516-7557
E-mail:
yatroman@jhu.edu


Panagiotis Roilos

George Seferis Professor of Modern Greek Studies
and Professor of Comparative Literature


Director of the Modern Greek Studies Program
roilos(at)fas.harvard.edu

Σχολικό Λεύκωμα: ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΑΥΛΩΝΑ

Γυμνάσιο – Λύκειο Ε.Κ.Κ.Ν.Α.:
Ένα σχολείο ελεύθερων ανθρώπων μέσα στη Φυλακή

ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΏΝ ΑΥΛΏΝΑ

γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος

Υπάρχει ένα Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές χαίρονται το μάθημα·
Δε τους ρωτάνε οι γονείς, αν διάβασαν· Διαβάζουν, γιατί χαίρονται και νοιώθουν τη δύναμη της γνώσης.
Δε ζουν μαζί με τους γονείς τους, αλλά τους κουβαλάνε μαζί τους στον ύπνο και το ξύπνιο τους· Το αγαπημένο τατουάζ στο σώμα τους είναι η λέξη “μάνα”·
Δεν έχουν το δωμάτιο τους, τη “βολή” τους, δεν καταλαβαίνουν με τον ίδιο τρόπο τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της εφηβείας·
Δεν είναι παιδιά,
δεν είναι έφηβοι,
δεν είναι άντρες, λες και κάποιος έχει σβήσει την αχνή μολυβιά, που σκιαγραφεί τα σημαντικότερα τμήματα της σύντομης ζωής τους και αυτοί με πείσμα πήραν τα μολύβια- χοντρά, ανεξίτηλα μολύβια- για να τα ξαναγράψουν  μέσα στον παράδεισο και την ασφάλεια που τους παρέχει το σχολείο των Φυλακών.
Σ’  αυτό το σχολείο οι μαθητές δεν κάνουν αδικαιολόγητες απουσίες, δεν πάνε φροντιστήριο, σχεδόν κανένας δεν παραλαμβάνει τον έλεγχο των βαθμών τους.

Υπάρχει ένα Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές δε μετράνε το αντριλίκι με το θράσος προς τους Δασκάλους, για αυτούς οι Δάσκαλοι τους είναι ο κόσμος που ονειρεύονται και όχι η κοινωνία που απεχθάνονται.

Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο
που βοηθά εκατοντάδες μαθητές να πάρουν απολυτήριο Γυμνασίου και Λυκείου, για να μπορέσουν κάποτε να ενταχθούν ουσιαστικά στις απαιτήσεις ενός σύγχρονου Κράτους.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο δεκάδες μαθητές, δίχως φροντιστηριακή υποστήριξη, έχουν, ήδη, εισαχθεί στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές εκδίδουν σχολική εφημερίδα με μεστότητα άρθρων και αισθητική τελειότητα, που θα τη ζήλευαν ακόμα και επαγγελματικά έντυπα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι βραβεύτηκαν δύο φορές μέσα σε ελάχιστα χρόνια με το πρώτο βραβείο σχολικών εφημερίδων από το Δημοσιογραφικό οργανισμό Λαμπράκη.
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές συμμετέχουν στο διαγωνισμό της Μαθηματικής Εταιρείας και διακρίνονται!!!! (πόσα σχολεία, δημόσια ή ιδιωτικά, έχουν ανάλογη διάκριση;)
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
στο οποίο οι μαθητές οργανώνουν και παρουσιάζουν, κάθε χρόνο, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, προστατεύουν τη βιβλιοθήκη τους σαν το σημαντικότερο περιουσιακό τους στοιχείο
Υπάρχει ένα Σχολείο, ένα Δημόσιο Σχολείο,
το οποίο οι καθηγητές επέλεξαν προαιρετικά να υπηρετήσουν (ταξιδεύοντας με δικά τους έξοδα 90 χλμ κάθε μέρα)· Παρουσιάζονται το πρωί και φεύγουν το απόγευμα από την εργασία τους· Βρίσκονται χρόνια στην ίδια θέση και ποτέ δε ζήτησαν τη μετάθεση, που δικαιούνται. Μεταφέρουν το κέφι για δουλειά στους μαθητές τους, και αποτελούν το μοναδικό, ίσως, αξιόλογο πρότυπο που έτυχε να γνωρίσουν. Είναι πρόθυμοι να συμπαρασταθούν σε οποιοδήποτε καλλιτεχνική πρωτοβουλία των μαθητών τους, οργανώνουν και συμμετέχουν σε διεθνή συνέδρια για να ανταλλάξουν γνώσεις σχετικά με το επαγγελματικό τους αντικείμενο.

Αν υπήρχε ένα ανάλογο σχολείο στην Αμερική, Γερμανία, ή αλλού θα ήταν  παγκόσμιο πρότυπο προς μίμηση για όλους τους δοκησίσοφους, που αναζητούν τα μεγαλεία, πάντα, έξω από την αυλή τους. Θα είχαν αφιερώσει χιλιόμετρα σελίδων τα ανά τον πλανήτη έντυπα, θα ήταν αντικείμενο μελέτης και διπλωματικών διατριβών σε όλους τους απανταχού πανεπιστημιακούς ή ερευνητές.
Αυτό το σχολείο βρίσκεται στη χώρα  μας και λειτουργεί, παρ’  όλα τα γραφειοκρατικά προβλήματα, με χρήματα των Ελλήνων πολιτών. Σε μια εποχή με απαισιόδοξες έως μίζερες ειδήσεις, το  Γυμνάσιο (με Λυκειακές τάξεις) του Ειδικού Κέντρου Κράτησης Νέων  Αυλώνα (Ε.Κ.Κ.Ν.Α.) αποτελεί παράδειγμα δημιουργίας για όλους τους Λειτουργούς της Εκπαίδευσης (Δημόσιας και Ιδιωτικής).  Οι Λειτουργοί του (από τις ελάχιστες φορές, που η λέξη αποκτά πραγματικό νόημα) δουλεύουν αθόρυβα και αποτελεσματικά και δε χρησιμοποιούν τις επιτυχίες τους ως μέσο κενόδοξης προβολής. Θεωρούν το έργο τους ολοκληρωμένο μόνο όταν καταφέρουν να πείσουν όλους εμάς να δώσουμε, στην πραγματικότητα, μια δεύτερη ευκαιρία στους μαθητές τους.

Τους ευχόμαστε ολόψυχα καλή ξεκούραση και καλή επάνοδο το Σεπτέμβρη
Αποκλειστικά από