«Ο Σπάκης* εμφανίστηκε ένα βροχερό βράδυ του Δεκέμβρη, πριν μερικά χρόνια, στη τζαμαρία ενός σπιτιού στο Βαρβάσι της Χίου. Ο χειμώνας ήταν βαρύς και έξω είχε παγωνιά. Κοιτούσε τη Σπίντυ και τον Τόμας, δυο υπέργηρους, καλοθρεμμένους Ολλανδούς γάτους να τρώνε και να χουζουρεύουν.
 |
| Μη διστάσετε να βάλετε λίγο φαγητό και νερό σε ένα αδέσποτο ζώο. Μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος σας. |
Εμφανίστηκε κι ένα δεύτερο βράδυ, κι ένα τρίτο μετά. Ήταν πάλι μπροστά από τη τζαμαρία την παραμονή των Χριστουγέννων. Μικρός, άσπρος και βρεγμένος. Κι επειδή ήταν παραμονή Χριστουγέννων οι άνθρωποι αποφάσισαν να τον βάλουν μέσα, να φάει κάτι.
Ο Σπάκης δεν πίστευε στα μάτια του: τα είχε καταφέρει, είχε μπει. Τον τάισαν κονσέρβα, εκλεκτής ποιότητας. Ευχήθηκε να κρατούσε για πάντα και να μην χρειαζόταν να επιστρέψει στους κάδους σκουπιδιών.
Μετά τα Χριστούγεννα οι επισκέψεις έγιναν τακτικότερες. Σιγά-σιγά τον κοίμιζαν και στο σπίτι.
Όταν πέθανε ο Τόμας, 18 χρονών περίπου, ο Σπάκης εγκαταστάθηκε μόνιμα στο σπίτι προς μεγάλη δυσαρέσκεια της εικοσάχρονης Σπίντυ.
Αργότερα, όταν πέθανε και εκείνη, ο Σπάκης αναδείχτηκε σε απόλυτο ηγεμόνα του σπιτιού. Σήμερα, έχει επιβληθεί ακόμα και στην μεγαλόσωμη Νόρα, το σκύλο της οικογένειας. Απολαμβάνει τα χάδια των αφεντικών του, χαρίζοντας τους πολύ χαρά και λίγα νεύρα, όταν πρέπει να μαζεύουν τις άσπρες τρίχες του από τους καναπέδες. Η ευχή των Χριστουγέννων είχε πραγματοποιηθεί.
Μη διστάσετε να βάλετε λίγο φαγητό και νερό σε ένα αδέσποτο ζώο. Μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος σας. Το μοναδικό πλάσμα που θα χαίρεται τόσο κάθε φορά που σας βλέπει, σαν να είχατε να συναντηθείτε χρόνια, που θα τρίβεται αδιάκοπα πάνω σας και θα αλλάξει, ποικιλοτρόπως, τη ζωή σας για πάντα».
* στο πρωτότυπο κείμενο Σπύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου