Με αποκλειστικά υπεύθυνη την Πολιτεία
που δεν περιθάλπει ένα άρρωστο κορίτσι
που δεν περιθάλπει ένα άρρωστο κορίτσι
Της Ευαγγελίας Καρεκλάκη
Με τις κατηγορίες της παράνομης κατακράτησης αλλά και της έκθεσης διακινδύνευσης κατά της ζωής κάθισαν χθες στο εδώλιο του Αυτόφωρου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου οι γονείς ενός 22χρονου κοριτσιού από την Αλικαρνασσό που πάσχει από βαριά νοητική στέρηση, παραπληγία και μη ελεγχόμενες επιληπτικές κρίσεις.
Οι γονείς που είναι διαζευγμένοι συνελήφθησαν και παραπέμφθηκαν στη δικαιοσύνη μετά από ανώνυμη καταγγελία που έγινε στην Αστυνομία, σύμφωνα με την οποία η μητέρα για ώρες και ημέρες έδενε το κορίτσι σε μία καρέκλα, αφήνοντας το αβοήθητο.
Στο εδώλιο κάθισε και μία φίλη της μητέρας που συχνά αναλάμβανε τη φροντίδα του παιδιού όταν η μητέρα έπρεπε να απουσιάζει στη δουλειά. Μέσα στη δικαστική αίθουσα αποκαλύφθηκε ένα οικογενειακό δράμα με σοβαρές κοινωνικές προεκτάσεις.
Η συγκεκριμένη οικογένεια σίγουρα δεν είναι η μόνη που βιώνει μία τόσο σοβαρή κατάσταση. Απαιτούνται φοβερές ψυχικές και σωματικές αντοχές για να μπορέσει κάποιος να διαχειριστεί ένα τέτοιο παιδί και το πρόβλημα οξύνεται όταν οι γονείς-όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση-αγωνίζονται ακόμα και για τα στοιχειώδη της επιβίωσης.
Η απουσία του κράτους είναι τρομακτική που νίπτει τας χείρας του», …οχυρωμένο πίσω από ένα διμηνιαίο ή τριμηνιαίο επίδομα 560 ευρώ! Στην συγκεκριμένη περίπτωση το αναπηρικό καρότσι του παιδιού, εκλάπη, κόστιζε περισσότερο από 1000 ευρώ, τα οποία οι γονείς πλήρωσαν από την τσέπη τους αφού -όπως κατήγγειλαν- επί μήνες τους ταλαιπωρούσαν από επιτροπές σε επιτροπές για να τους καλύψει το δημόσιο τη δαπάνη που έκαναν.
Οι γονείς που είναι διαζευγμένοι συνελήφθησαν και παραπέμφθηκαν στη δικαιοσύνη μετά από ανώνυμη καταγγελία που έγινε στην Αστυνομία, σύμφωνα με την οποία η μητέρα για ώρες και ημέρες έδενε το κορίτσι σε μία καρέκλα, αφήνοντας το αβοήθητο.
Στο εδώλιο κάθισε και μία φίλη της μητέρας που συχνά αναλάμβανε τη φροντίδα του παιδιού όταν η μητέρα έπρεπε να απουσιάζει στη δουλειά. Μέσα στη δικαστική αίθουσα αποκαλύφθηκε ένα οικογενειακό δράμα με σοβαρές κοινωνικές προεκτάσεις.
Η συγκεκριμένη οικογένεια σίγουρα δεν είναι η μόνη που βιώνει μία τόσο σοβαρή κατάσταση. Απαιτούνται φοβερές ψυχικές και σωματικές αντοχές για να μπορέσει κάποιος να διαχειριστεί ένα τέτοιο παιδί και το πρόβλημα οξύνεται όταν οι γονείς-όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση-αγωνίζονται ακόμα και για τα στοιχειώδη της επιβίωσης.
Η απουσία του κράτους είναι τρομακτική που νίπτει τας χείρας του», …οχυρωμένο πίσω από ένα διμηνιαίο ή τριμηνιαίο επίδομα 560 ευρώ! Στην συγκεκριμένη περίπτωση το αναπηρικό καρότσι του παιδιού, εκλάπη, κόστιζε περισσότερο από 1000 ευρώ, τα οποία οι γονείς πλήρωσαν από την τσέπη τους αφού -όπως κατήγγειλαν- επί μήνες τους ταλαιπωρούσαν από επιτροπές σε επιτροπές για να τους καλύψει το δημόσιο τη δαπάνη που έκαναν.
Παρά την αγάπη και τις θυσίες της, η μητέρα της 22χρονης βρέθηκε στο εδώλιο επειδή, όπως παραδέχτηκε στο δικαστήριο, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να προσφέρει στο παιδί της τη φροντίδα που του αξίζει με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να το δένει σε μία καρέκλα για να μη βλάψει τον εαυτό του και την οχτάχρονη αδερφούλα του με την οποία συζεί.
«Ελέγξτε τα ιδρύματα»
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας δεν έλειψαν τα κλάματα και οι εντάσεις με τη μητέρα να προσπαθεί να πείσει τους δικαστές ότι πραγματικά αγαπάει και νοιάζεται για το παιδί της. «Δε το έχω εγκαταλείψει ποτέ. Το φροντίζω όσο μπορώ κι έχω γίνει θυσία. Είμαι νέος άνθρωπος και έχω στερηθεί τα πάντα.
Κάνω ότι μπορώ. Το κράτος τι έχει κάνει για μένα; Ελέγχετε εμένα.
Τα ιδρύματα τα έχετε ελέγξει; Έχετε πάει να δείτε τα παιδιά αλυσοδεμένα στα κρεβάτια τους; Εγώ τα έχω δει. Είμαι χωρίς δουλειά. Μεγαλώνω ένα ακόμα παιδί. Τι πρέπει να κάνω; Να κλέψω;».
Κάνω ότι μπορώ. Το κράτος τι έχει κάνει για μένα; Ελέγχετε εμένα.
Τα ιδρύματα τα έχετε ελέγξει; Έχετε πάει να δείτε τα παιδιά αλυσοδεμένα στα κρεβάτια τους; Εγώ τα έχω δει. Είμαι χωρίς δουλειά. Μεγαλώνω ένα ακόμα παιδί. Τι πρέπει να κάνω; Να κλέψω;».
Όπως αναφέρθηκε χθες, μία άγνωστη γυναίκα τηλεφώνησε στην αστυνομία και κατήγγειλε ότι η κατηγορούμενη εγκαταλείπει το παιδί της, δένοντας το σε μία καρέκλα. Η καταγγελία ανέφερε ακόμα ότι η μητέρα εργάζεται σε μπαρ και πολλές φορές τις νύχτες το κορίτσι ουρλιάζει, σηκώνοντας στο πόδι τη γειτονιά».
Αστυνομικοί της Ασφάλειας μετέβησαν στο σπίτι που τους είχε υποδειχθεί όπου βρήκαν το κορίτσι δεμένο σε μία καρέκλα στο χώρο της τραπεζαρίας.
Αστυνομικός: ήταν σχεδόν σκελετωμένο
Στην κατάθεση του χθες στο δικαστήριο αστυνομικός ανέφερε ότι το κοριτσάκι ήταν δεμένο στην κοιλιά. Είχε γείρει το κεφάλι. Ως σχοινί είχαν χρησιμοποιηθεί κομμάτια χονδρού υφάσματος. «Ειδοποιήσαμε το ασθενοφόρο. Το κορίτσι έπρεπε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο για τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις. Οι κόμποι ήταν δεμένοι πολύ σφικτά. Κόψαμε το ύφασμα με ψαλίδι για να απελευθερωθεί το παιδί. Η χαρά στο πρόσωπο του ήταν πολύ μεγάλη. Περπάτησε λίγο και αμέσως ξάπλωσε με ικανοποίηση στο φορείο. Μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν δεμένο πολλές ώρες, ίσως και μέρες. Δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ήταν σχεδόν σκελετωμένο».
Εισαγγελέας έδρας: αυτό το παιδί ζει από τύχη
Η εισαγγελέας έδρας εμφανίστηκε ιδιαίτερα αυστηρή απέναντι στους γονείς της 22χρονης. Απευθυνόμενη στη μητέρα είπε ότι δεν αμφισβητεί την αγάπη της, υπογράμμισε ωστόσο ότι ο τρόπος με τον οποίο φροντίζουν το κορίτσι είναι επικίνδυνος καθώς μπορεί να του κοστίσει ακόμα και τη ζωή λόγω των συχνών επιληπτικών κρίσεων. Όπως παραδέχτηκε η μητέρα, μηνιαίως η 22χρονη παθαίνει ίσως και περισσότερες από είκοσι επιληπτικές κρίσεις.
Η εισαγγελέας πρότεινε ενοχή των τριών κατηγορουμένων-των γονιών και της φίλης της μητέρας-για την κατηγορία της έκθεσης, ενώ πρότεινε την αθώωση τους για την κατηγορία της παράνομης κατακράτησης, αναγνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε δόλος σε αυτό.
Τελικώς το δικαστήριο τους αθώωσε, προειδοποιώντας τους γονείς ότι θα παρακολουθούν την εξέλιξη της υπόθεσης προκειμένου να βεβαιωθούν ότι το παιδί ζει με ασφάλεια.
ευχαριστούμε τον andreas
Κωσταλέξι – Το χωριό που έγινε συνώνυμο της αθλιότητας και της απάνθρωπης συμπεριφοράς
Κωσταλέξι – Το χωριό που έγινε συνώνυμο της αθλιότητας και της απάνθρωπης συμπεριφοράς
7 Νοεμβρίου 1978. Οι πόρτες στο ισόγειο ενός σπιτιού στο χωριό Κωσταλέξι (Κωσταλέξης) ανοίγουν και μια ομάδα αστυνομικών και δημοσιογράφων έρχονται αντιμέτωποι με ένα θέαμα που μέσω φωτογραφιών θα κάνει τον γύρο του κόσμου.
Η 47χρονη Ελένη Καρυώτη αντικρίζει τον ήλιο μετά από 29 ολόκληρα χρόνια εγκλεισμού της σ’ ένα μικρό δωμάτιο, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω απ’ την Λαμία.
Η 47χρονη Ελένη Καρυώτη αντικρίζει τον ήλιο μετά από 29 ολόκληρα χρόνια εγκλεισμού της σ’ ένα μικρό δωμάτιο, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω απ’ την Λαμία.
Η φρικτή ιστορία της ξεκινά από τα χρόνια του εμφυλίου πολέμου. Στο μυαλό της χαράζονται οι αποτρόπαιες εικόνες βασανισμών και εκτελέσεων που λάμβαναν χώρα στην πλατεία του χωριού.
Η έφηβη τότε Ελένη, γόνος εθνικόφρονης οικογένειας, έκανε κάτι που στην μικρή και κλειστή κοινωνία του χωριού φάνταζε ως έγκλημα. Δημιούργησε ερωτική σχέση (ή φημολογήτω ότι δημιούργησε) με τον δάσκαλο του χωριού, ο οποίος συν τοις άλλοις φερόταν να είχε προσχωρήσει στις τάξεις των κομμουνιστών ανταρτών.
Η έφηβη τότε Ελένη, γόνος εθνικόφρονης οικογένειας, έκανε κάτι που στην μικρή και κλειστή κοινωνία του χωριού φάνταζε ως έγκλημα. Δημιούργησε ερωτική σχέση (ή φημολογήτω ότι δημιούργησε) με τον δάσκαλο του χωριού, ο οποίος συν τοις άλλοις φερόταν να είχε προσχωρήσει στις τάξεις των κομμουνιστών ανταρτών.Η γονείς της και τα 3 αδέλφια της, μπροστά σ’ αυτήν την ντροπή, αποφασίζουν να δράσουν άμεσα κι αποφασιστικά. Φυλακίζουν την Ελένη στο ισόγειο δωμάτιο του σπιτιού κι από ‘κείνη την στιγμή ουσιαστικά την διαγράφουν από την οικογένεια. Η μεταχείριση που είχε έκτοτε και για τα επόμενα 29 χρόνια, ήταν χειρότερη κι απ’ αυτή ενός σκυλιού. Το μοναδικό της ρούχο ήταν μια κουβέρτα, ενώ έτρωγε, αφόδευε και κοιμόταν στο ίδιο μέρος.
Το πιο λυπηρό ήταν πως πολλοί κάτοικοι του χωριού, αν όχι όλοι, γνώριζαν τι συνέβαινε. Κανείς όμως, ακόμα κι όταν πέρασαν τα χρόνια, δεν τόλμησε να κάνει έστω και μια ανώνυμη καταγγελία.
Το πιο λυπηρό ήταν πως πολλοί κάτοικοι του χωριού, αν όχι όλοι, γνώριζαν τι συνέβαινε. Κανείς όμως, ακόμα κι όταν πέρασαν τα χρόνια, δεν τόλμησε να κάνει έστω και μια ανώνυμη καταγγελία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου