Ναι, είναι γεγονός πως γίναμε πολλοί.
Για τους μετανάστες λέω…
Ναι, η παροιμία λέει πως ‘Όλοι οι καλοί χωράμε..’
Είναι όμως όλοι τους ‘καλοί’;
Γιατί, ‘εμείς’ πόσο ‘καλοί’ είμαστε…;
Τέλος πάντων… μεγάλη συζήτηση… όχι τώρα…
Κατέγραψα στιγμιότυπο αυτή την βδομάδα:
11 η ώρα, βράδυ, στάση τρόλεϊ χαμηλά στην Πανεπιστημίου, κοντά στην Ομόνοια, ερημιά και ψιλόβροχο, περιμένω το 3 ἢ 13.
Πεντέξι νέγροι έχουν καταλάβει το παγκάκι, θορυβώδεις, δεν καταλαβαίνω αν συζητούν απλώς έντονα ἢ τσακώνονται
Άλλοι 3-4 ‘λευκοί’, απροσδιορίστου εθνικότητας, άγνωστοι μεταξύ τους, περιμένουν κι αυτοί σιωπηλοί κάτω από το στέγαστρο και είσοδο καταστήματος ρούχων έχοντας σχηματίσει το δικό τους χρωματικό γκρουπ.
Ασυναίσθητα πάω και στέκομαι μαζί με την ομάδα των εκπροσώπων της λευκής φυλής…
Χαρακτηριστικό τζάνκι της περιοχής μας πλησιάζει με απλωμένο το χέρι και τα γνωστά ‘αιτήματα’… σέρνει και άθλια κόκκινη βαλίτσα με ρόδες.
Το γνωστό δίλημμα, να δώσω, να μη δώσω…
Δεν προλαβαίνω να βγω από το δίλημμα, μια 50αρα ξινισμένη κυρία απευθύνεται με άσχημο τρόπο στο τζάνκι που απομακρύνεται λέγοντας της ‘νάσαι καλά κυρία…’ ,
Πλησιάζει και απλώνει το χέρι στους νέγρους.
Αυτοί σταματάνε τον θορυβώδη διάλογο και αρχίζουν όλοι να ψάχνουν τις τσέπες τους!!!
Πλησιάζω γιατί έρχεται και το τρόλεϊ
Βλέπω ότι μαζέψανε αρκετά 10λεπτα, 20λεπτα και χάλκινα, τα δίνουν στο τζάνκι που τους ευχαριστεί κάνοντας υποκλίσεις…!
Έχει και συνέχεια:
Οι νέγροι μπαίνουν ορμητικά πρώτοι στο τρόλεϊ και καταλαμβάνουν τα λίγα άδεια καθίσματα
Ακολουθούμε οι υπόλοιποι, όρθιοι…
Ένας νέγρος σηκώνεται και κάνει νόημα στην εν λόγω 50αρα ξινισμένη κυρία να καθίσει…
Αυτήν σα να μη πιστεύει για λίγο ότι της παραχωρεί την θέση!
Όμως πάει και κάθεται.
Ευχαριστώ δεν είπε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου